Το άρθρο είναι παλιό, και ίσως δεν ανήκει σ αυτήν την ενότητα αλλά στο "Σημαδεύοντας την Επικαιρότητα", γιατί μνημονεύει τον ρολό της Ρωσίας στην απελευθέρωση της Ελλάδας.
Ο αρθρογράφος και ίσως και εγώ μπορεί να θεωρηθούμε και "Ρωσόφιλοι" η "Ρωσολάτρες", εγώ προσωπικά δηλώνω ότι δεν είμαι και υπερασπίζομαι τον αρθρογράφο ως προς τα ιστορικά πεπραγμένα που αναφέρει, τα όποια θεωρώ αληθή μέχρι αποδείξεως του ενάντιου από οποιονδήποτε...
Από το πνεύμα του 1821 στο γραικυλιστάν του Μνημονίου
14 Μαρτίου, 2012
Αναδημοσίευση ΧΑ
Η νέα Ελληνική Ιστορία έχει σαν τελευταίο ορόσημό της το 1821, αλλά φυσικά ούτε τότε άρχισε, ούτε το Ελληνικό Έθνος δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα!
Και όμως, ο τόσο προβεβλημένος από τα ΜΜΕ καθηγητής της Ιστορίας Αντώνης Λιάκος, στο τελευταίο του βιβλίο εξετάζει το «Πως και με ποιες διαδικασίες ελληνόφωνες και μη κοινότητες, διεσπαρμένες στην βορειανατολική μεσόγειο, συγκρότησαν το Ελληνικό Έθνος…».
Κατ’ αυτόν λοιπόν, αλλά και ….
κατά την «προοδευτική» νέα ιστορία (βλέπε βιβλίο Ρεπούση), το Ελληνικό Έθνος συγκροτήθηκε τον 19ο αιώνα από κάποιες σπαρμένες στην μεσόγειο ελληνόφωνες και μη κοινότητες!
Σήμερα στο ψευτορωμαίκο του Μνημονίου ζούμε χρόνια υποταγής και παρακμής……
Δεν είναι πια καιρός για ήρωες.
Καθόλου πρωτότυπο για την Ελληνική Ιστορία το γεγονός ……..
Πόσοι γνωρίζουν αλήθεια ότι πολλοί από τους γενναίους που πολέμησαν το 1821 μετά την «απελευθέρωση» κατάντησαν ζητιάνοι και μερικοί απ’ αυτούς πέθαναν στην καρμανιόλα σαν λήσταρχοι;
Κάποιοι μάλιστα έφυγαν από την «ελεύθερη» Ελλάδα για να ζήσουν σαν ληστές στην Οθωμανική επικράτεια…
Η παρουσία των παλαιών πολεμιστών έξω από το υπουργείο δεν μπορεί παρά να μας θυμίζει το περίφημο ποίημα του Στρατήγη «Ματρόζος» όπου ένας γέρος ήρωας του Αγώνα, καπετάνιος και πυρπολητής, πάει να επισκεφθεί μέσα στην μαύρη φτώχεια του τον τότε πρωθυπουργό Κανάρη.
Ο φρουρός του υπουργείου τον διώχνει σαν ζητιάνο και ο Κανάρης ακούει τις φωνές και αναγνωρίζει τον παλαιό του σύντροφο.
Όμως, αλίμονο, στα υπουργεία της Ελλάδος του 2012 όσο και αν έξω από αυτά μπορεί να υπάρχουν και σήμερα «Ματρόζοι» δεν υπάρχουν αλίμονο στα υψηλά αξιώματα Κανάρηδες…
Στο έργο του «Μεγάλα Χρόνια» σε ένα διήγημά του ο Βλαχογιάννης, που επιγράφεται «Του αγωνιστή ο θάνατος» περιγράφει πως στο Μεσολόγγι του 1850 όταν πέθαινε κανένας παλαιός αγωνιστής έβγαζαν δίσκο στα καφενεία για τα έξοδα της κηδείας του…
Αυτή είναι η Ελλάδα…
Μια και θα τιμήσουμε όμως σε λίγες ημέρες την επέτειο του 1821 αξίζει τον κόπο να τονίσουμε ότι την αληθινή ιστορία της Ελλάδος δεν την διδάσκονται τα παιδιά μας!
Διδάσκονται μια ιστορία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα ενός προτεκτοράτου…
Τα παιδιά μας μαθαίνουν ότι την Ελλάδα απελευθέρωσε η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσσία. Πόσο όμως αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;
Στην ιστορία του ο Παπαρρηγόπουλος μας λέει ότι όταν το 1825 ο Γάλλος Ναύαρχος Δεριγνύ έγραψε στον πρεσβευτή της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη κόμη Γκιγκεμινώ ότι ήταν ανάγκη να χωριστεί η Ελλάδα από την Τουρκία, αυτός του απήντησε ότι είναι ανοησία να αντιταχθούμε στις αποφάσεις του Μεχμέτ Αλή, του πατέρα δηλαδή του Ιμπραήμ, και ότι θα πρέπει να διατηρήσουμε τις φιλικές μας σχέσεις με αυτόν.
Όσο για την Αγγλία, με μοναδική εξαίρεση το διάστημα όπου πρωθυπουργός ήταν ο Κάνινγκ, που ήθελε την Ελλάδα αγγλικό προτεκτοράτο, η θέση της ήταν ξεκάθαρη.
Δεν ήθελε με κανένα τρόπο να θιγεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Όταν μάλιστα, το 1825 ο Ιμπραήμ βρέθηκε μπροστά στα τείχη του Ναυπλίου και ήταν θέμα αποκλειστικά και μόνο να το καταλάβει, τον επεσκέφθη ο Λόρδος Χάμιλτον και του είπε να αποσυρθεί γιατί η Ελλάς αποσπώμενη από την Τουρκία θα καθίστατο μία αγγλική επαρχία.
Είχαν προηγηθεί τα περίφημα δάνεια του αγώνα από τους εβραίους τραπεζίτες του Λονδίνου το 1824, με τα οποία υποδουλώθηκε οικονομικά η Ελλάς για 150 σχεδόν ολόκληρα χρόνια.
Τότε ήταν και που οι επισημότεροι πολιτικοί και στρατιωτικοί όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Μιαούλης και χιλιάδες άλλοι υπόγραψαν στις 24 Ιουλίου του 1825 την περίφημη εκείνη δήλωση σύμφωνα με την οποία «το Έθνος θέτει με την θέλησή του τα ιερά ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της πολιτικής του ύπαρξης κάτω από την μοναδική υπεράσπιση της Αυτού Μεγαλειότητος του Βασιλέως της Αγγλίας Γεωργίου Δ’».
Αποτέλεσμα όλων αυτών των ενεργειών ήταν τα πρώτα πρωτόκολλα, σύμφωνα με τα οποία η Ελλάς δεν ανακηρυσσότανε ανεξάρτητο κράτος, αλλά αυτόνομη πολιτεία υποτελής στον Σουλτάνο… προς τον οποίο έπρεπε να δίνει και φόρο!
Διαφορετική ήταν η στάση της Ρωσσίας, που ήθελε μια ελεύθερη και ανεξάρτητη Ελλάδα. Μάλιστα, μετά την Ναυμαχία του Ναυαρίνου στην Αγγλία αλλάζει η κυβέρνηση και ισχυρός άνδρας της πολιτικής γίνεται ο Δούκας Γουέλινγκτον και η αγγλική πολιτική αλλάζει και δεν θέλει σε καμμία περίπτωση την ελευθερία της Ελλάδος. Σύμφωνα με δήλωση του ίδιου του Δούκα Γουέλινγκτον το περισσότερο που θα έπρεπε να φθάσουν τα σύνορα της Ελλάδος ήταν μέχρι… τον Ισθμό της Κορίνθου!
Μετά το Ναυαρίνο, η Τουρκία κηρύσσει τον πόλεμο στην Ρωσσία(και όχι στην Αγγλία και την Γαλλία…) και έτσι παραμένει μοναδικός υπερασπιστής των Ελληνικών δικαίων ο Τσάρος.
Όσο για τον Ιμπραήμ, μετά την καταστροφή του στόλου του αποχωρεί ανενόχλητος από την Πελοπόννησο, που είχε κατασφάξει, χωρίς να ρίξει ούτε μία τουφεκιά, παρ’ όλο το γεγονός ότι είχε αποβιβασθεί στην περιοχή το γαλλικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον Στρατηγό Μαιζών.
Εν τω μεταξύ ο ρωσσοτουρκικός πόλεμος μαίνεται σκληρός και ο Στρατηγός Ντίμπιτς καταλαμβάνει την Ανδριανούπολη και απειλεί αυτήν την ίδια την Κωνσταντινούπολη, ενώ από την άλλη πλευρά τα ρωσσικά στρατεύματα έχουν φθάσει στην Τραπεζούντα.
Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1829 εκπρόσωποι του Σουλτάνου επισκέπτονται το στρατηγείο του Ντίμπιτς για διαπραγματεύσεις. Αγγλία και Γαλλία πιέζουν την Ρωσσία να αποχωρήσει.
Ο Ρώσσος, όμως Στρατηγός θέτει σαν κυρίαρχο θέμα την ανεξαρτησία της Ελλάδος, ως χώρας ελεύθερης και όχι υποτελούς στον Σουλτάνο.
Οι πρέσβεις της Γαλλίας και της Αγγλίας επιμένουν ότι πρέπει να διαχωριστεί το ελληνικό ζήτημα από τους όρους της ρωσσοτουρκικής ειρήνης!
Όμως, υπάρχει ρητή εντολή του Τσάρου να ζητήσει διακανονισμό του Ελληνικού ζητήματος με σύνορα την γραμμή Βόλου και Άρτας και γράφει σχετικά ο τμηματάρχης του υπουργείου εξωτερικών της Ελλάδος, που είχε στην διάθεσή του όλα τα απόρρητα διπλωματικά έγγραφα στην μεγάλη ελληνική εγκυκλοπαίδεια Πυρσός, Τόμος ΚΑ, σελίς 394:
«Άμεσο αποτέλεσμα του ρωσσοτουρκικού πολέμου του 1828-1829 υπήρξε η αναγνώρισις της ιδρύσεως του ελληνικού κράτους».
Όμως, αλίμονο, τα σύνορα της Ελλάδος δεν επρόκειτο να είναι αυτά που συμφώνησε η Ρωσσία! Με την μεσολάβηση Αγγλίας και Γαλλίας, όπως γράφει ο Παπαρρηγόπουλος και προκειμένου να μη δυσαρεστήσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, περιορίζουν τα σύνορα της Ελλάδος και έτσι μένουν εκτός του ελευθέρου κράτους… η Ακαρνανία, η Βόνιτσα, ο Βάλτος, τα Άγραφα, το Καρπενήσι και η Υπάτη!
Φυσικά και δεν είναι δυνατόν να γραφτούν όλες οι αλήθειες για το 1821 σε ένα και μόνο άρθρο.
Αυτό που κατηγορηματικά θέλω να δηλώσω είναι ότι αυτό που διδάσκονται τα παιδιά μας δεν είναι η αλήθεια. Μέχρι τώρα διδασκόντουσαν την ιστορία ενός προτεκτοράτου και σύμφωνα με τα νέα σχέδια των «προοδευτικών φωστήρων» θέλουν να μαθαίνουνε την ιστορία ενός «λαϊκού κράτους» χωρίς εθνική συνείδηση, ενός κράτους μαριονέτας στα πλαίσια της «παγκοσμιοποίησης»!
Αναδημοσίευση ΧΑ
Υ.Γ...βέβαια οι Έλληνες δεν οφείλουν την Ελευθερία τους στη Ρωσία, διότι η Ναυμαχία του Ναβαρίνου, που πυροδότησε τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1828-29 ήταν απότοκος της αποτυχίας του Ιμπραήμ να καταλάβει την ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ, που είχε απομείνει τελευταία ελπίδα ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ!!!...(θα επανέλθω σύντομα)...
Ο αρθρογράφος και ίσως και εγώ μπορεί να θεωρηθούμε και "Ρωσόφιλοι" η "Ρωσολάτρες", εγώ προσωπικά δηλώνω ότι δεν είμαι και υπερασπίζομαι τον αρθρογράφο ως προς τα ιστορικά πεπραγμένα που αναφέρει, τα όποια θεωρώ αληθή μέχρι αποδείξεως του ενάντιου από οποιονδήποτε...
Από το πνεύμα του 1821 στο γραικυλιστάν του Μνημονίου
14 Μαρτίου, 2012
Αναδημοσίευση ΧΑ
Η νέα Ελληνική Ιστορία έχει σαν τελευταίο ορόσημό της το 1821, αλλά φυσικά ούτε τότε άρχισε, ούτε το Ελληνικό Έθνος δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα!
Και όμως, ο τόσο προβεβλημένος από τα ΜΜΕ καθηγητής της Ιστορίας Αντώνης Λιάκος, στο τελευταίο του βιβλίο εξετάζει το «Πως και με ποιες διαδικασίες ελληνόφωνες και μη κοινότητες, διεσπαρμένες στην βορειανατολική μεσόγειο, συγκρότησαν το Ελληνικό Έθνος…».
Κατ’ αυτόν λοιπόν, αλλά και ….
κατά την «προοδευτική» νέα ιστορία (βλέπε βιβλίο Ρεπούση), το Ελληνικό Έθνος συγκροτήθηκε τον 19ο αιώνα από κάποιες σπαρμένες στην μεσόγειο ελληνόφωνες και μη κοινότητες!
Σήμερα στο ψευτορωμαίκο του Μνημονίου ζούμε χρόνια υποταγής και παρακμής……
Δεν είναι πια καιρός για ήρωες.
Καθόλου πρωτότυπο για την Ελληνική Ιστορία το γεγονός ……..
Πόσοι γνωρίζουν αλήθεια ότι πολλοί από τους γενναίους που πολέμησαν το 1821 μετά την «απελευθέρωση» κατάντησαν ζητιάνοι και μερικοί απ’ αυτούς πέθαναν στην καρμανιόλα σαν λήσταρχοι;
Κάποιοι μάλιστα έφυγαν από την «ελεύθερη» Ελλάδα για να ζήσουν σαν ληστές στην Οθωμανική επικράτεια…
Η παρουσία των παλαιών πολεμιστών έξω από το υπουργείο δεν μπορεί παρά να μας θυμίζει το περίφημο ποίημα του Στρατήγη «Ματρόζος» όπου ένας γέρος ήρωας του Αγώνα, καπετάνιος και πυρπολητής, πάει να επισκεφθεί μέσα στην μαύρη φτώχεια του τον τότε πρωθυπουργό Κανάρη.
Ο φρουρός του υπουργείου τον διώχνει σαν ζητιάνο και ο Κανάρης ακούει τις φωνές και αναγνωρίζει τον παλαιό του σύντροφο.
Όμως, αλίμονο, στα υπουργεία της Ελλάδος του 2012 όσο και αν έξω από αυτά μπορεί να υπάρχουν και σήμερα «Ματρόζοι» δεν υπάρχουν αλίμονο στα υψηλά αξιώματα Κανάρηδες…
Στο έργο του «Μεγάλα Χρόνια» σε ένα διήγημά του ο Βλαχογιάννης, που επιγράφεται «Του αγωνιστή ο θάνατος» περιγράφει πως στο Μεσολόγγι του 1850 όταν πέθαινε κανένας παλαιός αγωνιστής έβγαζαν δίσκο στα καφενεία για τα έξοδα της κηδείας του…
Αυτή είναι η Ελλάδα…
Μια και θα τιμήσουμε όμως σε λίγες ημέρες την επέτειο του 1821 αξίζει τον κόπο να τονίσουμε ότι την αληθινή ιστορία της Ελλάδος δεν την διδάσκονται τα παιδιά μας!
Διδάσκονται μια ιστορία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα ενός προτεκτοράτου…
Τα παιδιά μας μαθαίνουν ότι την Ελλάδα απελευθέρωσε η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσσία. Πόσο όμως αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;
Στην ιστορία του ο Παπαρρηγόπουλος μας λέει ότι όταν το 1825 ο Γάλλος Ναύαρχος Δεριγνύ έγραψε στον πρεσβευτή της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη κόμη Γκιγκεμινώ ότι ήταν ανάγκη να χωριστεί η Ελλάδα από την Τουρκία, αυτός του απήντησε ότι είναι ανοησία να αντιταχθούμε στις αποφάσεις του Μεχμέτ Αλή, του πατέρα δηλαδή του Ιμπραήμ, και ότι θα πρέπει να διατηρήσουμε τις φιλικές μας σχέσεις με αυτόν.
Όσο για την Αγγλία, με μοναδική εξαίρεση το διάστημα όπου πρωθυπουργός ήταν ο Κάνινγκ, που ήθελε την Ελλάδα αγγλικό προτεκτοράτο, η θέση της ήταν ξεκάθαρη.
Δεν ήθελε με κανένα τρόπο να θιγεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Όταν μάλιστα, το 1825 ο Ιμπραήμ βρέθηκε μπροστά στα τείχη του Ναυπλίου και ήταν θέμα αποκλειστικά και μόνο να το καταλάβει, τον επεσκέφθη ο Λόρδος Χάμιλτον και του είπε να αποσυρθεί γιατί η Ελλάς αποσπώμενη από την Τουρκία θα καθίστατο μία αγγλική επαρχία.
Είχαν προηγηθεί τα περίφημα δάνεια του αγώνα από τους εβραίους τραπεζίτες του Λονδίνου το 1824, με τα οποία υποδουλώθηκε οικονομικά η Ελλάς για 150 σχεδόν ολόκληρα χρόνια.
Τότε ήταν και που οι επισημότεροι πολιτικοί και στρατιωτικοί όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Μιαούλης και χιλιάδες άλλοι υπόγραψαν στις 24 Ιουλίου του 1825 την περίφημη εκείνη δήλωση σύμφωνα με την οποία «το Έθνος θέτει με την θέλησή του τα ιερά ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της πολιτικής του ύπαρξης κάτω από την μοναδική υπεράσπιση της Αυτού Μεγαλειότητος του Βασιλέως της Αγγλίας Γεωργίου Δ’».
Αποτέλεσμα όλων αυτών των ενεργειών ήταν τα πρώτα πρωτόκολλα, σύμφωνα με τα οποία η Ελλάς δεν ανακηρυσσότανε ανεξάρτητο κράτος, αλλά αυτόνομη πολιτεία υποτελής στον Σουλτάνο… προς τον οποίο έπρεπε να δίνει και φόρο!
Διαφορετική ήταν η στάση της Ρωσσίας, που ήθελε μια ελεύθερη και ανεξάρτητη Ελλάδα. Μάλιστα, μετά την Ναυμαχία του Ναυαρίνου στην Αγγλία αλλάζει η κυβέρνηση και ισχυρός άνδρας της πολιτικής γίνεται ο Δούκας Γουέλινγκτον και η αγγλική πολιτική αλλάζει και δεν θέλει σε καμμία περίπτωση την ελευθερία της Ελλάδος. Σύμφωνα με δήλωση του ίδιου του Δούκα Γουέλινγκτον το περισσότερο που θα έπρεπε να φθάσουν τα σύνορα της Ελλάδος ήταν μέχρι… τον Ισθμό της Κορίνθου!
Μετά το Ναυαρίνο, η Τουρκία κηρύσσει τον πόλεμο στην Ρωσσία(και όχι στην Αγγλία και την Γαλλία…) και έτσι παραμένει μοναδικός υπερασπιστής των Ελληνικών δικαίων ο Τσάρος.
Όσο για τον Ιμπραήμ, μετά την καταστροφή του στόλου του αποχωρεί ανενόχλητος από την Πελοπόννησο, που είχε κατασφάξει, χωρίς να ρίξει ούτε μία τουφεκιά, παρ’ όλο το γεγονός ότι είχε αποβιβασθεί στην περιοχή το γαλλικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον Στρατηγό Μαιζών.
Εν τω μεταξύ ο ρωσσοτουρκικός πόλεμος μαίνεται σκληρός και ο Στρατηγός Ντίμπιτς καταλαμβάνει την Ανδριανούπολη και απειλεί αυτήν την ίδια την Κωνσταντινούπολη, ενώ από την άλλη πλευρά τα ρωσσικά στρατεύματα έχουν φθάσει στην Τραπεζούντα.
Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1829 εκπρόσωποι του Σουλτάνου επισκέπτονται το στρατηγείο του Ντίμπιτς για διαπραγματεύσεις. Αγγλία και Γαλλία πιέζουν την Ρωσσία να αποχωρήσει.
Ο Ρώσσος, όμως Στρατηγός θέτει σαν κυρίαρχο θέμα την ανεξαρτησία της Ελλάδος, ως χώρας ελεύθερης και όχι υποτελούς στον Σουλτάνο.
Οι πρέσβεις της Γαλλίας και της Αγγλίας επιμένουν ότι πρέπει να διαχωριστεί το ελληνικό ζήτημα από τους όρους της ρωσσοτουρκικής ειρήνης!
Όμως, υπάρχει ρητή εντολή του Τσάρου να ζητήσει διακανονισμό του Ελληνικού ζητήματος με σύνορα την γραμμή Βόλου και Άρτας και γράφει σχετικά ο τμηματάρχης του υπουργείου εξωτερικών της Ελλάδος, που είχε στην διάθεσή του όλα τα απόρρητα διπλωματικά έγγραφα στην μεγάλη ελληνική εγκυκλοπαίδεια Πυρσός, Τόμος ΚΑ, σελίς 394:
«Άμεσο αποτέλεσμα του ρωσσοτουρκικού πολέμου του 1828-1829 υπήρξε η αναγνώρισις της ιδρύσεως του ελληνικού κράτους».
Όμως, αλίμονο, τα σύνορα της Ελλάδος δεν επρόκειτο να είναι αυτά που συμφώνησε η Ρωσσία! Με την μεσολάβηση Αγγλίας και Γαλλίας, όπως γράφει ο Παπαρρηγόπουλος και προκειμένου να μη δυσαρεστήσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία, περιορίζουν τα σύνορα της Ελλάδος και έτσι μένουν εκτός του ελευθέρου κράτους… η Ακαρνανία, η Βόνιτσα, ο Βάλτος, τα Άγραφα, το Καρπενήσι και η Υπάτη!
Φυσικά και δεν είναι δυνατόν να γραφτούν όλες οι αλήθειες για το 1821 σε ένα και μόνο άρθρο.
Αυτό που κατηγορηματικά θέλω να δηλώσω είναι ότι αυτό που διδάσκονται τα παιδιά μας δεν είναι η αλήθεια. Μέχρι τώρα διδασκόντουσαν την ιστορία ενός προτεκτοράτου και σύμφωνα με τα νέα σχέδια των «προοδευτικών φωστήρων» θέλουν να μαθαίνουνε την ιστορία ενός «λαϊκού κράτους» χωρίς εθνική συνείδηση, ενός κράτους μαριονέτας στα πλαίσια της «παγκοσμιοποίησης»!
Αναδημοσίευση ΧΑ
Υ.Γ...βέβαια οι Έλληνες δεν οφείλουν την Ελευθερία τους στη Ρωσία, διότι η Ναυμαχία του Ναβαρίνου, που πυροδότησε τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1828-29 ήταν απότοκος της αποτυχίας του Ιμπραήμ να καταλάβει την ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΜΑΝΗ, που είχε απομείνει τελευταία ελπίδα ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ!!!...(θα επανέλθω σύντομα)...
)
