Νίκο,
Ξέχνα τα ατσάλινα δράμια.
Είναι επικίνδυνα.
Λευτερη.....κατι ακομα να σε ρωτησω φιλε!!!
Επικινδυνα απο θεμα πιεσεων.....ή μην ''στριμωχτουν'' στον αυλο η στην εξοδο της καννης και
την ανοιξουν σαν τριανταφυλλο ???
Νίκο,
Ξέχνα τα ατσάλινα δράμια.
Είναι επικίνδυνα.
Το ίδιο θα ρώταγα και εγώ τον Λευτέρη @elvas τώρα.Λευτερη.....κατι ακομα να σε ρωτησω φιλε!!!
Επικινδυνα απο θεμα πιεσεων.....ή μην ''στριμωχτουν'' στον αυλο η στην εξοδο της καννης και
την ανοιξουν σαν τριανταφυλλο ???
Το πρόβλημα έχει ως εξής:
Τη στιγμή της πυροδότησης και εξ' αιτίας του setback που δημιουργείται από την αδράνεια των δραμιών (τα επάνω πιέζουν τα κάτω), υπάρχει η τάση δημιουργίας ακτινικών τριβών. Τα ατσάλινα δεν συμπιέζονται (λόγω κατασκευής) και εκτονώνουν αυτή την τάση στα τοιχώματα της κάνης, μέσα στη θαλάμη.
Όταν αρχίζουν να κινούνται και περάσουν από τον κώνο προσαρμογής στον αυλό δημιουργούνται πάλι οι ίδιες τάσεις, στα λεπτότερα, τοιχώματα της κάνης αυτή τη φορά.
Στην καλύτερη περίπτωση (αν αντέξει η κάνη και δεν διαραγεί) θα δημιουρηθούν κρατήρες οι οποίοι θα είναι ορατοί τόσο με το μάτι (εσωτερικά της κάνης) όσο και με την αφή (εξωτερικά).
Το ίδιο θα συμβεί και στο σημείο σύσφιξης του τσοκ.
Το φαινόμενο λέγεται "bridging" και μπορούμε εύκολα να το δούμε όταν ρίχνουμε χοντρά σκάγια με το ογκομετρικό στον κάλυκα. Αυτά "σκαλώνουν" μέσα στον (συνήθως} στενό σωλήνα του ογκομετρικού με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ελεύθερη και συνεχής ροή.
Αυτός είναι και ο λόγος που κανένας κατασκευαστής φυσιγγίων (απ' όσο γνωρίζω) δεν κατασκευάζει φυσίγγια με ατσάλινα δράμια οποιουδήποτε μεγέθους μεγαλύτερο του "Τ".
Ευχαριστούμε Λευτέρη ...Το πρόβλημα έχει ως εξής:
Τη στιγμή της πυροδότησης και εξ' αιτίας του setback που δημιουργείται από την αδράνεια των δραμιών (τα επάνω πιέζουν τα κάτω), υπάρχει η τάση δημιουργίας ακτινικών τριβών. Τα ατσάλινα δεν συμπιέζονται (λόγω κατασκευής) και εκτονώνουν αυτή την τάση στα τοιχώματα της κάνης, μέσα στη θαλάμη.
Όταν αρχίζουν να κινούνται και περάσουν από τον κώνο προσαρμογής στον αυλό δημιουργούνται πάλι οι ίδιες τάσεις, στα λεπτότερα, τοιχώματα της κάνης αυτή τη φορά.
Στην καλύτερη περίπτωση (αν αντέξει η κάνη και δεν διαραγεί) θα δημιουρηθούν κρατήρες οι οποίοι θα είναι ορατοί τόσο με το μάτι (εσωτερικά της κάνης) όσο και με την αφή (εξωτερικά).
Το ίδιο θα συμβεί και στο σημείο σύσφιξης του τσοκ.
Το φαινόμενο λέγεται "bridging" και μπορούμε εύκολα να το δούμε όταν ρίχνουμε χοντρά σκάγια με το ογκομετρικό στον κάλυκα. Αυτά "σκαλώνουν" μέσα στον (συνήθως} στενό σωλήνα του ογκομετρικού με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ελεύθερη και συνεχής ροή.
Αυτός είναι και ο λόγος που κανένας κατασκευαστής φυσιγγίων (απ' όσο γνωρίζω) δεν κατασκευάζει φυσίγγια με ατσάλινα δράμια οποιουδήποτε μεγέθους μεγαλύτερο του "Τ".
7,5 χιλ μολύβδινο είναι ήδη λεπτό για γουρούνια
7,5 χιλ ατσάλινο μόνο για αγριόχηνες - αλεπούδες
Ναι.ΥΓ. Λευτερη το ''Τ'' τι ειναι??? διαμετρος βολιδων ??
Ναι.
Τ = .200 = 5.08mm.
7,5 χιλ μολύβδινο είναι ήδη λεπτό για γουρούνια
αστε τα ατσάλια και πιάστε τα μολύβια
Νίκο αν θέλεις να πειραματιστείς με δράμια κάντο με χοντρότερα των 9 χιλ μολύβδινα....
Μπορεί να έχουν ... δεν νομίζω ότι θα έχουν όμως μεγάλη διαφορά.Παιδιά αν γνωρίζει κάποιος το εσωτερικό τσοκ Carlshons με το εσωτερικό της benelli έχουν διαφορες στη σύσφιξη; πάντα για mobile μιλάω τσοκ. Δηλαδή το 3ρη της benelli με το 3ρη της Carlshons έχουν διαφορά;
Ο πίνακας σταματάει αλλά τα δράμια συνεχίζουν λίγο ακόμη.
Γι'αυτό στον συγκεντρωτήρα μέσα τα αραδιάζουν το ένα πάνω σε άλλο και όχι σταυρωτά ?Το πρόβλημα έχει ως εξής:
Τη στιγμή της πυροδότησης και εξ' αιτίας του setback που δημιουργείται από την αδράνεια των δραμιών (τα επάνω πιέζουν τα κάτω), υπάρχει η τάση δημιουργίας ακτινικών τριβών.
Ρε φιλαρα θα με ''μουρλανεις''.....
Και τι δουλεια εχει το 9/0 βολι με διαμετρο 7,5 χιλιοστα με το 9,6 διαμετρο σε 13/0 ???
Το εξήγησε πιο κατανοητά ο Λευτέρης αυτό που ήθελα να πω εχθές.Καλημέρα, συμφωνω απόλυτα με τον Λευτέρη, τα ατσάλινα για να έχουν ίδια διάτρηση με τα μολυβδινα ,όταν αναφερομαστε σε σκάγια, πρέπει να έχουν 1 χιλιοστό μεγαλύτερη διάμετρο, πχ 2,8 μολυβδινα ίδια διάτρηση με 3,8 ατσάλινα. Στα δραμια η διαφορά υποθέτω πρέπει να είναι από 2 χιλιοστά στα πιο μικρά έως 3 ή και 4 χιλιοστά στα μεγάλα όπως 8 και 9 χιλιοστά.
Λευτέρη δεν διαφωνώ αλλά και τα ήδη υπάρχοντα μια χαρά σκοτώνουν γουρούνια στα 130μ.Όσο αφορά τα δραμια, δεν πρόκειται να ανακαλύψουμε τίποτα νέο με εξαίρεση την αύξηση της συγκέντρωσης που πρακτικά γίνεται με ιδέες για νέα βύσματα ( πέρα από τις δυνατότητες μας να τα παραξουμε), ή με χρήση μπαφερ ( ήδη ο Νίκος με το αλεύρι το έχει φτάσει σε απόλυτα ικανοποιητικό επίπεδο). Ένα πεδίο που έχει τεράστια περιθώρια βελτίωσης και ταυτόχρονα ( οσο παραμένουν τα ραβδωτα απαγορευμένα, κάτι που δεν βλέπω να αλλάζει) είναι η μόνη επιλογή που έχουμε για αληθινά μεγάλη ικανότητα καταβολής οποιουδήποτε θηράματος σε μεσαίες αποστάσεις έως και 150 μέτρα, είναι τα μονοβολα. Με αυτό κυνηγουσαν όλα τα θηράματα, ( και τα παχύδερμα όπως ελέφαντας, βούβαλος κτλ),μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, και τα επανέφεραν οι Αμερικανοί γύρω στο 1980 όταν επιβλήθηκαν οι πρώτοι περιορισμοί στην χρήση ραβδωτων στις πιο πυκνοκατοικιμενες πολιτείες. Τα προηγούμενα 20 χρόνια είχαν σημαντική εξέλιξη που σταμάτησε εδώ και κάποια χρόνια γιατί επιτράπηκε ξανά η χρήση μιας ειδικής κατηγορίας ραβδωτων .Το θετικό είναι πως το διαμετρημα 12 ειδικά το 12/89, έχει δυνατότητες με μονοβολα που ξεπερνούν σε ενέργεια τα περισσότερα ραβδωτα, καθώς και την ήδη συσωρευμενη τεχνογνωσία . Αν πραγματικά πιστεύουμε στην ευρηματικοτητα και την καινοτομία των Ελλήνων ιδιογομωτων αυτός είναι ο δρόμος που αν τον ακολουθήσουμε με προσπάθεια και συνέπεια ίσως μας επιφυλάσσει πολύ ευχάριστες εκπλήξεις.
Diffusion κ brenneke, ο απόλυτος συνδυασμόςΛευτέρη δεν διαφωνώ αλλά και τα ήδη υπάρχοντα μια χαρά σκοτώνουν γουρούνια στα 130μ.
Δυστυχώς δεν έχουμε μεγαλύτερα θηράματα.
Το πρόβλημα σε αυτά τα μέτρα είναι η ευθυβολία και τα οπτικά βοηθήματα.
Το δεύτερο δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει σύντομα.
Οπότε πεδίο δόξης λαμπρό η ευθυβολία των βλημάτων σε οποιαδήποτε κάνη.
Αυτό ίσως να είναι μια λύση στο πρόβλημα αλλά εκτός από κάποια παλιά μολύβδινα δράμια του Στόκα δεν έχω δει να εφαρμόζεται στα ατσάλινα.Γι'αυτό στον συγκεντρωτήρα μέσα τα αραδιάζουν το ένα πάνω σε άλλο και όχι σταυρωτά ?