Το είναι από το φαίνεσθαι στην εποχή που ζούμε είναι πολύ δύσκολο να το ξεχωρίσουμε.Εδω δεν το ξεχωρίζουμε πλέον πια στον δίπλα μας θα το ξεχωρίσουμε στο fb η σε ένα φόρουμ , όποιος θεωρεί ότι έχει αυτή την ικανότητα εγώ του βγάζω το καπέλο ,θεωρώ όμως ότι πολύ λίγες φορές θα δει ο ήλιος τα μαλλιά μου.Δυστυχως ζούμε στην εποχή που οι άνθρωποι δείχνουν όχι αυτό που πραγματικά είναι τότε τουλάχιστον θα ήμασταν αληθινοί ,αλλά δείχνουν αυτό που θα θέλανε να είναι πλάνη και υποκρισία και ακόμα χειρότερα δείχνουν αυτό που τους επιβάλει η σάπια κοινωνία να είναι ηλιθιότητα .Η τοποθέτησή μου είναι γενική και δεν αφορά προσωπικά κανέναν ,άλλωστε και εγώ με έχω τσακώσει πλανεμενο υποκριτή και ηλίθιο ,τουλάχιστον προσπαθώ να το αντιλαμβάνομαι και πάντα να το διορθώνω .
Εγώ Λευτέρη, εννοούσα το
δικό μας «
είναι» και «
φαίνεσθαι», κι όχι του δίπλα, ούτε και του απέναντι, πόσο μάλλον του ατόμου πίσω απ’ την οθόνη. Την αλήθεια του «
είναι» μας, μόνο εμείς μπορούμε να τη δούμε. Το «
φαίνεσθαι», που διαμορφώνουν και βλέπουν όλοι οι άλλοι, το ερμηνεύουν και το αξιολογούν κατά το δοκούν. Όσο μας διαφεύγει η διαφορά αυτών των εννοιών, κι όσο περισσότερο μας ενδιαφέρει η πρόσοψή μας, τόσο πιο έρμαια γινόμαστε στην άποψη των άλλων· κι όσο μας συμβαίνει αυτό, τόσο μας διαφεύγει η ουσία των πραγμάτων, το
ζητούμενο μένει στα αζήτητα και, στην ουσία, ζούμε
εν κενώ – γενικά μιλώντας.
Στην προ fb εποχή, το διαδίκτυο ήταν ένα χρήσιμο κι ελπιδοφόρο εργαλείο για την ανταλλαγή πληροφοριών κι απόψεων και την άμεση επικοινωνία των ατόμων, απαλλαγμένο από την ευθιξία της προσωπικότητάς τους.
Στη μετά fb εποχή, έχει μετατραπεί σ’ ένα πεδίο προσωπικής [αυτό]προβολής, επιβολής κι απόλαυσης του ανούσιου δια της φαντασίωσης των άλλων. Η απότομη εισβολή των ευρύτερων μαζών, με την αναμενόμενη κατακόρυφη αύξηση του «θορύβου» που τις χαρακτηρίζει, ακύρωσε τα οφέλη για άλλη μια φορά ενός ακόμη ανθρώπινου εργαλείου, ανέστειλε για άλλη μια φορά την ευκαιρία για ουσιαστική επικοινωνία και επέκτεινε την κυριαρχία της κενοδοξίας από την πραγματική ανθρωποφάγα κοινωνία στην εικονική. Όσο αυξάνεται το ειδικό βάρος αυτής της κοινωνίας, τόσο πιο αδυσώπητη γίνεται με τα άτομα που αρνούνται να αφομοιωθούν.
Κώστας Ουράνης, «Μάσκες»
Για να ‘μαι ευχάριστος σε όλους,
-κι ακόμα και στον εαυτό μου-
έκρυψα πάντοτες με μάσκες
που αρέσουνε το πρόσωπο μου
κι άλλαξα τόσες στη ζωή μου,
που τώρα πια να μη μπορώ
τ’ αληθινό το πρόσωπο μου
να πω ποιο είναι μήτ’ εγώ!
Έτσι, ο θάνατος σα θα ‘ρθει,
δε θα ‘ναι η στέρηση μεγάλη:
θ’ αφήσω μιαν ανυπαρξία
για να περάσω σε μιαν άλλη...