Να σαι καλά φίλε μου. Είναι ωραίο μέρος όντως
Λαγός Αρχείο
- Thread starter BeReT aKa RoBo aKa 1%
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Να σαι καλά φίλε μου. Είναι ωραίο μέρος όντως
Δεν έπαθε κάτι. Απ' την κούραση. Χθες μετά το κυνήγι είχαμε μεζέ πάνω. Σε καζάνι χάλκινο, βραστό και ήταν ο αρχισεφ. Ήπιε κιόλας και καταλαβαίνεις. Κουράστηκε
εμενα Σταματη ερχεται κοντα, περπαταει 100 μετρα δρομο δρομο και μετα τον γυριζω υποβασταζομενο...τι να τον κανω;...η ζωη του ειναι το κυμηγι πλεον..θελει να ακουει τα σκυλια και ας μη μπορει να περπατησει....
Τον πηγαίνεις κανονικά για κυνήγι. Και άμα βλέπεις ότι αρχίζει να σου λέει όχι κτλ τον παίρνεις μαζί με το ζορι. Κάτι θα βρεις να του πεις να τον φτιάξεις. Εγώ έτσι κάνω. Του πετάω την φιτιλια και μετά έρχεται από μόνος του
Το κυνήγι είναι τρόπος ζωήςΤον πηγαίνεις κανονικά για κυνήγι. Και άμα βλέπεις ότι αρχίζει να σου λέει όχι κτλ τον παίρνεις μαζί με το ζορι. Κάτι θα βρεις να του πεις να τον φτιάξεις. Εγώ έτσι κάνω. Του πετάω την φιτιλια και μετά έρχεται από μόνος του
Εμένα είχε χάσει σχεδόν τα λογικά του τελείως από την κωλοαρρώστια και το κυνήγι δεν το ξεχνάνε,όσο δούλευε έστω και λίγο το μυαλό του μου έλεγε πότε θα πάω για κυνήγι
Μωρε έρχεται αλλα εχω αφησει το κυνηγι στη μεση τα τελευταία 3 χρόνια πανω απο 20 φορες... Μια πεφτει, μια ζαλίζεται, μια κάθεται σε μια πετρα και δε μπορει να σηκωθεί, μια του πεφτει η πίεση... Αποκορυφωμα την Τετάρτη 21/09 που τον βρηκα ανάσκελα στο έδαφος και κατασπρο..Τον πηγαίνεις κανονικά για κυνήγι. Και άμα βλέπεις ότι αρχίζει να σου λέει όχι κτλ τον παίρνεις μαζί με το ζορι. Κάτι θα βρεις να του πεις να τον φτιάξεις. Εγώ έτσι κάνω. Του πετάω την φιτιλια και μετά έρχεται από μόνος του
Ρε παιδιά τι να πω για τους παλιούς κυνηγούς...και ειδικά για τους λαγαδες...
Θυμάμαι τον παππού μου τον συγχωρεμενο και έβγαζε άδεια κι ας μην έβγαινε απ' το σπίτι....ακόμα και καραμπίνα πήρε χωρίς να μπορεί να πάει για κυνήγι...
Τώρα ο πατέρας μου 78 χρόνων και δε λέει να σταματήσουμε όταν πάμε κι ας είναι κουρασμένος. Όταν πάει μόνος του πάει με τον δικό του ρυθμό και δεν κουράζεται...όταν πάμε μαζί πρέπει να πηγαίνουμε λίγο πιο γρήγορα οπότε σφυρίζω στον σκύλο να γυρνάει προς τα πίσω και να προλαβαίνει ο πατέρας μου να πάει στο σημείο που πρέπει.
Τελικά η "αρρώστια" τους είναι το κυνήγι και όχι τα οποια προβλήματα υγείας έχουν λόγω ηλικίας.
Οι συμβουλές τους πάντα χρήσιμες και πολύτιμες για εμάς τους νεότερους.
Θυμάμαι τον παππού μου τον συγχωρεμενο και έβγαζε άδεια κι ας μην έβγαινε απ' το σπίτι....ακόμα και καραμπίνα πήρε χωρίς να μπορεί να πάει για κυνήγι...
Τώρα ο πατέρας μου 78 χρόνων και δε λέει να σταματήσουμε όταν πάμε κι ας είναι κουρασμένος. Όταν πάει μόνος του πάει με τον δικό του ρυθμό και δεν κουράζεται...όταν πάμε μαζί πρέπει να πηγαίνουμε λίγο πιο γρήγορα οπότε σφυρίζω στον σκύλο να γυρνάει προς τα πίσω και να προλαβαίνει ο πατέρας μου να πάει στο σημείο που πρέπει.
Τελικά η "αρρώστια" τους είναι το κυνήγι και όχι τα οποια προβλήματα υγείας έχουν λόγω ηλικίας.
Οι συμβουλές τους πάντα χρήσιμες και πολύτιμες για εμάς τους νεότερους.
εμενα Στρατο ο πατερας μου πηγενε με συσκευη οξυγονου στο κυνηγι, και οταν επεστρεφε στο σπιτι ηταν πολυ καλυτερα και το οξυγονο του και εκεινος !!! δεν ειναι αρωστια φιλε το κυνηγι ειναι ευχαριστηση και σου δινει ΖΩΗ φιλε
Αυτό εννοώ κι εγώ με το "αρρώστια". Μόνο την ψυχολογία που ανεβάζει σε μικρούς και μεγάλους φτάνει.....
Παιδια μπράβο να παίρνετε τους πατεράδες σας στο κυνηγι και να πηγαίνετε με τους ρυθμούς τους βάλλετε πρώτα στο καρτέρι και μετα αμολάτε τα σκυλιά τον λαγό αν τον πας αργά εχεις καλυτερα αποτελεσματα στους γονείς δίνει ζωή αυτη η διαδικασία ξεχνούν τα πάντα ξαναγιενιουνται θυμούνται τα παλιά τους και εχει η ζωή τους νόημα αν χάσετε και κανένα λαγό δεν πειράζει δεν πεινάμε δεν ειναι ο σκοπός του κυνηγιού το τι θα βάλουμε στο σακίδιο
Τον εκανα και εγω παρεα τον πατερα μου, αλλα δεν τον ξαναπερνω!!!
Μεχρι να βαρεσω 4 κοτσιφα, ειχε παει απο τα καλαμποκια στα τουρλια (τοπονιμια) και παλι πισω με μια τσαντα ραδικια (καθαρισμενα) και αλλη μια ελατομανιτες!!!!
ΜΕ ΞΕΦΤΙΛΙΖΕ
.
Δεν υπαρχει ΚΑΛΥΤΕΡΗ παρεα απο τον πατερα!!!!!!!!!!!!!
Μεχρι να βαρεσω 4 κοτσιφα, ειχε παει απο τα καλαμποκια στα τουρλια (τοπονιμια) και παλι πισω με μια τσαντα ραδικια (καθαρισμενα) και αλλη μια ελατομανιτες!!!!
ΜΕ ΞΕΦΤΙΛΙΖΕ
.Δεν υπαρχει ΚΑΛΥΤΕΡΗ παρεα απο τον πατερα!!!!!!!!!!!!!
Έτσι κι εγώ Αλεξ.
Πατέρα κυνηγό δεν έχω αν και από εκείνο το σόι είχε αρκετούς κυνηγούς αλλά δεν πήρε το μεράκι.
Μάλιστα ο παππούς μου(πατερας του πατέρα μου), δεν τον πρόλαβα είχε πεθάνεις νέος, είχε το χάρισμα απ ότι έλεγαν οι μεγαλύτεροι τότε πως μπορούσε να διαβάζει τα σημάδια και να σου βγάλει τον λαγό. Κρίμα που δεν συναντηθήκαμε.
Ο άλλος ο παππούς μου μου έμαθε το κυνήγι και με έπαιρνε από μικρό μαζί του.
Ωραία χρόνια που έμαθα και πολλά.
Μετά μεγαλώνοντας πήγαινα μαζί του και με το ζευγάρι του στον λαγο κυρίως.
Μέχρι τα 80 του χρόνια έβγαζε άδεια και πηγαίναμε.
Κοντά πέριξ του χωριού βέβαια αλλά ήταν τα καλύτερα κυνήγια.
Όποιος έχει πατέρα ή παππού που το λέει ακόμα η καρδιά του ας αφιερώνει τουλάχιστον μια έξοδο της εβδομάδας.
Είναι κατι το ανεκτίμητο και μένουν οι εικόνες για μια ζωή.
Καλά να περνάτε όσοι μπορείτε με τους αγαπημένους σας.
Αναλόγως με τον καιρό ναι
Ειδικά στην Κρήτη είστε πολύ νότια και έχετε ακόμα καλοκαίρι από ότι διαβάζω
Ναι γεννάνε όλο το χρόνο και εμένα ο πρώτος φετινός μου είχε ένα μαλιασμενο μέσα έχω σκοτώσει και Δεκέμβριο λαγουδινα και είχε 3 μέσα
Στο μονοπάτι είχα βγάλει έναν σε εκπαιδευτικό που βγαίνει στην κορυφή.... αντε βρες τον και βαλε φωτογραφία
Νίκο καλησπέρα. Το ζευγάρωμα το σταματανε μόνο στα "πολλά" κρύα ή στις πολλές ζέστες. Αν ο τόπος τους ευνοεί από άποψη τροφής δε σταματάνε καθόλου.Αυτος είναι κι ο λόγος που έχουμε πολλούς λαγούς εδώ.
Να πηγαίνετε όσο πιο πολύ μπορείτε κυνηγι με τους πατεράδες και τους γιους σας.
Εγώ με τον πατέρα μου από παιδάκι, έχω δει πράγματα που ο γιος μου δεν θα δει ποτέ αν δεν πάει εξωτερικό. Μέχρι πριν τρία χρόνια κυνηγούσαμε παρα πολύ παρεα, ακόμα κι αν δεν ήμουν εγώ στο χωριό όμως, κάθε μέρα την έκανε τη βολτίτσα του.
Δυστυχώς πλέον δεν είναι καν στο χωριό, τον πηρα στην Αθήνα, πρώτη φορά απο το 1966 που δεν εβγαλε καν άδεια. Η πουτάνα η άνοια δεν του άφησε περιθώρια, και κάθε φορά που ετοιμάζομαι να φύγω και τον ρωτάω αν θέλει να έρθει παρέα και με κοιτάει χωρίς να μιλάει σπαραζει η καρδιά μου...
Εγώ με τον πατέρα μου από παιδάκι, έχω δει πράγματα που ο γιος μου δεν θα δει ποτέ αν δεν πάει εξωτερικό. Μέχρι πριν τρία χρόνια κυνηγούσαμε παρα πολύ παρεα, ακόμα κι αν δεν ήμουν εγώ στο χωριό όμως, κάθε μέρα την έκανε τη βολτίτσα του.
Δυστυχώς πλέον δεν είναι καν στο χωριό, τον πηρα στην Αθήνα, πρώτη φορά απο το 1966 που δεν εβγαλε καν άδεια. Η πουτάνα η άνοια δεν του άφησε περιθώρια, και κάθε φορά που ετοιμάζομαι να φύγω και τον ρωτάω αν θέλει να έρθει παρέα και με κοιτάει χωρίς να μιλάει σπαραζει η καρδιά μου...
- Status