Γενικά δεν ισχύει από κάποιο σημείο και μετά γιατί με πολλές προπονήσεις και πολλούς αγώνες έχεις δει και ρίξει ότι τροχιά υπάρχει σε παρα μα παρά πολλές αποστάσεις όποτε αποκτάς μνήμη.. Από ένα επίπεδο και μετά μιλάμε ότι χωρίς προπονηση θα είχες 2-3 πιάτα λιγότερα..Αλλά προσωπικά έχω πάθει και το ανάποδο να έχω προπονηθεί πολύ να έχω βρει τις εικόνες μου και μετά να πηγαίνω στον αγώνα με ανάποδο αέρα και ότι εικόνα είχα να μην ισχύει. Οπότε καταλαβαίνεις ότι όλα είναι θέμα αντίληψης είτε έχεις κάνει προπονηση είτε όχι.
Gerry , τείνω να πιστέψω ότι αυτό το έργο με τις εικόνες πιό πολλά προβλήματα δημιουργεί παρά λύνει.
Βέβαια δεν έχω ούτε κατά διάνοια την δική σου εμπειρία , αλλά από το λίγο που έχω καταλάβει , το να μένεις " κλειδωμένος " σε εικόνες δημιουργεί ψευδαισθήσεις.
Και τι εννοώ ,
Αν σε ένα γήπεδο έχεις παίξει αρκετά και έχεις "καθορίσει" εικόνες μπορεί να ριχνεις εξαιρετικά.
Μόλις όμως φύγεις από το γήπεδο ( ή σε "διώξει" ο αέρας όπως πολύ σωστά είπες πριν ) οι εικόνες σε έχουν κάψει.
Ενώ η αψεγάδιαστη εκτέλεση τεχνικής έχει συγκεκριμμένα και σταθερά αποτελέσματα.
Θεωρώ ότι και ο Άρης έχει πέσει σε αυτή ακριβώς την "παγίδα" στο γήπεδο 3.
Παγίδα που σήμερα σε μάθημα με τον Λεό ( τον ένα και μοναδικό - δεν θα κουραστώ αυτό να το λέω ) στο γήπεδο 3 , έγινε "ξεκάθαρη".
Το C σπάει για πλάκα ( μιλάμε κομμάτια ) με 4* και 8 1/2 σκάγια , με απλή χρήση κλασικού pull away.
Ενώ πρώτα με ζόριζε πάρα πολύ , με τις οδηγίες του Λεό σε δύο συνεχόμενες πούλες δεν το έχασα καμμιά φορά. ( έχασα άλλα όμως χεχεχεχεχε ).
Απλά πρέπει λόγω απόστασης (στο break point πρέπει να είναι 45-50 μ. ) η τεχνική να είναι κυριολεκτικά αψεγάδιαστη.
.............. λέω εγώ τώρα.