Να πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή. Υπάρχουν 2 τρόποι κατασκευής καννών, η ψυχρής εξέλασης ή σφυρηλάτησης, όπου μία χοντρή σωλήνα εφαρμόζεται σε μία μασίφ μπάρα ατσαλιού πάχους όσος ο αυλός (18,4-18,8)πχ, και σφυρηλατείται μέχρι να έρθει στο επιθυμητό μήκος και πάχος. Η Merkel πχ αυτή την μασίφ μπάρα την έχει ελαφρός κωνική για αυτό και τα τσοκ της ξεκινάνε από τον κώνο συναρμογής μέχρι την έξοδο της κάννης. Με αυτόν τον τρόπο κατασκευάζουν κάννες οι μεγάλες κατασκευάστριες εταιρίες όπλων και βασικά καννών. Ο δεύτερος τρόπος κατασκευής είναι ο βαθύς τρυπανισμός, όπου μία μασίφ μπάρα ατσαλιού 4 εκ πάχους και μήκος στο επιθυμητό τρυπιέται με τρυπάνι 17 χιλιοστών και μετά ξανά τρυπιέται στο πάχος του αυλού της κάννης κατόπιν τορνίρεται εξωτερικά για να φτάσει στο εξωτερικό επιθυμητό πάχος.
Η μεγάλη τους διαφορά δεν είναι στην ποιότητα κατασκευής τόσο όσο στην μεγάλη διαφορά κόστους και χρόνου κατασκευής. Για μία μεγάλη εταιρία όπως η Beretta ας πούμε όπου κατασκευάζει χιλιάδες κάννες τον χρόνο, ο πρώτος τρόπος κατασκευής είναι μονόδρομος γιατί τα κόστη θα εκτοξεύονταν στο Θεό! Φανταστείτε ότι για να τρυπηθεί μία κάνει και να έρθει στο επιθυμητό διάμετρο αυλό θέλει κοντά στις 2 ώρες ίσως και παραπάνω συν ότι τα κοπτικά εργαλεία κοστίζουν αρκετά και χαλάνε γρήγορα, ενώ με την ψυχρή εξέλαση σε λίγα λεπτά η κάννη είναι έτοιμη.
Τώρα η αχρωμίοτη σε σχέση με την χρωμιομένη κάννη έχει αρκετές εργατοώρες παραπάνω εργασία και αυτό μόνο για την εσωτερική λείανση, εν αντιθέση η χρωμιομένη κάννη δεν θέλει τόσο υψηλό βαθμό λείανσης αφού πιάνοντας το χρώμιο στο εσωτερικό της αποκτά τον ίδιο βαθμό λείανσης. Η αχρωμίοτη έχει υψηλή μεταλλουργία η χρωμιομένη έχει μεταλλουργία και χημεία και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα των χρωμιομένων. Η χρωμίωση θέλει ακρίβεια και επακριβώς την ίδια διαδικασία σε όλες τις παραμέτρους (περιεκτικότητα χρωμίου, θερμοκρασία, καθαρισμός, και άλλα πολλά) για να μπορέσουν να είναι οι ίδιες κάννες από παρτίδα σε παρτίδα χρωμίοσης.
Η διαφορά τους η μεγάλη είναι όντως η ελαστικότητα. Λόγο του χρωμίου, μέταλλο πολύ σκληρό οι χρωμιομένες κάννες είναι λιγότερο ελαστικές και κανονικά και από σκληρότερο μέταλλο η κάννη σε σχέση με τις αχρωμίοτες για να μπορεί να υποστηρίζει την μη ελαστικότητα του χρωμίου. Αν έχουμε αρκετά ελαστικό ατσάλι σε χρωμιομένη κάννη κατά την διαστολή της πυροδότησης η ανομοιογενής ελαστικότητα του ατσαλιού της κάννης και του χρωμίου εγκυμονεί τον κίνδυνο σπασίματος του χρωμίου. Πράγμα που δεν ισχύει για τις αχρωμίοτες.
Τώρα κάτι άλλο που συμβαίνει με τις αχρωμίοτες και λιγότερο με τις χρωμιομένες κάννες είναι ότι μπορεί να έχουμε αυλό 18.4 και με την αύξηση των πιέσεων κατά την πυροδότηση ο αυλός μας να διαστέλλεται και να γίνεται 18,6 ή και παραπάνω! Η διαστολή της κάννης είναι αυτή που ευθύνεται και για την κακή ποιότητα τουφεκιάς των εναλλασσόμενων τσοκ και ακόμα για την ρίξει αυτών ειδικά σε κάτι αλουμινένια, λόγο της διαφορετικής σκληρότητας κάννης-τσοκ και διαστολής.