Κύριοι διαβάζοντας τα παραπάνω ποσταρίσματα και αν και είμαι από τους φανατικούς των τσοκ και των δοκιμών που ανεβάζουμε εδώ, δεν μπορώ παρά να επισημάνω την απάντηση του Νικήτα Κυπρίδημου σε ερώτηση για το "σχήμα του τσοκ" που διάβασα εδώ -
http://oplognosia.com/?p=11058 - . Αντιγράφω το σημείο που θέλω να τονίσω:
"Συνάδελφος κυνηγός-δημοσιογράφος πήρε μια παλιά καραμπίνα και έκοψε το τσοκ. Μετά πήρε ένα κωνικό καλούπι και πυρακτώνοντας το στόμιο της κάννης και βάζοντας το καλούπι στο στόμιο, με μια σφυριά έδινε μια κύρτωση των χειλιών του στομίου προς τα μέσα. Η τεχνική αντανακλάται και στον τίτλο του άρθρου Heat Ιτ and Beat It, πυράκτωσε το και δώσ’ του σφυριά, σε ελεύθερη μετάφραση.
Μετά την κύρτωση-σύσφιξη του στομίου, ο συνάδελφος έκανε δοκιμαστικές βολές στον πίνακα για να δει την απόδοση αυτού του πρωτόγονου τσοκαρίσματος.
Η απόδοση ήταν όμοια με αυτή των παράλληλων εργοστασιακών τσοκ! Και αυτή η απόδοση διατηρήθηκε από το πιο ελαφρύ «τσοκάρισμα» δια σφυριάς έως το φουλ τσοκ."
Στο άρθρο του έχει και δύο φωτογραφίες κατανομών με τις οποίες δικαιολογεί τα παραπάνω.
Ειλικρινά πιστεύω ότι ένα τσοκ μπορεί να μεταμορφώσει μία μέτρια ίσως και μία κακή κάννη (αν και κακές κάννες δύσκολα βρίσκεις πλέον). Με προβληματίζει όμως η άποψη του Νικήτα που τον θεωρώ από τους σοβαρούς αρθρογράφους και με βαθιά γνώση της οπλογνωσίας και μάλιστα την ίδια χρονική στιγμή που συνάδελφοι εδώ μέσα εκφράζουν ακριβώς την ίδια άποψη.
Από τότε που δοκίμασα τα Carlson και τα Briley και τα σύγκρινα με τα μανίσια inventor plus στο 525 και την sx3 μου και δεν είδα και τόσο τρανταχτές διαφορές με προβλημάτιζε το θέμα.
Δεν πρόκειται φυσικά να σταματήσω να τα ακουμπάω σε τσοκάκια και να κάνω δοκιμές. Αλλωστε σε κάποιες περιπτώσεις - δυστυχώς λίγες όμως - έχω ανακαλύψει θησαυρούς.
Αλλά μετά τα παραπάνω προβληματίζομαι σοβαρά αν οι διαφορές που επισημαίνουμε στις δοκιμές μας αξίζουν τα λεφτά τους .