Αυτό μου είχε τύχει σε ολοήμερο κυνήγι τσίχλας στα Τρίκαλα. Πρωινό καρτέρι σχεδόν τίποτα, περπατητό όλη μέρα λίγα πράγματα αλλά τα φυσίγγια σχεδόν τα ξόδεψα. Μετα ξεκουραστήκαμε και πήγαμε για απογευματινό μπας και έρθει τίποτα σε μία κατά τα άλλα φτωχότατη μέρα. Είχα 12 φυσίγγια στη ζώνη. Τα πουλιά περνούσαν ασταμάτητα. Τα έριξα όλα, πήρα κάποιες, αλλά μετά το να περνάνε από πάνω μου και να μην έχω να ρίξω ήταν τραυματικότατη εμπειρία. Είχα ανέβει από την Αθήνα για αυτό το κυνήγι και είχα ξοδέψει τα φυσίγγια σε απελπισμένες τουφεκιές στο περπατητό και το απόγευμα που γινόταν χαμός δεν είχα να ρίξω. Ακόμα το θυμάμαι και πάντα πάω με όσα περισσότερα μπορώ να κουβαλήσω. Ήταν η μοναδική φορά στη ζωή μου που έχω ικετεύσει άνθρωπο. Ένα φίλο τότε που τον ικέτευσα μηπως μπορεί να μου δώσει κανά φυσίγγι. Με κοίταξε σα ζητιάνο και από λύπηση μου έδωσε ένα! Ποτέ ξανά! Η τσίχλα θέλει φυσίγγια! Αλλιώς αλλάξτε θήραμα.