Εγώ απορώ με αυτούς που ανακαινίζουν τα μαγαζιά και ρίχνουν λεφτά νομίζοντας ότι θα δουλέψουν.
Άσ’ τους αυτούς, έχουν προχωρήσει πολύ σ’ αυτό το μονοπάτι για να κάνουν πίσω. Είναι στη φάση που νομίζουν ότι με λίγη παραπάνω δουλειά, αυτή τη φορά θα τα καταφέρουν να βγουν από τη σκουληκότρυπα που οδηγεί στη δεκαετία του ‘90. Είναι τα συνήθη θύματα της ρητορικής περί εξόδου από το τούνελ με τα πιο εκπαιδευμένα εξαρτημένα αντανακλαστικά στο κουδουνάκι «Έρχονται λεφτά» . Είναι ο τύπος «Άλογο» στη «Φάρμα των Ζώων». Πλέον πάνω τους, όσο μεγάλη και να πέσει μπόρα, αυτοί
χαρούμενοι θα ανεβαίνουνε τη γελαστή ανηφόρα. Αλίμονο στα παιδιά τους, που θα επωμιστούν [και πάλι] τα χρέη και τις επιπτώσεις της προσπάθειάς τους.
Διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι πλην ορισμένων μητσοτακουλων και κάτι ψεκασμενων μικροφοβικων δεν πρόκειται να τους ακούσει πλέον κανείς
Ως προς αυτό, μην πάρεις κανέναν όρκο. Οι διαχειριστές των μαζών σήμερα έχουν στη διάθεσή τους αρκετά εργαλεία αποτελεσματικού κοινωνικού ελέγχου και πειθούς ως επιτεύγματα μιας επιστημονικής έρευνας διάρκειας εκατό και πλέον ετών, συσσωρευμένο πλούτο και γνώση άλλων τόσων, αλλά, και επάλληλα στρώματα κατάλληλα διαμορφωμένων και αποξενωμένων ατόμων που είναι έτοιμα να προσαρμοστούν άκριτα σε οτιδήποτε νέο τους παρουσιαστεί ως "αναγκαίο", "απαραίτητο" ή έστω "Νέο", απαλλαγμένο φυσικά από την αρνητικότητά του με διαφημιστικό τρόπο. Δεν έχουν πια ανάγκη ούτε τις θρησκείες ούτε και τις παραδόσεις για να ορίσουν το κοινωνικά ορθό και αποδεκτό, ενώ, την Πολιτική, την χρειάζονται ακόμα ώστε να διατηρεί τις αυταπάτες και την πλάνη και το κράτος για να κάνει τη βρόμικη δουλειά της καταστολής και να αναλαμβάνει τα έξοδα.
Η διαποτισμός των ατόμων με την κυρίαρχη ιδεολογία σ’ αυτήν την κατακερματισμένη κοινωνία, έχει φτάσει πλέον σε κάθε πτυχή της ύπαρξής τους, ενθυλακώνοντας ακόμα και τη συνείδησή τους, καθιστώντας τα ανύπαρκτα έξω από το καθορισμένο πλαίσιό της. Στειρωμένα πλέον από κάθε ικανότητα αυτοκαθορισμού, αντιμέτωπα με το αιώνιο δίλημμα «προσαρμογή ή εξαφάνιση», μέσα σε ένα στενά προκαθορισμένο πλαίσιο επιλογών και ένα κανιβαλιστικά ανταγωνιστικό περιβάλλον, δεν μπορούν παρά να κάνουν την "ελεύθερη" επιλογή τους –που κάποιοι αργότερα θα την ονομάσουν "φυσική" –, και φυσικά, να αφιερώσουν όλο τους το Είναι σε αυτή.
Με τη συνεχή εναλλαγή μεταξύ αποχαύνωσης και πανικού, σαν θορυβώδες φέρον σήμα στον άξονα του παραγωγικού και καταναλωτικού παροξυσμού· τον ανύπαρκτο χρόνο ουσιαστικής επικοινωνίας και τον τηλεοπτικό χρόνο του δημόσιου διαλόγου –τον καταμερισμένο σε μικρά
δίλεπτα μίσους–, τα δύσμοιρα τα άτομα δεν θα βρουν ποτέ την ευκαιρία να λάβουν την απαραίτητη απόσταση ώστε να δουν αυτό που
είναι και τη δύναμη να φανταστούν αυτό που
θα ‘πρεπε να είναι, με την καθαρά δική τους συνείδηση και κρίση. Ούτε καν τη φωνή της αμφισβήτησης από την τρίτη διάσταση της επίπεδης ζωής τους δεν θα είναι ικανά ν’ ακούσουν, πόσο μάλλον να την αποκωδικοποιήσουν. Εκείνος δε που θα έχει την τύχη μιας τέτοιας γνώσης, φρόνιμο θα είναι να την κρατήσει για τον εαυτό του, διότι σε αντίθετη περίπτωση, θα γίνει ο επόμενος καρνάβαλος του σύγχρονου Παγανισμού τους.
Γι' αυτό λοιπόν, μην υποτιμάς το
Νέο νέοδημοκράτη, έχει ικανότατους ηγέτες.