Σημαδεύοντας την Επικαιρότητα - Αρχείο

Forum Νέες Δημοσιεύσεις
Status
Not open for further replies.
ilias7316 said:
Δυστυχώς,Τζίμη περιεγραψες και με το παραπάνω την γαμημενη πραγματικότητα! ΔΥΣΤΥΧΏΣ!
Click to expand...
Εκανα στρατονομος ενα φεγγαρι;)Στις ΗΠΑ θα έπαιζε η εξης λογική:
-Μπαινεις μέσα σε έναν χώρο που δεν σου επιτρέπεται η εισοδος.
- Έχουμε οπλισμένο προσωπικο.
- Δεν ξέρουμε για ποιο λογο μπήκες μπορει να ριξεις φυλαδια μπορει και για τρομοκρατικη ενέργεια.

GAME OVER.

Eπισης στις ΗΠΑ δεν θα ειχανε φαντάρους αμισθι να κάνουνε τις καθαριστριες ή να τρεχουν πισω από υπουργοστρατηγους γαλονάδες. Αν σε βάζανε να κανεις αυτή τη δουλεια θα ηξερες ακριβως τι πρέπει να κανεις και θα πληρωνοσουν για αυτό. Αν δεν το έκανες καλά θα σε διώχνανε στην 2η - 3ή μαλακια.
 
τζιμης-τσαπ. said:
Εκανα στρατονομος ενα φεγγαρι;)Στις ΗΠΑ θα έπαιζε η εξης λογική:
-Μπαινεις μέσα σε έναν χώρο που δεν σου επιτρέπεται η εισοδος.
- Έχουμε οπλισμένο προσωπικο.
- Δεν ξέρουμε για ποιο λογο μπήκες μπορει να ριξεις φυλαδια μπορει και για τρομοκρατικη ενέργεια.

GAME OVER.

Eπισης στις ΗΠΑ δεν θα ειχανε φαντάρους αμισθι να κάνουνε τις καθαριστριες ή να τρεχουν πισω από υπουργοστρατηγους γαλονάδες. Αν σε βάζανε να κανεις αυτή τη δουλεια θα ηξερες ακριβως τι πρέπει να κανεις και θα πληρωνοσουν για αυτό. Αν δεν το έκανες καλά θα σε διώχνανε στην 2η - 3ή μαλακια.
Click to expand...
Συμφωνώ απόλυτα!με την προπαγάνδα περί χούντας και την ψευτοδημοκρατια που έχει στηριχθεί πάνω της και προσφέρει παχυλούς μισθούς σε ανίκανους θα μπορούσε να το δεχθεί η ελληνική κοινωνία αυτό?
 
Vasilis said:
Ξέρει κανείς αν ισχύει ή αν είναι ράδιο αρβύλα? Δεν διαβάζω παραπολιτικά και δεν ξέρω πόσο έγκυρη εφημερίδα είναι...

http://www.parapolitika.gr/article/aporriti-simfonia-me-tis-ipa-gia-ti-vasi-sti-thraki
Click to expand...
Αν είναι αλήθεια, χρήζει μελέτης σε βάθος...
Αν δεν είναι αλήθεια χρήζει εντονότατου προβληματισμού για τον λόγο της ανάμιξης συγκεκριμένα της Θράκης σε τέτοια φανταστικά σενάρια και παιχνίδια...
 
arkas22.JPG
 
Και ο τελευταίος αγνοούμενος της μεγάλης καταστροφής της Μάνδρας ,βρέθηκε κι αυτός στο αμαξοστάσιο του Δήμου. Τυχαίο ; Οχι βέβαια !
Αφού το αμαξοστάσιο ήταν φτιαγμένο πανω στο μπαζωμένο ρέμα.
Ο πρώτος διδάξας την παρανομία όπως πάντα σ αυτή τη χώρα είναι το ίδιο κράτος.Είτε με τη μορφή της τοπικής αυτοδιοίκησης είτε της κεντρικής εξουσίας.Το θέμα είναι οτι πέρα τις παρανομίες των ιδίων και την συγκάλυψη πολλών άλλων,έχουν εξελιχτεί και σε μεγάλους νταβατζήδες .Έτσι απλά και λαϊκά !
Και εννοώ ότι νομιμοποιούν ,έστω και εμμέσως ,ένα σωρό παρανομίες αρκεί να εισπράξουν .Πράγμα που τις περισσότερες φορές ικανοποιεί και τις δυο πλευρές .Πάρε αυθαίρετα ,παρε περίπτερα ,πάρε συνεργεία πάνω στα πεζοδρόμια ,βάλε τραπεζοκαθίσματα όπου να ναι κλπ...
Δεν υπάρχει σωτηρία λέμε .
 
Πόση ανασφάλεια και αβεβαιότητα μπορεί να υποφέρει υπαρξιακά ένας άνθρωπος ώστε να μη διαρραγεί οριστικά η σχέση του με τους άλλους; Αυτό ακριβώς σκέφτομαι και τυχαία διάβασα το παρακάτω κείμενο.



Σήμερα ο φτωχός δεν είναι ένας πλούσιος με λιγότερα λεφτά αλλά ένας "άλλος άνθρωπος". Η εισοδηματική φτώχεια (έλλειψη πόρων) καταλήγει σε μια ανθρώπινη φτώχεια με την έννοια της άρνησης των κοινών αξιών. Καθώς δεν μοιραζόμαστε πλέον κοινούς μύθους, κοινές μορφές ζωής και κυρίως κοινές αντιλήψεις για τον άνθρωπο και για τον κόσμο και ούτε τρέφουμε ο καθένας για τον πλαϊνό συναισθήματα φιλαλληλίας, ο φτωχός αισθάνεται νομιμοποιημένος και εξ αρχής δικαιολογημένος στην οριστική απόρριψη τόσο της σταθερής τελικής αξίας της ζωής όσο και ορισμένων λειτουργικών αξιών της κοινωνίας.

Η φτώχεια ορίζεται συχνά ως επιδημία, οι φτωχοί χρεώνονται την αποτυχία τους, η αλληλεγγύη και η συμπόνια συνεχώς δυσφημούνται, ο πλουτισμός του ενός γίνεται δράμα για τον άλλο και εντέλει οι απόκληροι είναι καταδικασμένοι μόνο τα "δημόσια κακά" να μοιράζονται μεταξύ τους. Σ' ένα περιβάλλον ρίσκου που οι φτωχοί δεν μπορούν να ελέγξουν (αλλά μόνο να υποστούν), είναι χαμένοι από χέρι στα στοιχήματα της κοινωνίας της διακινδύνευσης, αφού κουβαλάνε -εν είδει σταυρού του μαρτυρίου- όλες τις γενικευμένες αβεβαιότητες και ανασφάλειες.
Ο φτωχός δεν νιώθει μόνον απροστάτευτος ή στερημένος αλλά, το χειρότερο, πιστεύει ότι είναι άχρηστος. Η "ελευθερία" της μηδενικής επιλογής και της μη-αυτοπροστασίας απέναντι στις αβεβαιότητες, καθώς και το χαμηλό αίσθημα αυτοεκτίμησης, οδηγεί αμετάκλητα σε έναν αμυντικό ατομικισμό, που καταργεί και την "κουλτούρα αλληλεγγύης της φτώχειας".
Από την άλλη χωρίς ταυτότητα και δίχως κοινότητα, οι νεόπτωχοι, (είτε ως περιστασιακοί ή εκούσιοι φτωχοί, είτε ως τοπικοί φτωχοί) έχουν αναχθεί σε ιδιαίτερη κατηγορία που απέκτησε εδραιωμένα στερεοτυπικά χαρακτηριστικά. Η κοινωνική εικόνα την οποία έχει σχηματίσει ο φτωχός προσδιορίζει και το πλαίσιο αποδεκτών αξιών που επηρεάζουν πολύ περισσότερο τη νόμιμη ή μη συμπεριφορά του απ' ό,τι η έλλειψη απασχόλησης.
Καθώς φαίνεται να πλησιάζει η φτώχεια "με απόλυτους όρους", καθώς η ακραία φτώχεια έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ίσως είναι μια ευκαιρία να ξαναδούμε ορισμένες πτυχές του ζητήματος, που συνδέονται με την αντοχή των θεσμών, την κοινωνική συνοχή αλλά και την ποιότητα της Δημοκρατίας μας.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο φτωχός δεν συνιστά "παράπλευρη επίπτωση" αλλά θύμα του μύθου της ισορροπίας της αγοράς καθώς και της παγκοσμιοποιημένης ανισότητας. Η ελάχιστη πολιτισμική αξιοπρέπεια (συμ)περιλαμβάνει ασυμπίεστα δικαιώματα (τροφής, στέγης, εργασίας κ.λπ.) που δεν μπορεί να εξαρτώνται από τις προτεραιότητες/ιεραρχήσεις μιας "περιφρακτικής κοινωνίας". Το "ποιος θα ζήσει" και το "πώς θα ζήσει" δεν μπορεί να αφεθεί στην κρίση των επενδυτών, των νέων ιεραρχιών ή μιας κατευθυνόμενης αναγκαιότητας.
Το αρχαϊκό ερώτημα παραμένει ανοικτό και κρίσιμο: Πόση ανασφάλεια και αβεβαιότητα μπορεί να υποφέρει υπαρξιακά ένας άνθρωπος ώστε να μη διαρραγεί οριστικά η σχέση του με τους άλλους; Αν είμαστε με το μέρος των χαμένων (κι όχι των αποκλεισμών), τότε πρέπει να συνδέσουμε το σύνθημα "παγκόσμια και ένδοξα" (globalorious) με την ενδυνάμωση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, με τη διαπολιτισμική επικοινωνία, με την κατάργηση αποκλεισμών, μ' ένα σύγχρονο κοινωνικό συμβόλαιο.
* Ο Γιάννης Πανούσης είναι εγκληματολόγος - πανεπιστημιακός.

 
Status
Not open for further replies.
Back
Top