Το μεγαλειο τους Ελληνισμου
- Thread starter kurtzhaar
- Ημερομηνία δημιουργίας
Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Η Γέννηση της Τραγωδίας» (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15, ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος.
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του…
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του…
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».
Έτσι είναι ... οι Έλληνες εξήγησαν ότι Έλληνας σημαίνει συγκεκριμένος τρόπος συμπεριφοράς ! που διέπεται από αρχές και αξίες ...
Όλα τα διλήμματα της ζωής τα είχαν αναλύσει, τους είχαν δώσει απάντηση και τα είχαν διδάξει μέσω της τραγωδίας αλλά και της κωμωδίας...
Έλληνας στην πραγματικότητα ήταν και είναι ιδεολογία ...
Διαβάστε το κείμενο της ιστορικής ομιλίας του Ξενοφώντα Ζολώτα στο Δ.Ν.Τ., στις 26 Σεπτεμβρίου 1957:
«Kyrie,
I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas.
With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy.
This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe.
In parallel, a panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my eucharistia to you Kyrie, to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizers and protagonists of this Amphictyony and the gastronomic symposia».
Ακολουθεί η μετάφραση του κειμένου:
«Κύριοι,
Επαινώ τους άρχοντες (με την έννοια «ιθύνοντες») του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Οικουμενικής Τράπεζας για την ορθοδοξία των αξιωμάτων, των μεθόδων και των πολιτικών τους, αν και υπάρχει ένα επεισόδιο κακοφωνίας της Τράπεζας με την Ελλάδα.
Με ενθουσιασμό διαλεγόμαστε και συναγωνιζόμαστε στις συνόδους των δίδυμων Οργανισμών μας των οποίων τις πολύμορφες οικονομικές ιδέες και δόγματα αναλύουμε και συνθέτουμε. Τα κρίσιμα προβλήματά μας, όπως ο νομισματικός πληθωρισμός, προκαλούν κάποια αγωνία και μελαγχολία.
Αυτό το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας. Αλλά η θέση μου είναι ότι έχουμε το δυναμισμό να προγραμματίσουμε θεραπευτικές πρακτικές ως προφύλαξη από το χάος και την καταστροφή.
Παράλληλα, μια παγκόσμια ανυπόκριτη οικονομική συνεργασία και εναρμόνιση σε ένα δημοκρατικό κλίμα είναι βασική. Ζητώ συγγνώμη για τον εκκεντρικό μου μονόλογο. Εκφράζω με έμφαση τις ευχαριστίες μου προς σε σας Κύριοι, προς το ευγενικό και γενναιόδωρο Αμερικανικό Έθνος και προς τους οργανωτές και τους πρωταγωνιστές αυτού του αμφικτιονικού και γαστρονομικού συμποσίου».
Στο ίδιο ύφος ακολούθησε και δεύτερη ομιλία του Ξενοφώντα Ζολώτα στην Washington, στις 2 Οκτωβρίου 1959.
Η Πολιτιστική Κληρονομιά του Μ. Αλεξάνδρου στη Γεωγραφική Συρία
Ο χώρος αυτός σχεδόν διατήρησε την γεωγραφική του ενότητα κατά την περίοδο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας από το 400 μ.χ μέχρι την είσοδο και την εγκατάσταση των δυο ισχυρών, τότε, ευρωπαϊκών χωρών (Γαλλίας και Μ. Βρετανίας).
Ολόκληρο το άρθρο εδώ:
https://www.huffingtonpost.gr/entry...-yeoyrafike-seria_gr_5e88caa6c5b6cc1e477681d2
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣ - Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΤΟ '40 ΣΤΗΝ ΠΙΝΔΟ
Κατά την κήρυξη του Ελληνοιταλικού Πολέμου ο Υπολοχαγός Πεζικού Διάκος Αλέξανδρος υπηρετεί ως Διοικητής του 2ου Λόχου του 4ου Συντάγματος Πεζικού, διατεθείς προς ενίσχυση του αποσπάσματος Πίνδου,του Συνταγματάρχη Δαβάκη.
Το πρωί της 1ης Νοε 1940 κατά την αντεπίθεση του Λόχου του για ανακατάληψη του υψώματος «Τσούκα» (πλησίον του χωριού Ζούζουλη του Ν.Καστοριάς), μαχόμενος σώμα με σώμα, εφονεύθει από πυρά Ιταλικού πολυβολείου.
Οι συνθήκες του θανάτου του αποτυπώνονται στην αναφορά του Ταγματάρχη Καραβιά, την ίδια μέρα, προς τον διοικητή του Αποσπάσματος Πίνδου Κ. Δαβάκη:
[…]
…Πολλαπλάσιοι ιταλικοί δυνάμεις αντεπετέθησαν κατά των οπλιτών του λόχου, αναζητούντων θέσεις αμύνης εναντίον του φονικότατου πυρός των πολυβόλων. Με αδάμαστον αποφασιστικότητα και ακλόνητον θάρρος ο υπολοχαγός Διάκος Αλ., όρθιος και κραυγάζων προς τους άνδρας του εν μέσω νεκρών και τραυματιών οιμωζώντων, παρά τα δραστικώτατα πυρά του εχθρού, αδιαφορών διά τον θάνατον, όστις επλανάτο πέριξ αυτού, κατώρθωσε ν’ ανασυντάξη εκ τρίτου τον λόχον, να τον εμψυχώση και να τον ρίψη μετά νέας ορμής εναντίον των λυσσωδώς αμυνομένων Ιταλών. Καθ’ ον δε χρόνον διά τετάρτην φοράν ο δοκιμασθείς λόχος εκαλείτο με την λόγχην εφ’ όπλου ν’ αντιμετώπιση νέαν, θραυσθείσαν και αυτήν, αντεπίθεσιν του εχθρού διά της τελικής εφόδου του, ο δε ηρωικός διοικητής του λόχου αυτού, τεθείς επί κεφαλής, εκραύγαζε με φωνήν Άρεως: «Εμπρός! παιδιά, για μια μεγάλη Ελλάδα και μίαν ελεύθερη Δωδεκάνησο», ριπή πολυβόλου τον εφόνευσε.
[…]
Γεννήθηκε στη Χάλκη Δωδεκανήσου την 1 Ιανουαρίου 1911.
Εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων την 25 Σεπ 1930 και εξήλθε ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού την 2 Αυγ 1934.
Κατά την κήρυξη του Ελληνοιταλικού Πολέμου ο Υπολοχαγός Πεζικού Διάκος Αλέξανδρος υπηρετεί ως Διοικητής του 2ου Λόχου του 4ου Συντάγματος Πεζικού, διατεθείς προς ενίσχυση του αποσπάσματος Πίνδου,του Συνταγματάρχη Δαβάκη.
Το πρωί της 1ης Νοε 1940 κατά την αντεπίθεση του Λόχου του για ανακατάληψη του υψώματος «Τσούκα» (πλησίον του χωριού Ζούζουλη του Ν.Καστοριάς), μαχόμενος σώμα με σώμα, εφονεύθει από πυρά Ιταλικού πολυβολείου.
Οι συνθήκες του θανάτου του αποτυπώνονται στην αναφορά του Ταγματάρχη Καραβιά, την ίδια μέρα, προς τον διοικητή του Αποσπάσματος Πίνδου Κ. Δαβάκη:
[…]
…Πολλαπλάσιοι ιταλικοί δυνάμεις αντεπετέθησαν κατά των οπλιτών του λόχου, αναζητούντων θέσεις αμύνης εναντίον του φονικότατου πυρός των πολυβόλων. Με αδάμαστον αποφασιστικότητα και ακλόνητον θάρρος ο υπολοχαγός Διάκος Αλ., όρθιος και κραυγάζων προς τους άνδρας του εν μέσω νεκρών και τραυματιών οιμωζώντων, παρά τα δραστικώτατα πυρά του εχθρού, αδιαφορών διά τον θάνατον, όστις επλανάτο πέριξ αυτού, κατώρθωσε ν’ ανασυντάξη εκ τρίτου τον λόχον, να τον εμψυχώση και να τον ρίψη μετά νέας ορμής εναντίον των λυσσωδώς αμυνομένων Ιταλών. Καθ’ ον δε χρόνον διά τετάρτην φοράν ο δοκιμασθείς λόχος εκαλείτο με την λόγχην εφ’ όπλου ν’ αντιμετώπιση νέαν, θραυσθείσαν και αυτήν, αντεπίθεσιν του εχθρού διά της τελικής εφόδου του, ο δε ηρωικός διοικητής του λόχου αυτού, τεθείς επί κεφαλής, εκραύγαζε με φωνήν Άρεως: «Εμπρός! παιδιά, για μια μεγάλη Ελλάδα και μίαν ελεύθερη Δωδεκάνησο», ριπή πολυβόλου τον εφόνευσε.
[…]
Γεννήθηκε στη Χάλκη Δωδεκανήσου την 1 Ιανουαρίου 1911.
Εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων την 25 Σεπ 1930 και εξήλθε ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού την 2 Αυγ 1934.
Γιάννη του μοιάζεις πολύ, εμφανισιακά
...
!!!…απόσπασμα από ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη τον Νοέμβριο του 1979, σε Έλληνες μετανάστες στη Στοκχόλμη, μετά την τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ της Σουηδικής Ακαδημίας για το έργο του…
[...]
«Τη ζωή μου την πέρασα κλεισμένος μέσα σε 50 τετραγωνικά (μέτρα), παλεύοντας με τη γλώσσα. Επειδή αυτό είναι στο βάθος ή ποίηση: μια πάλη συνεχής με τη γλώσσα. Τη γλώσσα την ελληνική που είναι η πιο παλιά και η πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου… Κι αν μου το συγχωρείτε να σας δώσω μια γνώμη - ακούστε την: όσο καλά κι αν ζείτε σ′ αυτή τη φιλόξενη, την ευγενική χώρα, όσο κι αν νιώθετε καλά και στεριώνετε, και κάνετε οικογένεια - μην ξεχνάτε την πατρίδα μας, και προ παντός, τη γλώσσα μας. Πρέπει να ‘σαστε περήφανοι, να ’μαστε όλοι περήφανοι, εμείς και τα παιδιά μας για τη γλώσσα μας.
Είμαστε οι μόνοι σ′ ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό «ουρανό» και τη θάλασσα «θάλασσα» όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι λίγο αυτό. Η γλώσσα δεν είναι μόνον ένα μέσον επικοινωνίας. Κουβαλάει την ψυχή του λαού μας κι όλη του την ιστορία και όλη του την ευγένεια».
[...]
[...]
«Τη ζωή μου την πέρασα κλεισμένος μέσα σε 50 τετραγωνικά (μέτρα), παλεύοντας με τη γλώσσα. Επειδή αυτό είναι στο βάθος ή ποίηση: μια πάλη συνεχής με τη γλώσσα. Τη γλώσσα την ελληνική που είναι η πιο παλιά και η πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου… Κι αν μου το συγχωρείτε να σας δώσω μια γνώμη - ακούστε την: όσο καλά κι αν ζείτε σ′ αυτή τη φιλόξενη, την ευγενική χώρα, όσο κι αν νιώθετε καλά και στεριώνετε, και κάνετε οικογένεια - μην ξεχνάτε την πατρίδα μας, και προ παντός, τη γλώσσα μας. Πρέπει να ‘σαστε περήφανοι, να ’μαστε όλοι περήφανοι, εμείς και τα παιδιά μας για τη γλώσσα μας.
Είμαστε οι μόνοι σ′ ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό «ουρανό» και τη θάλασσα «θάλασσα» όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι λίγο αυτό. Η γλώσσα δεν είναι μόνον ένα μέσον επικοινωνίας. Κουβαλάει την ψυχή του λαού μας κι όλη του την ιστορία και όλη του την ευγένεια».
[...]
…
Όντως!
Καπετάνιε,@tratsis μιας και έπιασες τους ποιητές,παραθέτω ένα ποίημα του Παλαμά,ύμνο στη φύση.
Ὁ πιο τρανός καημός μου
Τὴν ὥρα τὴν ὑπέρτατη ποὺ θὰ τὸ σβῇ τὸ φῶς μου
ἀγάλια-ἀγάλια ὁ θάνατος, ἕνας θὲ νὰ εἶν᾿ ἐμένα
ὁ πιὸ τρανὸς καημός μου.
Δὲ θὰ εἶν᾿ οἱ κούφιοι λογισμοί, τὰ χρόνια τὰ χαμένα,
τῆς φτώχειας ἡ ἔγνοια, τοῦ ἔρωτα ἡ ἀκοίμητη λαχτάρα,
μιὰ δίψα μέσ᾿ στὸ αἷμα μου, προγονικὴ κατάρα,
μήτε ἡ ζωή μου ἡ ἀδειανὴ συρμένη ἀπ᾿ τὸ μαγνήτη
πάντα τῆς Μούσας, μήτ᾿ ἐσύ, χιλιάκριβό μου σπίτι.
Ὁ πιὸ τρανὸς καημός μο
υ θὰ εἶναι πῶς δὲ δυνήθηκα μ᾿ ἐσὲ νὰ ζήσω, ὦ πλάση,
πράσινη ἀπάνου στὰ βουνά, στὰ πέλαγα, στὰ δάση,
θὰ εἶναι πὼς δὲ χάρηκα σκυφτὸς μέσ᾿ στὰ βιβλία,
ὦ φύση, ὁλάκερη ζωή, κι ὁλάκερη σοφία!
Ο πιο τρανός καημός μου
Το ποίημα του Κωστή Παλαμά Ο πιο τρανός καημός μου ανήκε στη ποιητική συλλογή Η πολιτεία και η μοναξιά (1912).Ὁ πιο τρανός καημός μου
Τὴν ὥρα τὴν ὑπέρτατη ποὺ θὰ τὸ σβῇ τὸ φῶς μου
ἀγάλια-ἀγάλια ὁ θάνατος, ἕνας θὲ νὰ εἶν᾿ ἐμένα
ὁ πιὸ τρανὸς καημός μου.
Δὲ θὰ εἶν᾿ οἱ κούφιοι λογισμοί, τὰ χρόνια τὰ χαμένα,
τῆς φτώχειας ἡ ἔγνοια, τοῦ ἔρωτα ἡ ἀκοίμητη λαχτάρα,
μιὰ δίψα μέσ᾿ στὸ αἷμα μου, προγονικὴ κατάρα,
μήτε ἡ ζωή μου ἡ ἀδειανὴ συρμένη ἀπ᾿ τὸ μαγνήτη
πάντα τῆς Μούσας, μήτ᾿ ἐσύ, χιλιάκριβό μου σπίτι.
Ὁ πιὸ τρανὸς καημός μο
υ θὰ εἶναι πῶς δὲ δυνήθηκα μ᾿ ἐσὲ νὰ ζήσω, ὦ πλάση,
πράσινη ἀπάνου στὰ βουνά, στὰ πέλαγα, στὰ δάση,
θὰ εἶναι πὼς δὲ χάρηκα σκυφτὸς μέσ᾿ στὰ βιβλία,
ὦ φύση, ὁλάκερη ζωή, κι ὁλάκερη σοφία!
Prowler®
Banned
1922 & 1974: Μικροελλαδισμός Vs Ελληνισμός
.............ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΑΜΕ - ο Ελληνισμός - να υποστούμε το ολέθριο 1974 στην Κύπρο, επειδή αμελήσαμε να μελετήσουμε με επάρκεια, ώστε να μας γίνουν μάθημα, τα παθήματά μας του 1922 στη Μικρασία. Αυτή η αμέλεια περιέχει και δύο δικές μας, διαχρονικές πρωταίτιες στραβάρες.1η μας στραβάρα: Τα εμφύλιά μας πάθη.
2η, η παράλειψή μας, η άρνησή μας, να βλέπουμε καθαρά τις μεθοδεύσεις που προπαρασκεύαζε εναντίον μας η τουρκική βουλιμία..........
..........Σήμερα μιλάμε πλέον στην εκπνοή του 2022. Στα 100χρονα του Μικρασιατικού μας ολέθρου.
Ήδη ο Ερντογάν ανάγκασε όλους σχεδόν τους Έλληνες να ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια μας. Επειδή μας φωνάζει, μας κραυγάζει, φανερά προετοιμάζεται, στρατηγεί και μας απειλεί με ένα νέο 1922....................
https://simerini.sigmalive.com/article/2022/11/20/1922-1974-mikroelladismos-vs-ellenismos/
* δείτε λίγο το τι συμβαίνει στο H.L. όσον αφορά την άρνηση μερικών να δουν τα οφθαλμοφανή....
Όσο μοιάζει ο κότσυφας με το ψαρόνι !!!
Σαν Νεοδημοκρατης αφισοκολλητης.