Δεν είναι θέμα άγχους.
Αν κυνηγάς τσίχλα σε ξεκλαρωμα(μαύρες),έχεις ένα 10λεπτο τέταρτο δράσης.
Σε αυτό το διάστημα οι τουφεκιές μπορεί να είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη και το άδειασμα του όπλου χειροκίνητα να σε αφήσει με κάμποσες "ευκαιρίες"ανεκμετάλλευτες.
Θα μου πεις"χάθηκε ο κόσμος?".
Όχι,δεν χάθηκε!
Αν όμως μπορείς να τις "έχεις"αυτές τις τουφεκιές,ποιος ο λόγος να μην?
Όσο αφορά στους άδειους καλυκες,σ'ενα σημείο στέκεσαι,γύρω σου είναι πεσμένοι,τους μαζεύεις στο τέλος.
Όπως έχουν γίνει τα απογευματινά με κίνηση πάλι του 10λεπτου,μια από τα ίδια.
Κάτι αντίστοιχο,ίσως και πιο έντονο,συμβαίνει και στο περπατητο.
Έχω κυνηγήσει αρκετα χρόνια,στα πρώτα μου κυνηγετικά βήματα,με δίκανο που έχει απλους εξολκεις.
Έχω κυνηγήσει και με δίκανο που έχει αυτόματους.
Η διαφορά είναι πάρα πολύ μεγάλη,μην πω τεράστια!
Ένας κάλυκας να φουσκώσει μέσα στην θαλάμη για τον α ή β λόγο,....χεστα!
Και σ' αυτό με τους αυτόματους μπορεί να συμβεί,σπάνια όμως δεν θα τον εξολκευσει.
Τώρα όποιος γουστάρει την διαδικασία με τον "δύσκολο"τρόπο,καλά κάνει και τον γουστάρει!
Αν υπάρχει θηραματικη επάρκεια,όλα περνούν σε δεύτερη,τρίτη μοίρα.
Επειδή όμως αυτό συμβαίνει όλο και πιο σπάνια...