Η διαφορετική λειτουργία των τσοκ φρένου είναι αδιαμφισβήτητη σε σχέση με τα συμβατικά τσοκ.
Το ζητούμενο ξεκάθαρα είναι, τι βολεύει τον καθένα στο κυνήγι που κάνει και πιο συγκεκριμένα στο κάθε θήραμα. Φέτος ασχολήθηκα αρκετά με ένα kicks που μου έκανε δώρο ένας καλός φίλος. Πρόκειται για το 3* optima plus. Έχοντας και το full kicks πάλι σε optima plus και θεωρώντας πως έχω ένα καλό δείγμα εμπειρίας τα τελευταία δέκα χρόνια στο συγκεκριμένο όπλο, τόσο σε after market, όσο και σε εργοστασιακά τσοκ, αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ανεξαρτήτου τύπου (παράλληλα, κωνικά, φρένου, κτλ) το τσοκ δεν αυξάνει το ωφέλιμο βεληνεκές ενός συνδιασμού όπλου-φυσιγγίου. Αυτό που αλλάζει, εκτός φυσικά από το αυτονόητο που είναι οι συγκεντρώσεις, είναι η αίσθηση των προσκοπεύσεων.
Αποφεύγω να πω ότι ανάλογα με τον τύπο του τσοκ αλλάζουν οι ταχύτητες, προτιμώ όμως να πω ότι σίγουρα αλλάζει η αίσθηση των προσκοπεύσεων.
Για τον λόγο αυτό έχω πλέον καταλήξει πως ένα τσοκ "σκληρού" φρένου, όπως π.χ. μπορεί να χαρακτηριστεί το kikcs, μπορεί να βοηθήσει σε κυνήγια που απαιτούν προσκοπεύσεις πέραν των συνηθισμένων. Στο ημερήσιο πέρασμα του παπιού ή στο κυνήγι περιστεροειδών σε κάμπο, μπασίματα κτλ. Επίσης ένα τσοκ τύπου kikcs μπορεί να δώσει λύσεις σε δύσκολες ημέρες που τα φυσίγγια κάνουν κοιλιά.
Από την άλλη, την μείωση των αισθητών προσκοπεύσεων μπορούμε να την επιτύχουμε και με άλλο τρόπο, π.χ. χρησιμοποιώντας χοντρότερο σκάγι σε ίδιας γόμωσης φυσίγγια.
Κάτι άλλο που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στο "τι μας ταιριάζει", είναι και η τεχνική σκόπευσης που έχει μάθει να χρησιμοποιεί ο καθένας. Προσωπικά είδα ότι σε μένα που χρησιμοποιώ πολύ την τεχνική της διατηρούμενης προσκόπευσης, το τσοκ φρένου με δυσκολεύει. Ίσως γιατί λόγω της κοντής ατράκτου, καλούμαστε στην συγκεκριμένη τεχνική να περάσουμε την τουφεκιά από την "τρυπα της βελόνας", ενώ κάποιος που "σκουπίζει" πιο νευρικά το θήραμα είναι πιο εύκολο να στείλει την χωρίς άτρακτο ροζέτα πάνω σε αυτό.