Ναι... σε κυνήγι στις Ελεγχόμενες Κυνηγετικές Περιοχές, όπως της Σαπιέντζας που κυνήγησε ο συγκεκριμένος κυνηγός και είναι απόλυτα ελεγχόμενος ο τρόπος και ο τόπος κυνηγιού, θα μπορούσε έστω και πιλοτικά να επιτραπεί το κυνήγι με ραβδωτό.Σπύρο συμφωνώ , πιστεύω όμως ότι ο τρόπος κυνηγίου θα αλλάξει από το γιουρουσι και τις υπερβολικά μεγάλες παρέες που κλείνουν ολοκληρους νομούς σε ατομικό κυνήγι και καρτέρι αφού αυξάνονται οι δυνατότητες απόστασης βολής. Με μια σωστή διαχείριση δεν θα ήταν μόνο το αγριογουρουνο θηρευσιμο, αλλά και το ζαρκαδι το αγριογιδο, ακόμα και τα κόκκινα ελαφια. Πρό καιρού ήρθε και κυνηγησε στην χώρα μας ο Jim Shockey
γνωστός επαγκελματιας κυνηγός .
Αυτό μάλιστα, πιστεύω θα προσέλκυε και πολλούς Βορειοευρωπαίους και Αμερικάνους κυνηγούς, που έχουν στην κουλτούρα τους, σε αντίθεση με τη δική μας, την χρήση ραβδωτού και το κυνήγι σε ρεζέρβες, και θα έδινε και ένα φιλί ζωής στις συγκεκριμένες Ε.Κ.Π.
Τώρα για τις ελεύθερες περιοχές, θα μπορούσε να επιτραπεί σε συγκεκριμένη περίοδο, σε συγκεκριμένο θήραμα και οριοθετημένο τόπο κυνηγιού, π.χ σε κυνήγι ζαρκαδιού την άνοιξη, αν και στην Ελλάδα αυτό αποτελεί τουλάχιστον όνειρο θερινής νυχτός...
Στο γουρουνοκυνήγι, όπως αυτό ασκείται σήμερα, εξακολουθώ να είμαι επιφυλακτικός στη χρήση ραβδωτού, και γι' αυτα που έγραψα παραπάνω αλλα και γιατί,
1ο το μοναχικό κυνήγι αγριογούρουνου, είναι εξαιρετικά δύσκολο στους Ελληνικούς βιότοπους και προσωπικά δεν έχω γνωρίσει ή ακούσει κυνηγό να κυνηγάει με αυτό τον τρόπο αγριογούρουνα στην Ελλάδα, άλλα και αν γινόταν λόγω της πυκνής βλάστησης που ''γιατακιάζουν'' τα γουρούνια τη μέρα, η ντουφεκιά θα έβγαινε σε κοντινή απόσταση μέσα στο πυκνό, που πιστεύω η αργή-βαριά βολίδα του μονόβολου φυσιγγίου προσφέρει μεγαλύτερα πλεονεκτήματα έναντι της ελαφριάς-γρήγορης βολίδας του ραβδωτού.
και 2ο γιατί στο σύνηθες κυνήγι παγανας, οι μακρινές βολές είναι σπάνιες, λόγω της πυκνής βλάστησης που επι το πλείστον γίνεται το γουρουνοκυνήγι στη χώρα μας, στο μεγαλύτερο ποσοστό σε πουρναρότοπούς, σε αντίθεση με να ''κούφια'' ανοιχτά δάση της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης που επιτρέπουν την οπτική επαφή με το θήραμα σε μεγάλες αποστάσεις.