Σημαδεύοντας την Επικαιρότητα - Αρχείο

Status
Not open for further replies.
Όταν οι άλλοι σ' έχουν πείσει ότι έχουν δίκιο και εσύ άδικο, αλλιώς θα έστρεφες τις κάννες καταπάνω τους.....
Το χειρότερο είναι όταν σε διαβεβαιώνουν ότι έχεις απόλυτο δίκιο και ταυτόχρονα ότι ο κόσμος είναι άδικος!...
m09095.gif
 
Ένας υγιής νους δεν βρίσκει λύση με το όπλο.Ούτε σκέφτεται να πάρει μια ζωή ούτε να αφαιρέσει τη δική του. Δυστυχώς πολλοί συνάνθρωποι μας πάσχουν από βαριές ψυχικές ασθένειες και συνήθως δεν δέχονται να βοηθηθούν. Ο Θεός να τον αναπαύσει.
Δυστυχώς όμως, η ανθρώπινη ιστορία, δεν έχει να επιδείξει κάτι άλλο από λύσεις με τα όπλα και αφαιρέσεις ανθρώπινων ζωών – μαζικά κι ατομικά. Αν πρόκειται για παράνοια ή μεγαλείο, παραλογισμό ή ηρωισμό, καταστροφικότητα ή δημιουργικότητα, εκπολιτισμό ή αφανισμό, κρίνεται εκ των υστέρων, μεροληπτικά πάντα από εκείνον που επικρατεί και γράφει την ιστορία. Το ότι τα όπλα κι ο κίνδυνος της [αυτό]καταστροφής αυξάνονται παράλληλα με την ευημερία και την πρόοδο, τι μας υποδηλώνει ως γεγονός, για τον κοινό νου αυτής της κοινωνίας;

Όσον αφορά την αυτοκτονία, οι αυτόχειρες ήταν πάντοτε εξαιρετικοί ως άνθρωποι με έναν εξαιρετικό νου, και αποδείξανε την εξαιρετικότητά τους (και την κυριότητα επί της ύπαρξής τους) με την εξαιρετική τους πράξη. Απλά, δεν διέθεταν την «ευφυΐα» να χωρέσουν στο στενό πλαίσιο του «μέσου», του «μετρίου», του «κανονικού» και του «κοινού νου» ώστε να επιβιώσουν εντός του κι ενταγμένοι στο πρόγραμμα ενός αόριστου σκοπού. Το πρόβλημα όμως δεν το έχουν οι αυτόχειρες – αυτοί την έδωσαν τη λύση στο πρόβλημά τους, όπως και να ‘χει. Ούτως ή άλλως, όπως λέει κι ο Ουράνης, με τόσες μάσκες που φοράμε στη ζωή, από μιαν ανυπαρξία, με το θάνατο περνάμε σε μιαν άλλη. Το πρόβλημα το έχουν όλοι οι υπόλοιποι, που δεν είναι σε θέση να διευρύνουν, να εξυψώσουν και να εντείνουν την «κανονική» τους ζωή κατανοώντας και αξιοποιώντας τους εξαιρετικούς ανθρώπους, κι αντί να συναισθάνονται τις ψυχικές τους καταστάσεις –οι μακάριοι!–, τις αντιμετωπίζουν σαν ασθένειες και τους παραγκωνίζουν σαν ασθενείς, ώστε να επιβιώσουν υπό το φόβο του θανάτου μέχρι να πεθάνουν «κανονικά» και να 'χουν μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες. Ο θάνατος για τους αυτόχειρες δεν ξεκινάει με την αυτοκτονία, διότι, για τους αυτόχειρες…

«Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια»​

(θα γινόταν κι αυτό ωραίο τραγούδι, ε Κώστα; )

Χειρότερο κι απ’ το να τερματίζεις αυτόβουλα τη ζωή σου, είναι να παρατείνεις απρόθυμα το θάνατό σου.

Το ότι κάποιος μας απαγορεύει να δώσουμε τέλος στη ζωή μας (όταν κι αν το αποφασίσουμε), αυτό αποδεικνύει ότι του ανήκει – και η ζωή μας και η βούλησή μας.
 
Ο κόσμος δεν ήταν ούτε είναι αγγελικά πλασμένος, όλοι το ξέρουμε αυτό. Και τη σημαίνει αυτό , μας άλλαξαν τους όρους του παιχνιδιού ή μας πήραν το παιχνίδι και είναι λογικό να λήξει αυτό με αίμα; Όχι βέβαια. Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται. Αλήθεια που είναι ο καπετάνιος; Είναι καλά;
 
Ο κόσμος δεν ήταν ούτε είναι αγγελικά πλασμένος, όλοι το ξέρουμε αυτό. Και τη σημαίνει αυτό , μας άλλαξαν τους όρους του παιχνιδιού ή μας πήραν το παιχνίδι και είναι λογικό να λήξει αυτό με αίμα; Όχι βέβαια. Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται. Αλήθεια που είναι ο καπετάνιος; Είναι καλά;
Καλά είναι.Έστειλε χαιρετίσματα,σε όλους.Θα επανέλθει...
 
Δυστυχώς όμως, η ανθρώπινη ιστορία, δεν έχει να επιδείξει κάτι άλλο από λύσεις με τα όπλα και αφαιρέσεις ανθρώπινων ζωών – μαζικά κι ατομικά. Αν πρόκειται για παράνοια ή μεγαλείο, παραλογισμό ή ηρωισμό, καταστροφικότητα ή δημιουργικότητα, εκπολιτισμό ή αφανισμό, κρίνεται εκ των υστέρων, μεροληπτικά πάντα από εκείνον που επικρατεί και γράφει την ιστορία. Το ότι τα όπλα κι ο κίνδυνος της [αυτό]καταστροφής αυξάνονται παράλληλα με την ευημερία και την πρόοδο, τι μας υποδηλώνει ως γεγονός, για τον κοινό νου αυτής της κοινωνίας;

Όσον αφορά την αυτοκτονία, οι αυτόχειρες ήταν πάντοτε εξαιρετικοί ως άνθρωποι με έναν εξαιρετικό νου, και αποδείξανε την εξαιρετικότητά τους (και την κυριότητα επί της ύπαρξής τους) με την εξαιρετική τους πράξη. Απλά, δεν διέθεταν την «ευφυΐα» να χωρέσουν στο στενό πλαίσιο του «μέσου», του «μετρίου», του «κανονικού» και του «κοινού νου» ώστε να επιβιώσουν εντός του κι ενταγμένοι στο πρόγραμμα ενός αόριστου σκοπού. Το πρόβλημα όμως δεν το έχουν οι αυτόχειρες – αυτοί την έδωσαν τη λύση στο πρόβλημά τους, όπως και να ‘χει. Ούτως ή άλλως, όπως λέει κι ο Ουράνης, με τόσες μάσκες που φοράμε στη ζωή, από μιαν ανυπαρξία, με το θάνατο περνάμε σε μιαν άλλη. Το πρόβλημα το έχουν όλοι οι υπόλοιποι, που δεν είναι σε θέση να διευρύνουν, να εξυψώσουν και να εντείνουν την «κανονική» τους ζωή κατανοώντας και αξιοποιώντας τους εξαιρετικούς ανθρώπους, κι αντί να συναισθάνονται τις ψυχικές τους καταστάσεις –οι μακάριοι!–, τις αντιμετωπίζουν σαν ασθένειες και τους παραγκωνίζουν σαν ασθενείς, ώστε να επιβιώσουν υπό το φόβο του θανάτου μέχρι να πεθάνουν «κανονικά» και να 'χουν μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες. Ο θάνατος για τους αυτόχειρες δεν ξεκινάει με την αυτοκτονία, διότι, για τους αυτόχειρες…

«Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια»​

(θα γινόταν κι αυτό ωραίο τραγούδι, ε Κώστα; )

Χειρότερο κι απ’ το να τερματίζεις αυτόβουλα τη ζωή σου, είναι να παρατείνεις απρόθυμα το θάνατό σου.

Το ότι κάποιος μας απαγορεύει να δώσουμε τέλος στη ζωή μας (όταν κι αν το αποφασίσουμε), αυτό αποδεικνύει ότι του ανήκει – και η ζωή μας και η βούλησή μας.
Παρατήρηση, ευελιξία, προσαρμογή. Αυτά τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου τον έφτασαν εδώ που είναι σήμερα. Αν με την πρώτη μεγάλη δυσκολία έδενε μια πέτρα στο λαιμό του η φουνταρε στον γκρεμό ο άνθρωπος, θα είχε εξαφανιστεί. Ο άνθρωπος είναι πολεμιστής. Κάθε μέρα πόλεμο. Στη δουλειά, στις διαπροσωπικές σχέσεις, όλα είναι ζούγκλα. Προτιμώ να είμαι χαζός, κουτός όπως θες μπορείς να το περιγράψεις δεν έχω θέμα και να είμαι λειτουργικός και να προσπαθώ να βρω τη λύση σε κάθε μου πρόβλημα, παρά να είμαι ευφυής και να παραλύω όποτε μου δώσει τα παπούτσια στο χέρι μια γυναίκα, όταν μου παίξει πουστια ένας φίλος ή οπότε μου φύγει η μπεκάτσα και έχω μείνει με αδειανό πουκάμισο, εεεε αδειανη καραμπίνα ήθελα να πω, στο χέρι ;) bbq2
 
Ο κόσμος δεν ήταν ούτε είναι αγγελικά πλασμένος, όλοι το ξέρουμε αυτό. Και τη σημαίνει αυτό , μας άλλαξαν τους όρους του παιχνιδιού ή μας πήραν το παιχνίδι και είναι λογικό να λήξει αυτό με αίμα; Όχι βέβαια. Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται. Αλήθεια που είναι ο καπετάνιος; Είναι καλά;
Αυτό ήθελα να ρωτήσω κι εγώ, εδώ και μέρες. :)
 
Ο κόσμος δεν ήταν ούτε είναι αγγελικά πλασμένος, όλοι το ξέρουμε αυτό. Και τη σημαίνει αυτό , μας άλλαξαν τους όρους του παιχνιδιού ή μας πήραν το παιχνίδι και είναι λογικό να λήξει αυτό με αίμα; Όχι βέβαια. Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται. Αλήθεια που είναι ο καπετάνιος; Είναι καλά;
Εμείς που δεν διαθέτουμε την εξαιρετική ευφυΐα ώστε ν’ αντιληφθούμε τη βλακεία που μας δέρνει, έτσι αντιμετωπίζουμε τα βάρη και τις αγγαρείες που μας φορτώνουν οι εξυπνότεροι από εμάς βλάκες. Με ένα: «έτσι είναι η ζωή (και πώς να την αλλάξεις)» ,ή «η ζωή είναι σκληρή», «ο κόσμος είναι άδικος», «έτσι το ‘φερε η μοίρα», «ήταν θέλημα θεού», «ανωτέρα βία», «εξωγενής παράγοντας» κτλ, η ζωή συνεχίζεται, και με λίγο πείσμα και δουλειά παραπάνω τα καταφέρνουμε, κι αποκτάει η ζωή των περισσότερων μονοδιάστατη διάρκεια και μήκος, σαν νεκρική γραμμή σε παλμογράφο. Και λίγο πριν κόψουμε το νήμα…
 
Παρατήρηση, ευελιξία, προσαρμογή. Αυτά τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου τον έφτασαν εδώ που είναι σήμερα.
Αν τα εμπόδια ήταν φυσικά, θα το δεχόμουν. Ελισσόμαστε όμως και προσαρμοζόμαστε σε ένα περιβάλλον το οποίο θα μπορούσαμε να είχαμε λειάνει με τις δυνατότητές μας προ πολλού και να είχαμε φτάσει πολύ μακρύτερα και σε διαφορετική κατεύθυνση, αλλά μας λείπει η μεγάλη εικόνα, που λέει κι ο Σπύρος: Η μεγάλη εικόνα στην οποία συμμετέχουμε σαν ανυποψίαστα pixels. Αυτή η παρατήρηση, η ευελιξία και η προσαρμογή, αν μη τι άλλο, κοινωνικά αποτελεί χάσιμο χρόνου, πόρων κι ενέργειας. Απλά, κάποιοι νομίζουν ότι επωφελούνται από αυτή τη διαρροή και μας έχουν πείσει ότι βγαίνουμε όλοι κερδισμένοι.
Ο άνθρωπος είναι πολεμιστής.
Κάποιος «ασθενής» κάποτε είχε πει: «Βλέπω πολλούς στρατιώτες. Ούτε έναν πολεμιστή!»
 
Τι είναι αυτό που σπρώχνει τόσους συνανθρώπους μας στην απελπισία σήμερα, που κάνει να ξεσπάσουν η θλίψη και τα αδιέξοδα που ήταν ως τώρα ελεγχόμενα σε βάρος άλλων ή του εαυτού τους ; Τι είναι αυτό που τα πυροδοτεί ; Για να δούμε τη μεγάλη εικόνα !
Σπύρο, η σύγχρονη, βιομηχανική-καταναλωτική κοινωνία έχει μελετηθεί απ' την επιστήμη όσο καμία άλλη και της έχει ασκηθεί άπειρη κριτική γι' αυτό που προκαλεί στη φύση και τον άνθρωπο. Τα φαινόμενα έχουν μελετηθεί και τα αίτια έχουν διερευνηθεί σε βάθος αλλά και η επιστήμη χρειάζεται ένα αντίστοιχο υποκείμενο για να βοηθήσει. Οι ανθρωπιστικές επιστήμες παραγκωνίζονται όλο και πιο πολύ από τις φυσικές υπό την πίεση των κριτηρίων της Αγοράς με τις ανάλογες συνέπειες για το σύγχρονο άνθρωπο, ο οποίος όλο και λιγότερο θέλει να είναι τέτοιος.
 
Τι είναι αυτό που σπρώχνει τόσους συνανθρώπους μας στην απελπισία σήμερα, που κάνει να ξεσπάσουν η θλίψη και τα αδιέξοδα που ήταν ως τώρα ελεγχόμενα σε βάρος άλλων ή του εαυτού τους ; Τι είναι αυτό που τα πυροδοτεί ; Για να δούμε τη μεγάλη εικόνα !
Μητσοτακης
 
Δυστυχώς όμως, η ανθρώπινη ιστορία, δεν έχει να επιδείξει κάτι άλλο από λύσεις με τα όπλα και αφαιρέσεις ανθρώπινων ζωών – μαζικά κι ατομικά. Αν πρόκειται για παράνοια ή μεγαλείο, παραλογισμό ή ηρωισμό, καταστροφικότητα ή δημιουργικότητα, εκπολιτισμό ή αφανισμό, κρίνεται εκ των υστέρων, μεροληπτικά πάντα από εκείνον που επικρατεί και γράφει την ιστορία. Το ότι τα όπλα κι ο κίνδυνος της [αυτό]καταστροφής αυξάνονται παράλληλα με την ευημερία και την πρόοδο, τι μας υποδηλώνει ως γεγονός, για τον κοινό νου αυτής της κοινωνίας;

Όσον αφορά την αυτοκτονία, οι αυτόχειρες ήταν πάντοτε εξαιρετικοί ως άνθρωποι με έναν εξαιρετικό νου, και αποδείξανε την εξαιρετικότητά τους (και την κυριότητα επί της ύπαρξής τους) με την εξαιρετική τους πράξη. Απλά, δεν διέθεταν την «ευφυΐα» να χωρέσουν στο στενό πλαίσιο του «μέσου», του «μετρίου», του «κανονικού» και του «κοινού νου» ώστε να επιβιώσουν εντός του κι ενταγμένοι στο πρόγραμμα ενός αόριστου σκοπού. Το πρόβλημα όμως δεν το έχουν οι αυτόχειρες – αυτοί την έδωσαν τη λύση στο πρόβλημά τους, όπως και να ‘χει. Ούτως ή άλλως, όπως λέει κι ο Ουράνης, με τόσες μάσκες που φοράμε στη ζωή, από μιαν ανυπαρξία, με το θάνατο περνάμε σε μιαν άλλη. Το πρόβλημα το έχουν όλοι οι υπόλοιποι, που δεν είναι σε θέση να διευρύνουν, να εξυψώσουν και να εντείνουν την «κανονική» τους ζωή κατανοώντας και αξιοποιώντας τους εξαιρετικούς ανθρώπους, κι αντί να συναισθάνονται τις ψυχικές τους καταστάσεις –οι μακάριοι!–, τις αντιμετωπίζουν σαν ασθένειες και τους παραγκωνίζουν σαν ασθενείς, ώστε να επιβιώσουν υπό το φόβο του θανάτου μέχρι να πεθάνουν «κανονικά» και να 'χουν μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες. Ο θάνατος για τους αυτόχειρες δεν ξεκινάει με την αυτοκτονία, διότι, για τους αυτόχειρες…

«Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια»​

(θα γινόταν κι αυτό ωραίο τραγούδι, ε Κώστα; )

Χειρότερο κι απ’ το να τερματίζεις αυτόβουλα τη ζωή σου, είναι να παρατείνεις απρόθυμα το θάνατό σου.

Το ότι κάποιος μας απαγορεύει να δώσουμε τέλος στη ζωή μας (όταν κι αν το αποφασίσουμε), αυτό αποδεικνύει ότι του ανήκει – και η ζωή μας και η βούλησή μας.
Αν ο αυτόχειρας είναι εξαιρετικός.... τότε κ ο φονιάς το ίδιο εξαιρετικός είναι....είναι❓όχι ‼️κ οι 2 κινούνται απ' τον αρρωστημένο εγωισμό τους‼️
Γνωρίζεις για ποιο λόγο ο Ιούδας κρεμάστηκε❓δεν κρεμάστηκε απ' τις τύψεις ,,,οι τύψεις οδήγησαν τον Πέτρο σε μετάνοια κ τον Ιούδα στην κρεμάλα....ήθελε να πάει στον Άδη πριν τον Χριστό γιατί γνώριζε ότι ο Χριστός θα κάνει τον Άδη λαμπογυαλο...ότι θα τους έσωζε ολους,γελαστηκε,όπως γελαστηκε κ ο διάβολος που τον σταύρωσε.
ο Χριστός‼️ κύρηξε το ευαγγέλιο κ στον Άδη για να είναι δίκαιο για όλους αυτούς που δεν ζήσαν στον καιρό του‼️δεν τον δέχτηκαν πάλι όλοι‼️
 
Παρατήρηση, ευελιξία, προσαρμογή. Αυτά τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου τον έφτασαν εδώ που είναι σήμερα. Αν με την πρώτη μεγάλη δυσκολία έδενε μια πέτρα στο λαιμό του η φουνταρε στον γκρεμό ο άνθρωπος, θα είχε εξαφανιστεί. Ο άνθρωπος είναι πολεμιστής. Κάθε μέρα πόλεμο. Στη δουλειά, στις διαπροσωπικές σχέσεις, όλα είναι ζούγκλα. Προτιμώ να είμαι χαζός, κουτός όπως θες μπορείς να το περιγράψεις δεν έχω θέμα και να είμαι λειτουργικός και να προσπαθώ να βρω τη λύση σε κάθε μου πρόβλημα, παρά να είμαι ευφυής και να παραλύω όποτε μου δώσει τα παπούτσια στο χέρι μια γυναίκα, όταν μου παίξει πουστια ένας φίλος ή οπότε μου φύγει η μπεκάτσα και έχω μείνει με αδειανό πουκάμισο, εεεε αδειανη καραμπίνα ήθελα να πω, στο χέρι ;) bbq2
Δεν είναι χαζό να έχεις λόγους να ζήσεις και αν δεν έχεις να ψάξεις να βρεις.
 
Παραδοσιακος οικισμος μπορει να ηταν πριν 30-40 χρονια τοτε που η καθε πετροκτιστη κατοικια
ειχε και μια οικογενεια που θα σε καλωσοριζε με ολη την σημασια
Σημερα αποτελει εναν τουριστικο προορισμο που η εκμεταλλευση
δινει και παιρνει με μονο σκοπο το κερδος
 
Μήπως τα γράφουνε αυτοί που χαρακτήρισαν τα τσιμεντένια κτήρια του ελληνικού διατηρητέα,αλλά κατά τα άλλα ήθελαν να κάνουν το καλύτερο οικόπεδο της Μεσογείου ,σταθμό μεταφόρτωσης σκουπιδιών,η κέντρο φιλοξενίας προσφύγων - μεταναστών;
 
Δεν είναι χαζό να έχεις λόγους να ζήσεις και αν δεν έχεις να ψάξεις να βρεις.
Τίποτε δεν είναι χαζό .Αλλά και ποιος μπορεί να πει την αυτοχειρία πράξη δειλίας ίσως ναι ίσως όμως και και πράξη μεγάλης ψυχικής δύναμης υπό την σκέψη η ζωή είναι δική και επειδή δεν έχω πλέον δεν υπάρχει κάτι εδώ που να μου την κάνει όμορφη δεν είναι πλέον υποφερτή για τα δεδομένα μου την τελειώνω σας βαρέθηκα.Εξαλου για κάθε αυτοκτονία εάν δεν υπάρχουν κληρονομικά γονιδιακά κατάλοιπα πρώτα φταίμε όλοι οι υπόλοιποι σαν κοινωνία και τελευταίος αυτός που προβαίνει σε αυτήν.Οσο δυνατος είναι αυτός που επιβιώνει χωρίς να ξέρει γιατί ζει κάποιες φορές υποκύπτοντας μονίμως άλλο τόσο είναι και αυτός που αποφασίζει να αλλάξει Ρότα αφού κατανοεί ότι δεν μπορεί να αλλάξει το κατεστημένο και δεν θέλει να ζήσει άλλο μέσα σε αυτό γιατί ο καθένας μας λέει έχασε τη ζωή του αλλά κανείς δεν ξέρει πια ζωή και τη ζωή ήταν αυτή.Μεγαλη κουβέντα με πολλές παραμέτρους που δυστυχώς διαφέρουν για την καθένα.
 
Status
Not open for further replies.
Back
Top