Κυνηγετική Γωνιά - Αρχείο
- Thread starter Yannis304
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Μάκης
Banned
Καλησπερα αλανια μου,
Περιμενω να κουρευτω. Αυριο εχω ραντεβου μετις κυρίες. Τις πηρα και δωρακια με αρωμα μπαρουτης
με πρόλαβες ΔιονύσιεΡε ολοι οι παλαβοί εδώ μαζευτηκατε ;;;;
τέλως πάντων μην κουρευτείς Απόστολε θα χιονίσει πάλι ΣΚ
Μετα τα τελη φλεβαρη που θα μας πιασει το συνδρομο στερησης θα αποκαλυφθουν ολα τα τρελοκομειαΡε ολοι οι παλαβοί εδώ μαζευτηκατε ;;;;
I love you too θειο Μάικκαλησπέρα σας άντρες μου
γειά σου ρε Τζιμάρα ψυχούλα είσαι
μην δίνεις σημασία που συνέχεια σε βρίζω....'ετσι αγαπάω εγώ
Καλησπέρα σε όλους μόλις γύρισα από τον γιατρό που μου έγραψε κάτι φάρμακα για το μάρτη και μέτα.
[url=https://postimg.org/image/kmiddvl3z/]
[/URL]
[url=https://postimg.org/image/kmiddvl3z/]
[/URL]Εσυ παρε φυσεκια , κατι μου λέει οτι θα σου χρειαστούν συντομαΚαλησπέρα σε όλους μόλις γύρισα από τον γιατρό που μου έγραψε κάτι φάρμακα για το μάρτη και μέτα.
Αυτο ειναι το HUNTERSLIFEκαλησπερα σας δυσκολη μερα για εμενα σημερα... σαν σημερα το 2010 εχασα τον πατερα μου 7 χρονια μετα τουλαχιστον στην περιπτωση μου μπορω να πω, ότι καμία ζωή δεν τελειώνει. Απλώς αλλάζει εντελώς.
Σταματάς να είσαι το παιδί του μπαμπά, σταματάς να έχεις την ασφάλεια οταν κατι παει στραβα, σταματάς να πετάς τις ευθύνες αλλού και κοιτάς να τις μαζέψεις πάνω σου, σταματάς να είσαι μικρός και μεγαλώνεις. Αν με ρωτήσεις, δηλαδή, τι άλλαξε από τις 7 φεβρουαριου 2010 μέχρι τώρα στη ζωή μου, αυτό θα σου πω: μεγάλωσα. Μυαλό δεν πολυέβαλα, αλλά αυτό είναι διαφορετική κουβέντα, μην την κάνουμε τώρα.
Και προς Θεού, μην παρεξηγηθούμε, δεν λέω ότι όλα είναι ωραία. Η στενοχώρια είναι εδώ, κανονικά στη θέση της. Με την απουσία πίνεις μέχρι και ποτό, πιάνεις κουβέντα. Κλάμα χωρίς λόγο, απλά επειδή έτσι. Νεύρα χωρίς λόγο, απλά επειδή έτσι. Αναμνήσεις που δεν καλείς εσύ, χωρίς λόγο, απλά επειδή έτσι. Απλώς, με τον καιρό μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι. Δεν μπορείς να είσαι σε πένθος, επ’ αόριστον, στο φινάλε, αν ήταν εδώ, θα ήταν το πρώτο που θα (σου) έλεγε: “έλα ρε βλάκα, πώς κάνεις έτσι; Και τι έγινε;”. Ε κάτσε ρε Παντελο τι εννοείς και τι έγινε; Κάτσε να βρω λίγο τα πατήματα μου. Αυτά τα “πατήματα” είναι τα όσα τρέχουν και εσύ καλείσαι να προλάβεις. Δουλειές, γυναίκα, φίλοι, η υπόλοιπη οικογένεια αν είσαι τυχερός και έχεις αποθέματα. Να έχεις για παράδειγμα τη μητέρα σου, που αντέχει τα πάντα εκτός από το να χάσει το παιδί της, να έχεις τα αδερφια σου, που συνέχεια ο πατέρας σου έλεγε “τα αδερφια σου είναι πιο σημαντικα από τους γονείς σου, γιατί αυτα θα έχεις μετά”.
Γιατί, μη νομίζετε στα εφτα χρόνια που έχουν περάσει, η δική μου πρόοδος είναι πολύ μικρή. Και στη διαχείριση της απουσίας και στη διαχείριση της συνέχειας. Να, τώρα που γράφω, δεξιά μου είναι μια φωτογραφία του, και κάθε φορά που την κοιτάζω, πιστεύω ότι αύριο ή σε μια ώρα θα πάω σπίτι να τον δω, να με δει, να τα πούμε. Καμία σχέση. Το σενάριο αυτό δεν θα το γυρίσει κανείς σκηνοθέτης, άπατο θα πάει. Το γιατί μην το ψάχνεις, το έχουν κάνει άλλοι, πριν από σένα και από μένα και απάντηση δεν πήραν. Οπότε, άσε τα “γιατί;” και ασχολήσου με ερωτήσεις που μπορείς να δώσεις εξήγηση.
Ακόμη καλύτερα ασχολήσου με αυτά που έχεις και όχι αυτόν που έχασες, γιατί το μεγαλύτερο μάθημα που παίρνεις όταν χάνεις τον πατέρα σου, είναι ότι τα δεδομένα είναι απλά μια λέξη που χρησιμοποιείται στα μαθηματικά, όχι στη ζωή σου. Αν είσαι τυχερός και στα 20, 30, 50 χρόνια που τον είχες, έκανες αυτά που έπρεπε και ήταν εκείνος που ήθελες, μπορείς να πανηγυρίσεις, γιατί υπάρχουν άλλοι που είτε δεν είχαν τον πατέρα που ονειρεύονταν, είτε δεν ήταν οι γιοι που είχαν υποχρέωση να είναι αυτα ειναι που με κανουν να συνεχίσω όρθιος από εκεί που με άφησε
Τα παραπανω λογια με εκαναν να ανατριχιασωκαλησπερα σας δυσκολη μερα για εμενα σημερα... σαν σημερα το 2010 εχασα τον πατερα μου 7 χρονια μετα τουλαχιστον στην περιπτωση μου μπορω να πω, ότι καμία ζωή δεν τελειώνει. Απλώς αλλάζει εντελώς.
Σταματάς να είσαι το παιδί του μπαμπά, σταματάς να έχεις την ασφάλεια οταν κατι παει στραβα, σταματάς να πετάς τις ευθύνες αλλού και κοιτάς να τις μαζέψεις πάνω σου, σταματάς να είσαι μικρός και μεγαλώνεις. Αν με ρωτήσεις, δηλαδή, τι άλλαξε από τις 7 φεβρουαριου 2010 μέχρι τώρα στη ζωή μου, αυτό θα σου πω: μεγάλωσα. Μυαλό δεν πολυέβαλα, αλλά αυτό είναι διαφορετική κουβέντα, μην την κάνουμε τώρα.
Και προς Θεού, μην παρεξηγηθούμε, δεν λέω ότι όλα είναι ωραία. Η στενοχώρια είναι εδώ, κανονικά στη θέση της. Με την απουσία πίνεις μέχρι και ποτό, πιάνεις κουβέντα. Κλάμα χωρίς λόγο, απλά επειδή έτσι. Νεύρα χωρίς λόγο, απλά επειδή έτσι. Αναμνήσεις που δεν καλείς εσύ, χωρίς λόγο, απλά επειδή έτσι. Απλώς, με τον καιρό μαθαίνεις να το διαχειρίζεσαι. Δεν μπορείς να είσαι σε πένθος, επ’ αόριστον, στο φινάλε, αν ήταν εδώ, θα ήταν το πρώτο που θα (σου) έλεγε: “έλα ρε βλάκα, πώς κάνεις έτσι; Και τι έγινε;”. Ε κάτσε ρε Παντελο τι εννοείς και τι έγινε; Κάτσε να βρω λίγο τα πατήματα μου. Αυτά τα “πατήματα” είναι τα όσα τρέχουν και εσύ καλείσαι να προλάβεις. Δουλειές, γυναίκα, φίλοι, η υπόλοιπη οικογένεια αν είσαι τυχερός και έχεις αποθέματα. Να έχεις για παράδειγμα τη μητέρα σου, που αντέχει τα πάντα εκτός από το να χάσει το παιδί της, να έχεις τα αδερφια σου, που συνέχεια ο πατέρας σου έλεγε “τα αδερφια σου είναι πιο σημαντικα από τους γονείς σου, γιατί αυτα θα έχεις μετά”.
Γιατί, μη νομίζετε στα εφτα χρόνια που έχουν περάσει, η δική μου πρόοδος είναι πολύ μικρή. Και στη διαχείριση της απουσίας και στη διαχείριση της συνέχειας. Να, τώρα που γράφω, δεξιά μου είναι μια φωτογραφία του, και κάθε φορά που την κοιτάζω, πιστεύω ότι αύριο ή σε μια ώρα θα πάω σπίτι να τον δω, να με δει, να τα πούμε. Καμία σχέση. Το σενάριο αυτό δεν θα το γυρίσει κανείς σκηνοθέτης, άπατο θα πάει. Το γιατί μην το ψάχνεις, το έχουν κάνει άλλοι, πριν από σένα και από μένα και απάντηση δεν πήραν. Οπότε, άσε τα “γιατί;” και ασχολήσου με ερωτήσεις που μπορείς να δώσεις εξήγηση.
Ακόμη καλύτερα ασχολήσου με αυτά που έχεις και όχι αυτόν που έχασες, γιατί το μεγαλύτερο μάθημα που παίρνεις όταν χάνεις τον πατέρα σου, είναι ότι τα δεδομένα είναι απλά μια λέξη που χρησιμοποιείται στα μαθηματικά, όχι στη ζωή σου. Αν είσαι τυχερός και στα 20, 30, 50 χρόνια που τον είχες, έκανες αυτά που έπρεπε και ήταν εκείνος που ήθελες, μπορείς να πανηγυρίσεις, γιατί υπάρχουν άλλοι που είτε δεν είχαν τον πατέρα που ονειρεύονταν, είτε δεν ήταν οι γιοι που είχαν υποχρέωση να είναι αυτα ειναι που με κανουν να συνεχίσω όρθιος από εκεί που με άφησε
πραγμα που δεν ενοιωσα ποτε στο παρελθον σε φορουμ που ειχα παρει μερος ως ενεργο μελος
Νοιωθω πολυ τυχερος που ανηκω στην Οικογενεια του Hunterslife
Βαρεθηκα το ψεμα την υποκρισια την ειρωνια
Τζιμη σου ευχομαι να εισαι γερος και υγιεις και να τον θυμασαι !!!!!!!
Καλησπερα Αρχοντες !!!!!
Μάκης
Banned
εγώ πήρα 3 όταν φύγαμε από Πρέβεζα ha haaaΚαλησπέρα σε όλους μόλις γύρισα από τον γιατρό που μου έγραψε κάτι φάρμακα για το μάρτη και μέτα.
Καλα ρε ενα περνουμε εσυ τρια μαζι δεν ντρεπεσαι
Μάκης
Banned
Μάκης
Banned
Πήρε μαθήματα απο εμένα που παίρνω τα mesylid 5 μαζι
Μάκης
Banned
Last edited:
Eμενα ο γιατρος αυτα που εγραψε
http://imgur.com/a/frkWW
http://imgur.com/a/frkWW
Manos
Staff member
Χρονια το παίρνω!!
Μάκης
Banned
μετά φταίει ο Τζίμης ha haaa
- Status