Αστεία-Περίεργα-Ενδιαφέροντα Βίντεο & Φωτό - Αρχείο

Status
Not open for further replies.
Λυπηρό αλλά πλέον αληθινό:( - αν και πολλοί ημιπιτσιρικάδες ζουν ακόμα και μετά τα 40 τους στην μαμά και τον μπαμπά τους.

Ενδιαφέρον είναι και το πώς και τι τρώνε! Ψάρι και λαχανικά και όχι κρέας με πατατάκια ή πίτσα.

Αν δεν κάνω λάθος είναι εικόνα από το αλφαβητάρι της Α' Δημοτικού. Αλλά ποιάς χρονιάς ή δεκαετίας;
 
Λυπηρό αλλά πλέον αληθινό:( - αν και πολλοί ημιπιτσιρικάδες ζουν ακόμα και μετά τα 40 τους στην μαμά και τον μπαμπά τους.

Ενδιαφέρον είναι και το πώς και τι τρώνε! Ψάρι και λαχανικά και όχι κρέας με πατατάκια ή πίτσα.

Αν δεν κάνω λάθος είναι εικόνα από το αλφαβητάρι της Α' Δημοτικού. Αλλά ποιάς χρονιάς ή δεκαετίας;
Κύριε Θεόδωρε ο εικονιζόμενος είναι ο Θεόφιλος Σεχίδης που έσφαξε την οικογένειά του, η εικόνα είναι χιουμοριστική (black humor).big smile..sarcastic.
 
το αλφαβητάρι της Α' Δημοτικού. Αλλά ποιάς χρονιάς ή δεκαετίας;
Απο το 1955 έως 1974.....
Είχα την τύχη να τα προλάβω και να τα ζήσω και τα δυο !!! ( ... Μάλλον έχω γεράσει και δεν το έχω συνειδητοποιήσει !!!)
Τάσο, με αυτό το αναγνωστικό έμαθα τα πρώτα μου γράμματα (σχολ. έτος 1967-1968) !!! Το έχω ακόμη σε κάποιο μπαούλο στο χωριό...
Όσο για το "όχημα", Κώστα, το είχαμε μέχρι τα 15 μου χρόνια, που "χάσαμε" τον πατέρα μου ... και αναγκαστήκαμε και το δώσαμε (με βαριά καρδιά ... αλλά δε γινόταν αλλιώς).
Το δικό μας ήταν μουλάρι, και παρόλο που τα μουλάρια είχαν τη φήμη ότι ήταν δύστροπα και επικίνδυνα, αυτό ήταν πολύ ήμερο, υπάκουο και έμπιστο. Από μόνο του έσκυβε το κεφάλι για να του βάλω το χαλινάρι !!! Και δυνατό εργαλείο, για όλες τις δουλειές, όργωμα, φόρτωμα - κουβάλημα, βόλτες, ταξίδια, τα πάντα όλα, αδιαμαρτύρητα !!! ... Απίστευτο ζωντανό, δεν το ξεχνώ ποτέ !!!
 
Είχα την τύχη να τα προλάβω και να τα ζήσω και τα δυο !!! ( ... Μάλλον έχω γεράσει και δεν το έχω συνειδητοποιήσει !!!)
Τάσο, με αυτό το αναγνωστικό έμαθα τα πρώτα μου γράμματα (σχολ. έτος 1967-1968) !!! Το έχω ακόμη σε κάποιο μπαούλο στο χωριό...
Όσο για το "όχημα", Κώστα, το είχαμε μέχρι τα 15 μου χρόνια, που "χάσαμε" τον πατέρα μου ... και αναγκαστήκαμε και το δώσαμε (με βαριά καρδιά ... αλλά δε γινόταν αλλιώς).
Το δικό μας ήταν μουλάρι, και παρόλο που τα μουλάρια είχαν τη φήμη ότι ήταν δύστροπα και επικίνδυνα, αυτό ήταν πολύ ήμερο, υπάκουο και έμπιστο. Από μόνο του έσκυβε το κεφάλι για να του βάλω το χαλινάρι !!! Και δυνατό εργαλείο, για όλες τις δουλειές, όργωμα, φόρτωμα - κουβάλημα, βόλτες, ταξίδια, τα πάντα όλα, αδιαμαρτύρητα !!! ... Απίστευτο ζωντανό, δεν το ξεχνώ ποτέ !!!
Είχε ο παππούς μου και γαϊδούρι και γομαρι.
Απίστευτα ζώα!!
 
Status
Not open for further replies.
Back
Top