Αφιερωμένο στον Γιάννη τον ναυτικό ...
Άσχετο αλλά σχετικό.
Την κυριακή τα σκυλιά κυνηγούσαν το καπρί που χτύπησα.
Στην πορεία σηκώθηκε και ένα γουρουνόπουλο και πήγαιναν παράλληλα.
Ενα καρτέρι έβλεπε τα σκυλιά να έρχονται πάνω του.
Άκουσε όμως θόρυβο και ακολούθησε τον θόρυβο ... (λογικό).
Το καπρί πέρασε ακριβώς στο σημείο που είχε σταθεί αρχικά και αυτός ακολουθούσε το γουρουνόπουλο ...
Εγώ είχα μείνει πίσω γιατί δεν ήξερα που είχαν στηθεί.
Με το που βλέπω τα σκυλιά στον δρόμο ξεκινάω για το επόμενο πιθανό σημείο.
Και εκεί αρχίζει το δράμα.
Φωνές, ορυμαγδός, ψιλοπανικός.
Γιατί έφυγες από το καρτέρι, κτλ
Καθόντουσαν και λύναν το κυπριακό.
Βλέπω την πορεία των σκυλιών και ξεκινάω.
Τελευταία στιγμή τα σκυλιά αλλάζουν πορεία.
Σταματάω 200-300μ μπροστά τους.
Πίσω μου άλλος ένας (νέος στην παρέα) με τζιπ.
Στήνομαι και ο άλλος ανοίγει την πόρτα και πάει να μου πει κάτι.
ΑΧΝΑ του γνέφω και ΠΑΛΟΥΚΩΣΟΥ εκεί.
Τελικά δεν άντεξε και πλησίασε αθόρυβα χωρίς όπλο.
Τα σκυλιά να λυχτάνε ασταμάτητα μπροστά μου, οι άλλοι να λύνουν το κυπριακό, ένας είχε ξεχάσει το PTT πατημένο, ο αρχηγός να βρίζει για το PTT και το τελευταίο που άκουσα ήταν παλουκωθείτε όλοι εκεί που είστε, ΔΕΝ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ.
Έκλεισα τον ασύρματο.
Το γουρούνι το είδα από τα 100μ.
Το άφησα, το άφησα ο διπλανός με σκουντούσε να το τουφεκίσω, συνέχισα να το αφήνω, ακόμα και οταν έμπαινε πίσω από ελιές και το έχανα τελείως από το οπτικό μου πεδίο.
Μόλις μου γύρισε πλευρά για να μπει στο πυκνό, σε άχαστη απόσταση του την άναψα.
Κ@βλάκια, ετοιμάστε τα τσίπουρα
Ο διπλανός είδε όλη την φάση.
Ρε μ@λάκα μου λέει, χαρά στην ψυχραιμία σου.
Αν το τουφεκούσα στα 70-80 θα έφταιγε το όπλο και το φυσίγγι.
Τελικά όμως θα έφταιγε η βιασύνη, η έλλειψη ψυχραιμίας, ο εγωισμός και η ασυνεννοησία
