Πολλά μπορούν να λεχθούν, δεν υπάρχει μόνο ένας παράγοντας ασφαλώς.
Το ζήτημα της ποιότητας του φαντάρου απασχολούσε και θα απασχολεί για πάντα.
Ακόμη και ο Ρόμμελ όταν τον περιστόλιζαν για τις πολεμικές ικανότητες του στα επιτελεία είχε πει ταπεινά:
"Ναι, αλλά εγώ είχα καλούς στρατιώτες"
Ανά καιρούς υπάρχουν αξιοθαύμαστα παραδείγματα πεζικάριου, με πιο πρόσφατο τον "ελαφρύ" Ροδεσιανό οπλίτη με αναλογίες kill-death
35-προς-1 με
50-προς-1.
Αυτά είναι μεγέθη που ένας επιτελικός λαμβάνει υπόψη του και μπορούν να διαμορφώσουν το πεδίο της μάχης σε σημαντικό βαθμό.
Σε δικό μας παράδειγμα, τα στρατεύματα στο ελληνοαλβανικό αποτελούνταν και από βετεράνους του Μικρασιατικού μετώπου.
Μπαρουτοκαπνισμένοι και σκληραγωγημένοι Έλληνες επαρχιώτες έβαλαν την υπογραφή τους στο έπος του 40' μαζί με το καλομετελτημένο σχέδιο του ελληνικού επιτελείου.
Τα πράγματα έχουν αλλάξει πάρα πολύ όμως από τότε και απαιτείται καλύτερη τακτική επίγνωση και μεγάλη ευελιξία στο πεδίο εξ αιτίας της συνεχούς επιτήρησης του μετώπου ακόμη και αρκετά χλμ πίσω από τη 1η γραμμή.
Όπως φαίνεται το κύριο ζητούμενο του "σήμερα" για τον Πεζικάριο είναι, πως αντιμετωπίζεται αυτός εδώ ο διάολος:
Πλεόν τα first person view (fpv) drones χρησιμοποιούνται πέραν της επιτήρησης είτε ως καμικάζι, είτε με χειροβομδίδα/ρουκέτα είτε με εγκαταστημένο λειόκαννο ή ακόμη και ραβδωτό όπλο πάνω τους (η δε ακρίβεια τον βολών τους έρχεται με τη χρήση καλύτερου σταθεροποιητή).
Όλα αυτά μάλιστα (μαζί με τα πυρομαχικά τους) χτίζονται εύκολα και γρήγορα με πάμφθηνα εργαλεία με βάση φτηνά (συχνά κινέζικα) ηλεκτρονικά σε αποθήκες και οχι σε κανα κεντρικό εργοστάσιο μακριά από το μέτωπο.
(Ειλικρινά έχω δει πάγκους εργασίας ιδιογομωτών πολύ πιο καθαρούς και τακτοποιημένους από αυτούς^^)
Εδώ ο μαχητής βάλει με κλασσικό ΑΚ-74 έναντι καμικάζι drone. Άντε πέτυχέ το με ραβδωτό.
Αν είχε ένα λειόκαννο το σμπαράλιαζε για πλάκα. Τουλάχιστον ήταν τυχερός αυτή τη φορά.