έχω μεγάλη περιέργεια να μάθω σε πόσο διαφορετική θέση στεκόμαστε , ώστε να θεωρείς βέβαιο ότι θα διαφωνήσουμε ...........
εκτός ( που το εύχομαι βέβαια ) αν ανήκεις σε αυτό το 1% του πληθυσμού που κατέχει το 50% του παγκόσμιου πλούτου. Γιατί εκεί , ναι έχουμε διαφορετική οπτική.
Γιωργο ο μονος ελιτισμος που επιτρεπω στον εαυτο μου , ειναι να επιλεγω τους συνομιλητες μου.
Θα ειχαμε να πουμε πολλα αλλα δεν υπαρχει αναλογο thread και ειναι αλλη η κατευθυνση του site.
Για την περιεργεια σου και μονο παραθετω καποιες σκεψεις καπως σχετικες που εγραψα σε blog μου παλιοτερα
ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΡΩΜΑΤΩΣΗ
Υπάρχουν δύο λέξεις που καθόρισαν μεταπολεμικά την πολιτική αντιπαράθεση παγκοσμίως. Δυό λέξεις που στήριξαν αντίπαλες ιδεολογίες και που χρησιμοποιήθηκαν σαν οριστικές εννοιών που στη ουσία ουδέποτε αντιπροσώπευσαν κάτι συγκεκριμμένο στην πραγματική ζωή.
Αναφέρομαι στη λέξη ΛΑΟΣ και τη χρήση της από την αριστερά, και τη ΜΕΣΑΙΑ ΤΑΞΗ και τη χρήση της από τη δεξιά.
Και οι δύο χρησιμοποιούνταν με τέτοιο τρόπο, ώστε ανάλογα με την περίσταση, ένα οποιοδήποτε μέλος του κοινωνικού συνόλου να θεωρεί εύκολα ότι ανήκει στις κατηγορίες αυτές ή καλύτερα όταν άκουγε να αναφέρονται σε αυτές , να νοιώθει με βεβαιότητα ότι αναφέρονται σε αυτόν τον ίδιο.
Η κοινωνική διαφοροποίηση και διαστρωμάτωση γίνεται με βάση άπειρους θεωρητικά παράγοντες. Η σκέψη μας όμως θα προσπαθήσει να κάνει το μόνο που ξέρει. Να βάλει τάξη στο χάος.
Έτσι, αν και το αντιμετωπίζουμε χονδροειδώς, ο διαχωρισμός με βάση τις οικονομικές και τις πνευματικές πηγές (resources), μας δίνει αν μη τι άλλο χρηστικό αποτέλεσμα.
Δεν προτίθεμαι εδώ να δώσω έναν ακόμα ορισμό της μεσαίας τάξης. Βρίσκεις πάνω από είκοσι στο Google, που αντανακλούν τις διαφορετικές προσπάθειες προσέγγισης από πανεπιστήμια και διεθνείς οργανισμούς όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, Δ.Ν.Τ ή ο ΟΗΕ.
Αυτή ακριβώς η δυσκολία ορισμού, οφείλεται στην εκ των υστέρων προσπάθεια να αποκτήσει έννοια, ένα όνομα που εφευρέθηκε από τους πολιτικούς.
Η αριστερά δεν έχει την υποστήριξη όλων αυτών των θεσμών που αποτελούν στηρίγματα του καπιταλισμού. Έτσι η έννοια λαός μάλλον πρέπει να αναζητηθεί σε φιλοσοφικά κοινωνιολογικά συγγράμματα.
Αξίζει όμως μια προσπάθεια με την "εις άτοπον"
Δεν είναι βέβαια Μεσαία Τάξη, όποιος δεν έχει πάρει τη στοιχειώδη βασική εκπαίδευση (μόρφωση) που προβλέπεται από το κράτος του. Ούτε αυτός που δεν μπορεί να προσφέρει αυτό στα παιδιά του. Φυσικά ούτε όποιος δεν έχει εξασφαλίσει να ζει, με τα ελάχιστα standards που ορίζει ο σύγχρονος τεχνολογικός πολιτισμός.
Από την άλλη όποιος έχει όλα τα παραπάνω μπορεί να θεωρηθεί Λαός;
Αν λάβουμε υπόψη την έντονη σύνδεση της ιδιότητας αυτής με το αίσθημα της αδικίας (από τους πολιτικούς κυρίως), μπορούμε να απαντήσουμε.
Ποιός είναι ο Λαός;
Μα ακριβώς όποιος δεν είναι μορφωμένος κι όποιος αισθάνεται αδικημένος.
Τι βλέπουμε όμως τώρα ; Αν εξαιρέσουμε ένα απειροελάχιστο αφρό στην κορυφή της κοινωνίας, όλη η υπόλοιπη μπορεί να χωριστεί σε δύο κομμάτια, Μεσαία Τάξη και Λαό, αφού πουθενά δεν φαίνεται να ταυτίζονται.
Δεν γίνεται όμως στην πραγματικότητα τέτοια χρήση των όρων. Λαός και Μεσαία Τάξη χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν το καθένα, το σύνολο του σώματος της κοινωνίας εκτός από τον αφρό.
Μια μικρή δυσκολία συναντούν και οι δύο στο κάτω μέρος του κοινωνικού σώματος (λούμπεν στοιχεία κλπ), αλλά οι πολιτικοί ευτυχώς δεν δυσκολεύονται σε αυτά ( οι ψήφοι αυτοί είναι λίγοι και εύκολα ελεγχόμενοι).
Αυτό που γίνεται προφανές από τα παραπάνω είναι ότι η μόρφωση είναι το καθοριστικό στοιχείο της ταξικής διαστρωμάτωσης και λιγότερο η οικονομική ευχέρεια. Διότι όταν ελλειπούς μόρφωσης άτομα αποκτήσουν οικονομική ευχέρεια, δίνουν σημαντική μόρφωση στα παιδιά τους και η οικογένεια αυτή φυσικά ανήκει στη Μεσαία Τάξη με οποιοδήποτε ορισμό.
Η οικονομική ανισσότητα έρχεται σαν παράγωγο της διαστρωμάτωσης που η μόρφωση έχει δημιουργήσει.
ΟΡΙΣΜΟΙ
- Στη Μεσαία Τάξη ανήκουν άτομα που έχουν λάβει επαρκή μόρφωση
ή έχουν αποκτήσει την οικονομική ευχέρεια να προσφέρουν αυτή στα παιδιά τους.
- Στο Λαό ανήκει όποιος δεν έχει λάβει επαρκή μόρφωση
και δεν μπορεί να εξασφαλίσει αυτήν στους απογόνους του.
Ή όποιος αισθάνεται αδικημένος.