Κάνεις λάθος φίλε μου. Κυρίως, όποιος δεν πιστεύει οφείλει να γράφει, διότι –σε αντίθεση με τον άλλο– έχει επιλέξει να ερευνά. Απ’ την άλλη, εκείνος που ζητάει τη σιωπή του άλλου, κάθε άλλο παρά δημοκράτης είναι, κι ας δηλώνει εξ αρχής την προθυμία του να ψηφίζει.
Το κυνήγι δεν χρειάζεται νέο κόμμα, [αυτό]κάθαρση χρειάζεται ώστε να ανακτήσει την εκτίμηση της κοινωνίας που έχασε εν μέσω της γενικευμένης κραιπάλης. Χρειάζεται να απαλλαγεί από τα μολύβδινα χαϊμαλιά που απέκτησε μετά το ’90 και το τραβούν στον πάτο μετά το ναυάγιο του ελληνικού "θαύματος". Με την οικονομία του κόκκινου δανείου και της ακάλυπτης επιταγής, το κυνήγι μετατράπηκε στη συνείδηση του κόσμου σε δολοφονικό και αιμοσταγές χόμπι του Σαββατοκύριακου. Θλίβομαι όταν διαβάζω "μελέτες" που προσπαθούν να πείσουν για την προσφορά του κυνηγιού στην οικονομία, μέσω της υπερκατανάλωσης φυσιγγίων, καυσίμων, τσίπουρων σε ακριτικά χωριά και κρουασάν με fredo cappuccino στα καρτέρια, με τους κυνηγούς να προσπαθούν να τις επιβεβαιώσουν αφήνοντας τις συσκευασίες τους στον τόπο. Οι Έλληνες κυνηγοί, βοηθάνε στα οικονομικά της Ελλάδας, η οποία δεν βγάζει ούτε σκάγια!… Επιστρέφω κατάκοπος το μεσημέρι από το κυνήγι, δίχως θήραμα, δίχως σκυλί και δίχως αυτοκίνητο, και οι νεαροί επισκέπτες, παιδιά των λαμόγιων χωριανών μου, με κοιτούν από το καφενείο με μίσος και ευχόμενοι να είχα αυτοπυροβοληθεί, πίνοντας τσίπουρα που δεν ξέρουνε πως βγαίνουν, με μεζέ κορν μπιφ και "χωριάτικο" λουκάνικο.
Το αντικυνηγετικό μένος δεν γεννήθηκε ούτε τράφηκε από κάποιο αντικυνηγετικό κόμμα. Τα κόμματα απλά αφουγκράζονται την κοινωνία και καβαλάνε το κυρίαρχο κύμα. Κάποτε ήταν οι κυνηγοί τα χαϊδεμένα τους παιδιά, τώρα είναι κάποια άλλα. Από το ΣΥΡΙΖΑ περιμένατε να καταργήσει το κυνήγι, από αλλού σας ήρθε η απαγόρευση. Με όλη την κοινωνία κατά του κυνηγιού, τι νομίζετε ότι θα καταφέρει η ψήφος σε ένα κυνηγετικό κόμμα με στελέχη τα ίδια πρόσωπα που βρίζετε και σήμερα σε άλλες θέσεις; Φανταστείτε τι βρισίδι θα τους ρίχνετε αν ο κώλος τους αισθανθεί και τη ζεστασιά της βουλευτικής καρέκλας. Εκτός κι αν το ενδόμυχο ζητούμενο είναι απλά η εκτόνωση που προσφέρει το βρισίδι ως σεξουαλικό υποκατάστατο.
Όσο θα εθελοτυφλούμε και θα αρνούμαστε να δούμε τις πραγματικές αιτίες της απομόνωσης και της στοχοποίησης κάθε φυσικής ελευθερίας, και όχι μόνο του κυνηγίου, τόσο θα τις χάνουμε – μια-μια, δίνοντας κάθε τετραετία τη μάχη μας με την αοριστία και την ευκαιρία στο παλιό να γυρίζει τη σκούφια του αλλιώς, βγάζοντάς μας κάθε τόσο στις πλατείες να βελάζουμε, ώστε να του ζητιανέψουμε αυτό που θέλει να μας δώσει.
Αφού λοιπόν το κόμμα κυνηγών είναι γεγονός, όσοι πιστεύετε σ’ αυτό, όταν θα γίνουν εκλογές ψηφίστε το. Κάποιοι άλλοι, θα συνεχίσουν να γράφουν κατεβατά, μπας και κάποιος κάποτε τύχει να τα διαβάσει – και βγει από το κώμα.
