θα ήθελα να προσθέσω ότι εκτός από ένα κοντάκι στα μετρα μας που το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό εξίσου σημαντικά είναι και κάποια μαθήματα με έναν πεπειραμενο δάσκαλο σκοποβολής που ομως θα έχει τη δεινατοτητα να μοιραστεί τις γνώσεις του μαζί μας και να διορθώσει τα οποία σκοπευτικά λάθη κάνουμε.
Συμφωνώ Κωνσταντίνε!
Εγώ Το μεγαλύτερο λάθος που κάνω είναι ότι την στιγμή του πυροβολισμού στις τραβερσες σταματώ την κίνηση του όπλου.
Λέω σήμερα θα το κάνω αλλά όταν έρχεται αυτη η ώρα κάνω το ίδιο πράγμα που κάνω χρονια(πρώτα βγενεί η ψυχή κ μετά το χουι) ..
Χαρακτηριστικά θα αναφέρω δυο παραδείγματα:Σε απογευματινό τσίχλας παλιά εριξα περίπου 40φυσιγγια κ πήρα 17 πουλιά.
Επίσης σε περπατητο με το πλάγιο την αριστερή κάννη την είχα γεμίσει 4-5 φορές(μονοτουφεκιες όλα).
Αρκετές φορές ομως έχω γυρίσει με άδεια φυσιγγιοθηκη(30αρα)κ να έχω πάρει 5-6τσίλες.
Και ρωτώ τι φταίει το κοντάκι η τα φυσιγγια?Μα φυσικά εγώ φταίω που ήμουν αυτές τις μέρες άλλου για άλλου..
Άντε κ φτιαχνω κοντακι στα μέτρα μου θα έχω βελτιωθεί?όχι γιατί δεν ακολουθω σωστά κάποιες σκοπευτικες τεχνικές.
Τι μπορεί να καταλάβει κάποιος όταν του λέει ο ένας βάλε στην τσίχλα στα τάδε μέτρα 50π προσκοπευση κ ο άλλος ρίξε στην μύτη της..
Άρα πρώτα σκοπευτηριο με δασκαλο κ μετά βλέπουμε το κοντακι..
Εγώ ξέρω ότι σε κάθε αστοχία μένω πίσω.Δεν γνωριζω πόσο ακριβώς ομως πίσω έμεινα..
Το σκοπευτηριο σου δίνει την δυνατότητα και εκεί..
ΥΓ Σορυ παιδια έσβησα καταλαθος το ποστ κ το ξαναγραψα