Κάπου εχω χαθεί σ αυτό το θέμα ρε παιδιά. Έχουμε μπερδέψει κάννες κώνους ιδιογόμωση, ανάκρουση, ικανότητες σκοπευτή κ.ο.κ. Απ όλα αυτά δεν έχω βγάλει κάποιο συμπέρασμα!
Αν έχεις ανησυχίες κάνεις κώνο και εύχεσαι να πετύχει.
Για εμένα δεν αξίζει αν το όπλο ρίχνει φυσιολογικά.
Αν δεν ρίχνει φυσιολογικά το πουλάς άθικτο.
Οποιαδήποτε μεταβολή είναι μικρή, είτε πάνω είτε κάτω σε νορμάλ μετατροπές.
Προφανώς το κάτω δεν θα βγει κανένας να το φωνάξει.
Αν θες το παραπάνω αλλάζεις φυσίγγι ή τσοκ.
Αυτά με την μεταβολή στην διάτρηση λόγω (λογικού) κώνου για εμένα είναι τρίχες κατσαρές=λεπτομέρειες.
Σε εξωφρενικά μεγάλους εξωεργοστασιακούς κώνους σε ανοιχτά τσοκ και ψιλά φαίνεται να υπάρχει ένα σφίξιμο στην τουφεκιά αλλά αυτό περισσότερο δυσκολεύει τον κυνηγό παρά τον διευκολύνει.
Και για να επανέλθουμε στον Don Zutz
Don Zutz did a couple of specific case studies in his book, Shotgunning Trends In Transition.
The guns modified were a Remington 1100 and a Browning A-5 12 Mag.
Pattern percentages before and after went both up and down, with no universal improvement.
Two of the worst examples were with the A-5, where the forcing cone work took an 86% pattern with #2 steel factory load and changed it into a 70% pattern, also changing a #8 hard shot factory target load from 71% to 65%.