Είναι τα ελάφια και τα ζαρκάδια θηρεύσιμα είδη, και αφαιρούνται λαθραία από τους νόμιμους κυνηγούς;;;
Νομίζω πως πρέπει να αναθεωρήσεις λίγο αυτή την άποψή σου και να διευρύνεις λίγο την οπτική σου. Δεν είναι όλα μόνο ποσότητες και ισοσκελισμοί. Με τη λογική σου, τείνεις να απενοχοποιήσεις και την ανθρωποκτονία, αρκεί το θύμα να είναι άνεργος, αφού ο ανθρώπινος πληθυσμός παγκοσμίως αυξάνεται και οι θέσεις εργασίας μειώνονται. ΄Ή το βιασμό, εφόσον το θύμα δεν κάνει κάτι παρά φύση και δεν υπάρχει μόνιμη σωματική βλάβη που να μειώνει το εισόδημά του.
Αν ισχύει αυτό που λες, τι νόημα έχουν οι απαγορεύσεις, και δη οι έκτακτες;;; Ας κυνηγήσει ο καθένας όπως, όποτε και ό,τι μπορεί. Και να εξαφανιστεί και κάτι, σε ποιον θα λείψει; Ως κυνηγοί, θα στραφούμε σε εκείνο που θα αυξηθεί ο πληθυσμός του λόγω απουσίας του φυσικού εχθρού του.
Δεν μιλάμε για το λαγό που θα χτυπηθεί Τρίτη και θα λείψει από εκείνον που θα τον αναζητήσει την Τετάρτη, αλλά ούτε καν για το κυνήγι δίχως άδεια. Μιλάμε για τις εκατόμβες λαγών που χτυπιούνται εκτός σεζόν, νύχτα και μέρα, κάθε μέρα, διότι κάποιοι που έχουν αυτή τη δυνατότητα το έχουν κάνει επάγγελμα, και, όπως ξέρεις, το οικονομικό κίνητρο είναι ακόρεστο. Μιλάμε για τον κτηνοτρόφο που, καλυπτόμενος πίσω από την κτηνοτροφική δραστηριότητα, θα εξαλείψει οποιοδήποτε ζωντανό της περιοχής το οποίο δεν ανήκει στο κοπάδι του, είτε για να σκοτώσει απλά την ανία του είτε για να ενισχύσει το εισόδημά του. Μιλάμε για τα κυνήγια απαγορευμένων ειδών (πχ ζαρκάδια) που διοργανώνονται από ξενοδόχους ώστε να νοικιάζουν τα δωμάτιά τους σε διεστραμμένους που ηδονίζονται μόνο με το να ντουφεκάνε απαγορευμένα θηράματα και στην περιοχή τους δεν μπορούν ή δεν υπάρχουν. Και, όπως ξέρεις, στα μη θηρεύσιμα δεν υπάρχει όριο κάρπωσης. Μιλάμε για τη θανάτωση άγριων ζώων που αποδεδειγμένα απειλούνται με εξαφάνιση και βρίσκονται υπό προστασία, πχ αγριόγιδα.
Σε τελική ανάλυση, μιλάμε για την παράνομη, ανήθικη κι εγκληματική δράση που, ως αποτέλεσμα, έχει την υποβάθμιση και την διατάραξη της ισορροπίας μιας περιοχής εν γένει, και, δυστυχώς, συγχέεται από τους άσχετους με το κυνήγι και τη θήρα. Μια δράση που, επειδή ικανοποιεί τα οικονομικά κριτήρια της χρεωκοπημένης εποχής μας, καλύπτεται ακόμη κι από τις αρμόδιες αρχές και τις κυνηγετικές οργανώσεις. Κάποια στιγμή, αυτό το θέμα πρέπει να πάρει δημόσιες διαστάσεις, διότι δεν είναι "εσωτερικό θέμα" μεταξύ κυνηγών, αλλά, μείζον ζήτημα εκτεταμένης διαφθοράς με πολλές προεκτάσεις (ακόμη και ψυχοπαθολογίας), κυρίως
στους μηχανισμούς στους οποίους έχεις εμπιστοσύνη.