Βελούδινη αντίσταση στον Καπιταλισμό δεν υπάρχει.....αν τυχαία συνταιριάξουν τα συμφέροντα του εργαζόμενου με αυτά της εργοδοσίας, καλώς.
Εάν όχι, ή βρίσκεις να σε ταΐζουν όσο αντιστέκεσαι ή συμβιβάζεσαι για να επιστρέψεις (έστω εν μέρει) στην καθημερινότητά σου...
Χαρακτηριστικό του Καπιταλιστικού Συστήματος είναι η (κατα καιρούς) αναδιανομή του πλούτου....οι παροχές στις "καλές" εποχές έχουν το νόημα να εξημερώσουν τις "επαναστατικές κορώνες" και να γίνει πιό εύκολη η υπόγεια συγκέντρωση του πλούτου αφήνοντας τους πολλούς να απολαμβάνουν καταναλωτικά αγαθά και να αμπελοφιλοσοφούν για "εργασιακά δικαιώματα" στις ταβέρνες στα Βλάχικα..
Όταν όμως η εργατική τάξη φουσκώσει από αγαθά και καταφέρει να παραμερίσει τα βλέφαρά της από το λίπος, αρχίζει να εποφθαλμιά το επόμενο επίπεδο εξουσίας........"είναι ωραία στον Παράδεισο" γράφει ένα τραγούδι.....
Όταν η άρχουσα τάξη αντιληφθεί ότι κινδυνεύουν τα οφίτσιά της, αρχίζει σταδιακά η αναδιανομή του πλούτου και οι παροχές μαζεύονται πίσω.....όμως οι φορείς του Καπιταλισμού έχουν τη χρονική πολυτέλεια να αντέξουν τη "σύγκρουση"...έχουν αντοχές όντας προετοιμασμένοι, πολυδιαβασμένοι, μεθοδικοί και με τον συσσωρευμένο πλούτο να τους υποστηρίζει.....
Οι θιγόμενοι δεν έχουν αντοχές, δεν έχουν πρόσβαση στην "εξουσία" και οι αντίστασή τους μοιάζει με τα τελευταία παιχνιδίσματα του ψαριού έξω από το νερό......στο τέλος πεθαίνει...
Νομοτελειακά ο τροχός κάποια στιγμή, θα γυρίσει....όταν ο Καπιταλισμός θεωρήσει ότι το ξεζούμισμα ήταν αρκετό , ότι μάζεψε πίσω ό,τι είχε διαθέσει και υπάρχει κίνδυνος γενικότερης αστάθειας που θα έθιγε τα συμφέροντά τους, τότε και μόνο τότε θα ρίξουν το τυράκι της αναθεώρησης των πραγμάτων...οι λιμασμένοι θα πέσουν να κορέσουν τη πείνα τους γιατί οι φρούδες ιδέες/ελπίδες δεν γέμιζαν το στομάχι .....
Για να μην έχουμε και στεναχώριες, η αλλαγή θα ονομαστεί εκσυχρονισμός με ένα πασπάλισμα "επανάστασης" με νέους ήρωες για τον πολύ λαό......
Ο στόχος είναι να μην ξεβολευθεί το σύστημα εξουσίας και να συνεχίσει να κρατά τις αποστάσεις του από τους πολλούς.....
Τα παραπάνω προκύπτουν από μια αντικειμενική θεώρηση της οικονομικής ιστορίας της ανθρωπότητας όπου μάλλον ποτέ δεν κατάφεραν οι λίγοι να πάρουν τη θέση των ολίγων, δηλαδή αυτών που είχαν/έχουν πάντα το προνόμιο/πρόσβαση στη Γνώση και το Κεφάλαιο...