Κατά της 11 π.μ. ειδα μικρή κινηση σε μεγάλη βαριά καρούλα διαμετρου ~40 εκ που την είχα με πετονιά 70αρα για συρτή αφρού και μετά είχε 30 μετρα 35αρα ή 40αρα. Επειδή δεν είχα άλλη καρουλα σπιτι, την είχα ετοιμάσει για φιλο που δεν ήλθε, με βαρίδι περαστό 30γρ. και τσιπουραγκιστρο. Πέρνωντας την πετονια στο χερι το τραβηγμα ήταν απιστευτο. Είχα μεν χοντρη μανα αλλά με την δυναμη με εκοβε και κινδυνεψα να μου πιαστεί το δαχτυλο και φοβόμουμα το "παραμαλο".
Ευτυχώς πήρα γρήγορα την καρούλα και μαζευα το λιγο που μου έδινε και αμολαγα στα πολύ δυνατά κεφαλια που μου έπερνε 15-20 μετρα. Τετοιο τραβηγμα είχα να νοιώσω χρονια από 10κιλη συναγρίδα σε χοντρο παραγάδι.
Και με πηγαινε δεξια και αριστερά από 30-40 μετρα, ευτυχώς πάνω από τις άλλες καρούλες και το καλάμι που είχα ανά 10 -15 μετρα.
Στο 15λεπτο και ανοιχτά στα 80-90 μετρα, ξενερισε για λιγο ενα φτερο και ενώ δεν είχα σκεφτεί τι μπορεί να ήταν θυμηθηκα περιπτωση με τον παππού μου πριν 50 χρονια που ο ροφός τελικά ήταν ...χελώνα!!!
Με τα πολλά, μετά αλλά 15 λεπτα το έφερα κοντά, περνώντας στην πιό ψιλή πετονια, τυλιγοντας και κάνοντας προσεχτική κοντρα με το βαρύ καρούλι. Το "αλίευμα" το βλέπεται στο βιντεο και τις φωτογραφίες.
Η απόχη καινούργια, με διαμετρο 50 εκατοστα, έκανε σεφτε δυνατό. Γυρνώντας το ανάποδα να βγάλω το αγγίστρι αυτό βγήκε μονο του!!!
Το επεστρεψα στο Βασίλειό του και το βασίλειο του Ποσειδώνα (είμαστε και ...συνονόματοι άλλωστε), αρχικά απογοητευμένος (χάλασε ο κόσμος να ήταν μια μεγάλη σφυρίδα ή συναγρίδα?) αλλά και γεμάτος για την μάχη που έδωσα και για τον "γιγαντα" που δεν τον έκανα με ...σκορδαλιά όπως κάποιοι φίλοι αυτοπροσκλήθηκαν, μολις είδαν τις φωτογραφίες!!!
Ηθελα να ανεβάσω συντομο βιντεο αλλά ή δεν με αφήνει ή δεν ξερω. Η τελευταια φωτό είναι καρέ από το βιντεο πριν το αποχιασμα.