Καλημερα σε ολους. Οπως ειπε και ο Ευριπιδης, ο αγωνας ηταν οντως πολυ δυσκολος, Πανελληνιος γαρ. Το συνολο των πιατων ηταν δυσκολα και τεχνικα, με καθε γηπεδο να εχει ενα πιατο που στα ματια μου τουλαχιστον φανταζε εξωπραγματικο ως δυσκολια, ενω στην ουσια ισως και να μην ηταν αν το εβαζες μονο του. Ειχε πιατα πονηρα, πιατα που επαιζαν με το φοντο, πιατα που σε κοιμιζαν και νομιζες πως θα το καψεις αλλα σε ξεγελαγε, γρηγορα πιατα, τα παντα. Επρεπε, και αυτο για μενα ηταν πρωτογνωρο, να εχεις σχεδιασμο σχεδον για καθε πιατο ακομα και για τα φαινομενικα ευκολα. Αυτο, σε συνδυασμο με το οτι ειχαμε 4 γηπεδα με διπλους ντουμπλεδες ανα βατηρα, που πρακτικα σημαινει οτι πρεπει να παρεις 100 πιατα σχεδον με μονοντουφεκιες, εκανε τον αγωνα αρκετα πιεστικο. Βαλτε και τον παραγοντα ανεμο της πρωτης μερας και εχετε την εικονα.
Στα δικα μου, προς ωφελος ειναι πως δεν παρατησα τον αγωνα. Δεν εκανα τα σημαντικα λαθη που θα δικαιολογουσε το αγχος της πρωτης συμμετοχης, ή εκανα ελαχιστα. Προσπαθησα να μην παρατησω καμμια πουλα, ακομα και εκεινες που δεν πηγαιναν καλα, στο τεταρτο γηπεδο, ακομα και τα δισκακια που δεν ειχα καταφερει να σπασω ουτε στην προπονηση ουτε ως τοτε. Το αποτελεσμα με ευχαριστει, εχοντας υποψιν πως αν ημουν λιγο πιο συγκεντρωμενος θα ειχα -ισως- μαζεψει ακομα 10-20 πιατα. Μεγαλο ωφελος επισης το να ριχνεις μαζι με σκοπευτες που ειναι πολυ εμπειροτεροι. Αν και στην αρχη με κουμπωσε λιγο, και αγχωθηκα, το ξεπερασα σχετικα συντομα.
Σε γενικες γραμμες το διημερο μονο ωφελος ηταν. Γνωριζεις κοσμο, μιλας με φιλους που εχεις να δεις καιρο, βλεπεις πως ριχνουν οι αλλοι, ρωτας και λυνεις αποριες, γενικως ηταν καλα.
