Η εταιρία Beretta μας έκανε απίστευτη προσφορά για το όπλο, για να το βάλει σαν έκθεμα στο μουσείο της στην Ιταλία. Ο πατέρας μου τους ευχαρίστησε αλλά αρνήθηκε και το έκανε δώρο στον εγγονό του (γιό μου). Εγώ είμαι μηχανολόγος μηχανικός και εργάζομαι στο εξωτερικό.
Γι αυτό θα δώσω κάποιες τεχνικές πληροφορίες για το όπλο απαντώντας και στον φίλο που μου έστειλε προσωπικό μήνυμα.
Το όπλο φτιάχτηκε όλο στο χέρι με "πρωτόγονα εργαλεία" - (Πριόνι, λίμα, σφυρί, φωτιά κ.α.) Το βάρος του όπλου είναι 2,800 Kg. Την κάνη (που είναι από χαλύβδινη σωλήνα) την ενίσχυσε με ρακόρ στο τμήμα της θαλάμης των (70mm) για να αντέχει στην πυροδότηση. Μετά την έβαψε 2 φορές (Η
βαφή του
χάλυβα είναι μια θερμική κατεργασία κατά την οποία ένας
χάλυβας, αφού θερμανθεί σε υψηλή θερμοκρασία, ώστε να σχηματιστεί
ωστενίτης (
γ-Fe), κατόπιν ψύχεται απότομα έτσι ώστε να σχηματιστεί
μαρτενσίτης και το
κράμα να αποκτήσει μεγάλη σκληρότητα.) . Την 1η φορά ψύξη σε "ζεστό αίμα" από ζώο που έσφαξε για να φάνε και την 2η φορά ψύξη σε λάδια κινητήρα από κατεστραμμένα οχήματα μετά τον εμφύλιο. Το κλείστρο είναι φτιαγμένο με εξαρτήματα από τα κατεστραμμένα οχήματα (Λεβιές ταχυτήτων, κολόνα και οδηγός κολόνας τιμονιού, γλίστρα κιβωτίου ταχυτήτων, θήκη - οδηγός ημιαξονίου κ.α.) επεξεργασμένα με λίμα και πριόνι. Τα σκοπευτικά τα έφτιαξε με καλάι. Το κοντάκι από καρυδιά στα Τζουμέρκα, γυαλισμένο με λάδι Singer, όπως και όλο το όπλο. Για αποσβεστήρα στο κοντάκι είχε στην αρχή σόλα από στρατιωτικό άρβυλο και μετά σόλα κρεπ για πιο μαλακό υλικό.