Είναι μια αλήθεια αλλά ακόμη και σήμερα τυχαίνουν μέρες σε μέρη να σκοτεινιάζει ο ουρανός αλλά ελάχιστοι οι τυχεροί που θα το βιώσουν αυτό .Που και πάλι αυτή η αίσθηση και η ικανοποίηση δεν είναι ίδια γιατί έβλεπες μια ζωντάνια στη φύση όταν κυκλοφορούν θηράματα όταν όμως κάθεσαι σχεδόν γυμνός λόγο ζέστης και είναι κρανίου τόπος χάνεται η μαγεία και η διάθεση και αντικαθιστούν το κάθε φορά από την ελπίδα για την επόμενη έξοδο ,όλα μειώνονται εμείς αυξάνουμε τα μέσα με την ελπίδα ότι θα κάνουμε την έξοδο επιτυχημένη και στο τέλος Χάνες η μπάλα και η απλότητα δίνοντας θέση στο ανχος .Έχω μερικά χρόνια που δεν ευχαριστιεσαι όπως θέλω τις εξόδους ασχέτως όπλων φυσιγγίων αυτοκινήτων θηραμάτων κτλ,τα οποία προσπαθώ να βρισκονται όσο γίνεται ποιο κοντά στα γούστα μου αλλά δεν νιώθω όπως ένιωθα στο δημοτικό ακόμη αν και φένεται περίεργο αλλά και αρκετά χρόνια μετά πηγαίνοντας στο χωριό παίρνοντας μονοκανο η την 302 και ότι φυσίγγι έβρισκα και βγαίνοντας για κυνήγι με κάτι παλιό αρβύλα ένα παλιοτζην η στρατιωτικό κλασικό παντελόνι με ένα μπλουζάκι μια λουρίδα στη μέση και γιλέκο γιατί ποτέ δε μου άρεσε το κρεμαστάρι και ένιωθα μια ευτυχία ακόμη και που μύριζα το βουνό ,Προσπαθώ να μην τα σβήσω από τη μνήμη και να τα ξαναζήσω αλλά δεν είναι εύκολο παρόλο τον εκπαιδευμένο σκύλο το ειδικό ντουφέκι και φυσίγγι το τζιπ τα κολάρα τις ωτοασπιδες τις παραλλαγές βάλτου δάσους και τα άρχιδια μου κουνιούνται πολλές φορές μου φαίνονται ανούσια.Παλι εκτός θέματος έγραψα .