Tolis SBE1
Banned
Το θεμα ειναι πως θα τακανουμε να πηγενουν σωστα και οχι αναποδα
Μύθος ή Πραγματικότητα;
- Thread starter HL Mod
- Ημερομηνία δημιουργίας
Δεν φτιάχνονται με αυτό το σχήμα Λευτέρη γιατί μετά κάθε μπαμ εκτός από την κανη θα έσταζε και το μάτι σταγόνα από το κλαμα αν αστοχουσες με την τιμή που θα έκανε το φυσίγγι.
...εδώ μιλάμε για λειόκαννα, εσύ μας πήγες στα πηγάδια, ώπα!Και ότι βλέπεις σε ράφι το ανεβάζεις ρε κουμπάρε;
Γιατί έχω δει και αυτά σε ράφι, να τα φορέσουμε στα μονοβολα να τα προστατευει από τις παραμορφώσεις
View attachment 46137
...πονηρέ Γιώργο!!!
Θα τ'αγουρασουμει
gvp9000
Banned
Όχι, αρκετά δώσαμεΘα τ'αγουρασουμει
Prowler®
Banned
ψαρωτικά διαφημιστικά τρυκΘα τ'αγουρασουμει
Η σταγόνα είναι σφαιρική! Αρα τα σκάγια έχουν ήδη το σχήμα σταγόνας! Ο λόγος που η σταγόνα νερού ή άλλων υγρών που πέφτει ελεύθερα είναι σφαιρική έγκειται στην επιφανειακή τάση των μορίων του ύδατος - γενικά του υγρού.
To σχήμα που έχεις στο νου σου είναι το παρακάτω - αν δεν κάνω λάθος
αλλά αυτό είναι σταγόνα εν τη γενέσει της! Βέβαια αυτό το σχήμα έχει αεροδυναμικά πλεονεκτήματα. Σύμφωνα με την Mercedes, που ήθελε να φτιάξει ένα βιονικό λεωφορείο, το boxfish έχει ακόμα καλύτερη αεροδυναμική (για την ακρίβεια υδροδυναμική):
Δυστυχώς απεδείχθει ότι οι μηχανικοί της Mercedes είχαν καταλάβει κάτι λάθος
(δες εδώ).Το σφαιρικό σχήμα έχει την μικρότερη επιφάνεια για έναν δεδομένο όγκο που σημαίνει μικρότερες τριβές για αυτόν τον όγκο οταν ταξιδεύει στον αέρα - ή σε άλλο μέσο. Ακόμα και οι ιδιο-ταλαντώσεις μιάς σφαίρας δεν οδηγούν σε αστάθεια λόγω της συμμετρίας - αρκεί το σώμα να είναι ομογενές.
Θεόδωρε, σωστά όσα λες, εν μέρει, εννοώ πράγματι η επιφανειακή τάση σε κατάσταση ηρεμίας τείνει να προσδώσει σφαιρικό σχήμα στα σταγονίδια του νερού, κατά την πτώση όμως αυτών προς το έδαφος λόγω βαρύτητας, και έχοντας ψηλή ταχύτητα, αποκτούν το σχήμα σαν δάκρυ που έβαλες, γιατί αυτό έχει καλύτερη αεροδυναμική. Στα μολυβδινα σκάγια αυτή η τάση δημιουργείται με την προσμιξη αρσενικού, σε ποσοστό γύρω στο 0,5 %, και λόγω μεγαλύτερου ειδικού βάρους του μολύβδου, επειδή η επιτάχυνση που αποκτούν πέφτοντας τα κάνει να φτάνουν πολύ γρηγορότερα στο έδαφος, συν η χαμηλή ρευστότητα του λιωμενου μολύβδου που καθυστερεί την μετατροπή του σχήματος, προκύπτει η ανάγκη πτώσης από μεγάλο ύψος ( από 20 έως 60 μέτρα ανάλογα το επιδιωκομενο μέγεθος) . Αν δεν υπάρχει το αρσενικό τα μολυβδινα σκάγια κατά την πτώση τους από τους πύργους, αποκτούν το σχήμα που ανέφερα, το οποίο και διατηρούν όταν πέσουν στο νερό στον πατο του πηγαδιου και ψυχθουν απότομα. Το πρόβλημα είναι πως η ανεπαρκής σκληρότητα του μολύβδου καταστρέφει το σχήμα που απέκτησαν και τους δίνει κάθε μορφής αλλόκοτα σχήματα κατά την εκπυρσοκροτηση, με αποτέλεσμα πολύ πιο απρόβλεπτη και συχνά κακή αεροδυναμική, ακόμη και από τα πιο παραμορφωμενα σφαιρικά σκάγια. Ένα ακόμη μεγάλο πρόβλημα είναι πως χάνοντας το σφαιρικό σχήμα ,μειώνεται η ρευστότητα της στήλης των σκαγιων και αυξάνονται πολύ οι πιέσεις όπου η στήλη συμπιέζεται. Κάτι ανάλογο με την ουρά των σταγονιδιων που αναφερόμαστε είχαν τα πρώτα hevishot της environ metal, όπου σε πολλά σκάγια πχ ν4 ,υπήρχαν κολλημένα σαν καρούμπαλο σφαιρίδια ν8 ή 7 , και ενώ έμοιαζαν αλλόκοτα, λίγα μέτρα μετά το στόμιο, η ουρά τα ευθυγραμμιζε, όπως τα μπαλάκια του τένις, και συνέχιζαν σε ευθεία πορεία χωρίς απόκλιση.
Έπεσε πολύ παραμύθι και με τα hevishot, ενώ τα διαφήμιζαν για ειδικό βάρος 12 ,που σε συνδυασμό με την ασύγκριτη σκληρότητα υποσχόταν θαύματα, στην πράξη όσοι λεπτολογοι τα έλεγξαν, τα βρήκαν 11,5 με 11,6 ,και πάλι όμως πολύ ανώτερα από τα μολυβδινα. Αυτά που δείχνουν σχεδόν τέλεια είναι τα νέα Rem wingmaster hd.
Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω
. Σταγόνα νερού σε ελεύθερη πτώση είναι πάντα σφαιρική, παρ'όλο που το νερό είναι ένα πλαστικό υλικό και μπορεί να πάρει οποιοδήποτε σχήμα χωρίς να επανέρχεται από μόνο του στο αρχικό του σχήμα (ορισμός της πλαστικότητας), σε ελεύθερη πτώση, είτε έχει φτάσει την οριακή ταχύτητα πτώσεως είτε όχι, επανέρχεται πάντα στην σφαιρική μορφή. Αυτά, όταν και το περιβάλλον (π.χ. αέρας) έχει ομοιογένεια. Αν επιδρούν δυνάμεις πέρα της βαρύτητας σε αυτή τη σταγόνα, π.χ. η σταγόνα εκτινάσεται με πίεση από λάστιχο , τότε η σταγόνα μπορεί να παραμορφωθεί αλλά παίρνει ΤΥΧΑΙΑ σχήματα, π.χ. σαν 8αρι που περιστρέφεται γύρω από έναν άξονα. Όταν περάσει όμως στην φάση της ελεύθερης πτώσης, τότε παίρνει το πάλι το σφαρικό σχήμα - BTW, υπάρχουν χιλιάδες βίντεο που δείχνουν σε slow motion την ελεύθερη πτώση σταγόνων.Στην κίνηση στερεών (ελαστικών ή πλαστικών) εντός του αέρα, η επιφανειακή τάση ανάμεσα στερεού και αέρα είναι αμελητέα. Εδώ παίζει ρόλο ο συντελεστής οπισθέλκουσας (συντελεστής αεροδυναμικής αντίστασης), ο οποίος εξαρτάται εκτός άλλων και από την μορφή του στερεού εν κινήσει. Στην περίπτωση επιταγχυνομένων βλημάτων παίζει τεράστιο ρόλο η γωνία εφαρμογής των εξωτερικών δυνάμεων πάνω στο βλήμα. Η περιστροφή βλημάτων εντός της κάννης ή του κανονιού οδηγεί σε αρχική σταθεροποίηση του βλήματος με το να εξουδετερώνει τις συνεχείς, και διαφορετικές γωνιακές πιέσεις δυνάμεων στο σώμα του βλήματος. Μιλάμε για δυνάμεις (π.χ. πιέσεις) που ασκούνται σε επιφάνειες μικρότερες του τετραγωνικού χιλιοστού και έχουν διάρκεια χιλιοστών του δευτερολέπτου. Το μοναδικό σχήμα που είναι "σχετικά ανεκτικό" στις γωνιακές πιέσεις μέσα στην λεία κάννη είναι το σφαιρικό.
Δεν θα γράψω μαθηματικές εξισώσει εδώ, υπάρχουν αρκετά βιβλία και διδακτορικές διατριβες για την βλητική σε ρευστά ή στο κενό.
Αλλά το επαναλάμβάνω, το σφαιρικό σχήμα για το λειόκαννο, λόγω της ελαχιστοποίησης της συνολικής επιφάνειας για δεδομένο όγκο, παραμένει το αποτελεσματικότερο - ακόμα και από άποψη οικονομικής παραγωγής. Σφαιρικά, λεία σκάγια έχουν φυσικο-οικονομικά τις καλύτερες αεροδυναμικές επιδόσεις. Η τροχιά που ακολουθούν μόλις εγκαταλήψουν την κάννη, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
ΥΓ: Το βάρος του σώματος/σκαγιού δεν παίζει κανένα ρόλο στην αεροδυναμική.
Last edited:
Θυμάμαι σε ένα πολύ παλιό κατάλογο της Gualandi (ένα φύλλο ήταν όλος ο κατάλογος) υπήρχε και ένα τέτοιο μολύβδινο μονόβολο.To σχήμα που έχεις στο νου σου είναι το παρακάτω - αν δεν κάνω λάθος
Απ' όσο ξέρω δεν βγήκε ποτέ σε παραγωγή.
Υποθέτω ότι είναι πολύ δύσκολο να το κάνεις να δουλέψει, όσον αφορά την εσωτερική βαλλιστική.
Θεόδωρε έχεις δίκιο, το έψαξα και βρήκα πως ναι μεν το σχήμα σαν δάκρυ είναι πιο αεροδυναμικό, αλλά οι σταγόνες νερού σε ελεύθερη πτώση αποκτούν, για διάφορους λόγους, σχήμα περίπου ημισφαιρικο.
Ενας ιδιογομωτης θα μπορούσε να φτιάξει ένα παρόμοιο μονόβολο που να ταιριάζει σε ένα piston skeet και να το δοκιμάσει. Ισως δούμε κάτι νεό, ή και καλό.
Ελευθέριε, δες αυτό που έγραψα προηγουμένως στον @elvas και αν μπορείς φτιάξτο σε μονόβολο - στην ουσία είναι η ιδέα σου και αν το ταιριάξεις σε piston skeet νομίζω θα έχουμε τελικά κάτι ενδιαφέρον. Με βάζετε σιγά σιγά στο λούκι ...
Για ποιό λόγο να προσπαθήσει κάποιος να σταθεροποιήσει τη μπίλια (σαν μονόβολο) όταν είναι ήδη σταθεροποιημένη λόγω σχήματος εκ κατασκευής;
Τα λίγα γραμμάρια βάρους που θα κερδίσει (βάζοντάς την ουρά) αξίζουν τον κόπο;
Από τα λίγα που γνωρίζω, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος συγκεντρωτήρας στο εμπόριο που να μπορέσει να ανταποκριθεί σε τέτοιο σχήμα (δάκρυ) μονόβολου.
Τα λίγα γραμμάρια βάρους που θα κερδίσει (βάζοντάς την ουρά) αξίζουν τον κόπο;
Από τα λίγα που γνωρίζω, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος συγκεντρωτήρας στο εμπόριο που να μπορέσει να ανταποκριθεί σε τέτοιο σχήμα (δάκρυ) μονόβολου.
Ισως σε κομμενο LB6 με την ουρα της σταγονας καρφωμενη στον φελλο που εχουμε για αμορτισερ..
Υποθεσεις κανω...δεν το εχω δοκιμασει !!
Καλημέρα , τα ραβδωτα όπλα, φυσίγγια, διαμετρηματα, έχουν μελετηθεί τόσο πολύ, που ακόμα και ασήμαντες φαινομενικά λεπτομέρειες έχουν αναλυθεί εξονυχιστικά, υπάρχει τεράστια συσσώρευση γνώσης και δεν χρειάζεται να επανεφευρουμε τον τροχό. Οι Αμερικανοί κυρίως, έχουν ψάξει κάθε τρόπο σταθεροποιησης για βλήματα και σε λείες κάνες, τα όρια μιάς λειας κάνης είναι, από 50 μέτρα, έως 80 ή και 100 σε σπάνιες περιπτώσεις, και πάντα όταν μετά πολύ ψάξιμο και δοκιμές, έχουμε βρει το πιο ταιριαστό βλήμα για μία συγκεκριμένη περίπτωση. Μόνο με ραβδωτη κάνη και κατάλληλα βλήματα η ακρίβεια γίνεται αξιόλογη και συγκρίσιμη με ραβδωτό, σε απόσταση πάνω από 50 μέτρα. Υπάρχουν και οι σπάνιες περιπτώσεις συνδυασμού κάνης με συγκεκριμένο βλήμα, ( συχνά συμβαίνει με τα sauvestre), που σε σταθερή βάση έχουμε ικανοποιητική ακρίβεια και στα 100 μέτρα.