Ηθικολογίες και αλήθειες.
Κοντά 40 χρόνια ανανεώσεις αδειών κυνηγίου.
Το αναφέρω απλά ως εικόνα, ενός ανθρώπου που ασχολείται με το κυνήγι παιδιόθεν.
Χαίρομαι που βλέπω νεότερους ηλικιακά κυνηγούς να είναι άτεγκτοι και με διάθεση ακεραιότητας στην κυνηγετική δραστηριότητα.
Θα πρέπει βέβαια, πρώτα να πω το περίφημο, "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω".
Το γράφω αυτό, γιατί δυστυχώς σαν χώρα, δεν θα έλεγα ότι έχουμε κάποια ιδιαίτερη κυνηγετική παράδοση, στην νεότερη ιστορία μας (δεν μιλώ για την αρχαιότητα).
Η κυνηγετική δραστηριότητα ασκούταν κυρίως με μεθόδους παγίδευσης και για βιοποριστικούς λόγους μέχρι και πριν 50 χρόνια. Ο παππούς μου κυνηγούσε κουνάβια που τα πουλούσαν για το τομάρι τους. Στο χωριό της μητέρας μου έπιαναν τις τσίχλες με αγκίστρια και όσες δεν πάστωναν τις πουλούσαν για να επιβιώσουν. Το κυνήγι συμπλήρωνε το τραπέζι των περισσότερων φτωχών οικογενειών σαν κάτι έκτακτο.
Η μέθοδος σύλληψης και οι κανόνες εφαρμογής του, ήρθαν και πλαισίωσαν την συνείδηση των περισσοτέρων αργά και προοδευτικά. Η χαλαρότητα δε εφαρμογής τους (είναι γνωστός του την χαρίζω) οι ποινές που ήταν χάδι στα αυτιά παλαιότερα, οδήγησαν και νομίζω ακόμη οδηγούν σε επιλεκτικές κυνηγετικές συμπεριφορές σε πολλούς συναδέλφους.
Θα ήθελα να μου έλεγε κάποιος, ειδικά παλαιότεροι, ότι ενώ κάθεται για "μαύρες" τσίχλες το πρωί, σε τόπο που δεν φοβάται ελέγχους, και του πέρασε μία μπεκάτσα ότι ΠΟΤΕ δεν της έριξε. Όχι ότι πήγε επί τούτου, προσοχή. Αυτός που το κάνει από επιλογή δεν είναι στην ίδια κατηγορία λαθροθηρίας.Ο ένας το επέλεξε. Στον άλλο έτυχε.
Επίσης να μου πει κάποιος που κατάφερε και συγκράτησε τον εαυτό του, όταν καθημερινή Οκτώβρη, Νοέμβρη, Δεκέμβρη (όχι Τετάρτη) στο περπατητό τσίχλας, πετάχτηκε λαγός και δεν του έριξε. Μόνο μπράβο από εμένα σε όποιον το έχει κάνει. Εμένα ευτυχώς μου έτυχε Σαββάτο και δεν προβληματίστηκα...
Το κυνηγετικό πάθος, ειδικά σε νεότερες ηλικίες και η έλλειψη καλών κυνηγετικών προτύπων, έχουν διαχρονικά οδηγήσει σε κακές κυνηγετικές συμπεριφορές.
Όσο ο καθένας μας λειτουργεί με γνώμονα, την έλλειψη της κυνηγετικής ευκαιρίας, η κυνηγετική πενία, όταν προκύψει η ευκαιριακή συνάντηση με το θήραμα, δυστυχώς πολλές φορές οδηγεί σε παράνομη δράση. Αυτό βέβαια πάντα μέσα, από το ηθικοκανονιστικό πλαίσιο του αξιακού κώδικα του καθενός μας.
Το κυνήγι είναι μία ακόμη δραστηριότητα που ακολουθεί την εικόνα της κοινωνίας μας γενικότερα. Υπάρχουν φυσικά οι καλοί και σωστοί συνάδελφοι, αλλά και εκείνοι που εκμεταλλεύονται τις συγκυρίες, την γνώση του τόπου τους και την χρησιμοποιούν "βιάζοντας" την φύση και τα δημιουργήματά της. Είναι στο χέρι του καθενός η αυτοβελτίωσή του, αλλά η υπακοή στον νόμο δεν είναι προαιρετική. Το πλαίσιο έχει αυστηροποιηθεί και ευτυχώς, "όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος".
Ελπίζοντας σε μία καλύτερη και υγιέστερη κυνηγετική οικογένεια, εύχομαι σε όλους καλό Π/Σ/Κ.