Μια πολυ καλη χρονια και εδώ βόρεια έλαβε τέλος. Σχετικά αργά μας έβαλε κ σφυριχταρια για να ολοκληρωθεί ο καμβάς. Με το ζευγάρι καναμε καλά κυνήγια σε όλα τα ειδη... και σε όλους τους καιρους... Και του χρόνου με υγεια.
Υδρόβια - Παρυδάτια
- Thread starter Vasilis
- Ημερομηνία δημιουργίας
Γειά σου Κώστα.Θα το δοκιμάσω, ούτε κοτόπουλο μπορώ να φάω άνετα. Αυτή η γεύση του πουλερικου μπαααααααα
Κάνε το κοτόπουλο παιδάκια , μαρινάρισε το για ένα βράδυ με λάδι , μουστάρδα , μέλι , αλατοπίπερο και θυμάρι και κάντο στα κάρβουνα ή στο γκριλ την επόμενη.
Δεν θα μυρίζει τίποτα.
Θεική γεύση.
Γιώργη καλό ακούγεται, το σάββατο θα το κάνω.
Θα το ευχαριστηθείς σίγουρα. Πιές και ένα ποτήρι κρασί για μένα.
Θα το ευχαριστηθείς σίγουρα. Πιές και ένα ποτήρι κρασί για μένα.
ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΑΚΙ ΘΑ ΤΟ ΠΙΩ
Kostas ContraDosi
Moderator
Εδω μεσα, πρεπει να σε βαφτησε κι εσενα ο νονός σου εεεε;;;
Βουλωμένο γράμμα διαβαζεις...
Εδώ είναι κυνηγετικο site
Τάσο κυνήγι είναι και αυτό....
"Το ταξίδι στον παράδεισο"
Μια ηλιόλουστη ήμερα του Φλεβάρη ήρθε η πολυπόθητη στιγμή , η στιγμή που θα ταξίδευα στον παράδεισο του υδρόβιου , στο Δελτα του Εβρου . Η αγωνία και η λαχταρα για μια τετοια εκδρομη κρατουσε απο μικρο παιδι , τοτε που ακουγα απο διαφορους κυνηγους ιστοριες για αυτο το μερος , ενα μερος γεματο απο ολα τα ειδη υδροβιων και οχι μονο . Δεν μπορουσα να φανταστω πως θα ειναι εκει και επλαθα διαφορες εικονες στο μυαλο μου .
Ετσι λοιπον Παρασκευη ημερα , αφου ετοιμαζα τα πραγματα μου μια εβδομαδα πριν, ηταν ολα φορτωμενα στο αμαξι . Ξεκινησα λοιπον απο το σπιτι χαιρετωντας την οικογενεια ,με πρωτη σταση στο σπιτι του συνκυνηγου μου . Αφου επιβηβαστηκε και πηραμε τα πρωτα απαραιτηα εφοδια για τον βαλαμε προορισμο για το Δελτα του Εβρου . Η διαδρομη σχετικα ευκολη και με καλη παρεα γινετε ενα ομορφο ταξιδακι περιπου 5 ωρων .
Φτανοντας προς το χωριο Δορισκο το τοπιο αλλαξε αμεσα , ομιχλη και πτωση θερμοκρασιας . Αφου μπηκαμε πλεον σε αγροτικους δρομους ξεκινησαν οι πρωτες εικονες , ενας μικρος λαγος μας περιμενε στην ακρη του δρομου σαν να μας καλοσοριζε στα μερη του. Στα επομενα μετρα εμφανιστηκαν αγέρωχα και ηρεμα τα πρωτα αγρια αλογα , κατευθείαν νιωσαμε πως ειμαστε σε ενα μοναδικο μερος , να ξαφνου πεταγεται και ενα τσακαλι . Μπαινοντας μολις λιγα χιλιομετρα προς το δελτα του Εβρου εχεις δει τοσα πολλα πραγματα .
Μετα απο κανενα 30 λεπτο δρομου μας παρελαβε με την βαρκα ο ανθρωπος που θα μας φιλοξενουσε . Καλωσορισματα αγκαλιες κτλπ φτανουμε στην καλυβα . Ξεφορτωσαμε τα πραγματα και μια ομορφη ,ζεστη ,φωτεινη καλυβα μας περιμενε .
Αφου τακτοποιηθηκαμε στα γρηγορα και ανταλλαξαμε λιγες κουβεντες ηρθε η ωρα να ξαπλωσουμε γιατι το πρωινο ξυπνημα εφτανε. Φωτα κλεινουν ,πορτες κλειδωνουν και η απολυτη ησυχια ... Εκει που το σκοταδι κυριαρχουσε , σαν φως ακουστηκε η φωνη απο μια καστανιά , να , ακουγονται και φωνες απο σαρσελια . Απο εκει που ειχα ζαρώσει στο κρεβατι η αδρεναλινη αρχιζει να ανεβαινει.
Αυπνος φυσικα καθως δεν μπορεσα να κοιμηθω ,χτυπαει το ξυπνητηρι στις 4. Ετοιμαζουμε τον καφε , φοραμε τα απαραιτητα ρουχα ετοιμαζουμε το σακιδιο με τα απαραιτητα τροφιμα κτλπ και τσουπ βρισκομαι μεσα στην βαρκα . Η ομιχλη δεν ειχε υποχωρησει με αποτελεσμα να καθιστα δυσκολη την πλευση μεσα στον ποταμο Εβρο . Ο "βαρκαρης" αν μου επιτρέπεται να τον πω ετσι με τοση μαεστρία και εμπειρια μας οδηγησε στο τοπο που θα καναμε το πρωινο μας καρτερι .
Πατωντας στερια ξεκινησε το δυσκολο κομματι , με τις μποτες στηθους και ολο τον εξοπλισμο ξεκινησαμε το περπατημα για το καρτερι . Στα πρωτα μερικα μετρα φαινοταν κατι "ευκολο" , μπαινοντας πιο μεσα ομως αρχισε το πραγμα να δυσκολευει . Μερη που το καλοκαιρι ειναι ξερα την στιγμη εκεινη ειχαν νερο ως το γονατο περιπου , οπου με την λασπη μαζι να καθιστα το περπατημα αρκετα δυσκολο.
Τα πνευμονια μου αρχιζουν να παραδιδουν ( καπνισμα ) οι τετρακεφαλοι απο τα ποδια μου εχουν πρηστεί σαν του χαλκ, η δε πλατη μου απο το βαρος των πραγματων λες και μου την σουβλιζαν καθε στιγμη. Το ποσα ειχα σκεφτει εκεινη την ωρα ουτε μπορω να θυμηθω , μια μικρη σταση για μερικες ανασες και θυμαμαι τοτε που υπηρετησα εκει και ειχα κανει 6 χλμ πορεια και βολη ... φωναζω στον εαυτο μου οτι το σωμα μπορει να αλλαξε( περιττά κιλα) αλλα η ψυχη δεν πεθαινει και ετσι εσφιξα τα δοντια ωστε να φτασουμε στο καρτερι .
Αφου φτασαμε και μας εβαλε στα καρτερια αποχωρησε απο τον τοπο , πλεον εγω , ο κουμπαρος , οι παπιες και το απεραντο χαος μονοι μας. Ξημερωνει και βλεπω απεναντι τουρκικα μερη ,ομορφα. Αρχιζω και χαζευω το τοπιο ,τους ηχους , τις παπιες και οτι αλλο υπηρχε γυρω μου .
Καναμε το πρωτο μας κυνηγι και επιστροφη στην καλυβα.. Ψηνουμε ωστε να γευματισουμε για μεσημερι . Αφου ξαπλωσαμε ηρθε η ωρα για το απογευματινο καρτερι . Παλι στην βαρκα και βουρ για να παρουμε θεσεις , ξαναπεφτει ομιχλη και μεσα στα νερα μοιαζει σκηνικο απο θριλερ. Διαφορες φωνες απο ζωα , ηχοι που δεν ακους συχνα στην υπαιθρο. Δεν μας πτωει τιποτα , αρχιζουν τα πρωτα βουητα απο τις παπιες κανουμε τις τουφεκιες μας και παλι πισω .
Αφου επιστρεψαμε αναβω ενα τσιγαρο , βγαζω τα ρουχα και πεφτω σαν αρκουδα για υπνο . Αυπνος 36 ωρες βλεπεις. Το ιδιο σκηνικο και την δευτερη και ετσι κλεισαμε ενα διημερο σε αυτο τον υπεροχο τοπο. Ηρθε λοιπον η ωρα της αναχωρησης και της ανασυγκρότησης . Μεσα μου ενιωθα οτι δεν θα ξανα εκανα ενα τετοιο ταξιδι γιατι ταλαιπωρηθηκα αρκετα. Ομως αφου μπηκα στο αμαξι ,εβαλα την μουσικουλα μου και χαλαρωσα ειπα πως αυτο το μερος ειναι για μενα , αυτο το μερος ειναι οτι ονειρευτηκα και οτι εικονα επλασα στο μυαλο μου . Ετσι θελω απο εδω και περα καθε χρονο αν ειναι εφικτο να κανω ενα διημερο ταξιδι εκει.
Ο γυρισμος μας επιφυλαξε και αυτος μια εκπληξη , καθως αναχωρουσαμε πανω σε χωματοδρομο βλεπω κατι να τρεχει , φτανω πιο κοντα και βλεπω ειναι ενας πρασινοκεφαλος . Καμαρωτος καμαρωτος με τα στηθη προς τα εξω ετρεχε να μπει στα χορτα. Τον πιανει ο κουμπαρος και φαινεται να ειναι καλα στην υγεια του. Φυσικα του δωσαμε την ευκαιρια να ζησει , τον αφησαμε να δουμε αν μπορει να φυγει αλλιως θα του διναμε τις πρωτες βοηθειες . Και ο μαγκας κανει ενα φτερουγισμα και το κουακ κουακ ,εφτασε στα ουρανια . Ο καλυτερος αποχαιρετισμος απο αυτο το μερος δεν θα μπορουσα να εχω . Εις το επανιδειν λοιπον αγαπητε φιλε και ευχαριστουμε για την φιλοξενια.
ΥΓ Δεν εβγαλα ουτε μια στιγμη καμερες και κινητα για φωτογραφιες , ηθελα να σας ετοιμασω ενα βιντεο αλλα ο ενθουσιασμος δεν με αφηνε να ασχοληθω με φωτογραφιες . Τα κατεγραψα ολα στην καλυτερη μνημη που υπαρχει , την καρδια και τα ματια.
Συγνωμη αν σας κουρασα αλλα ο ενθουσιασμος μου για αυτο το μερος ειναι μεγαλος. Ελπιζω να πατε ολοι απο μια φορα εκει και θα δειτε οτι η καρπωση ερχεται σε δευτερη μοιρα .
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΠΑΠΙΑΤΖΙΔΕΣ ΜΟΥ.
Μια ηλιόλουστη ήμερα του Φλεβάρη ήρθε η πολυπόθητη στιγμή , η στιγμή που θα ταξίδευα στον παράδεισο του υδρόβιου , στο Δελτα του Εβρου . Η αγωνία και η λαχταρα για μια τετοια εκδρομη κρατουσε απο μικρο παιδι , τοτε που ακουγα απο διαφορους κυνηγους ιστοριες για αυτο το μερος , ενα μερος γεματο απο ολα τα ειδη υδροβιων και οχι μονο . Δεν μπορουσα να φανταστω πως θα ειναι εκει και επλαθα διαφορες εικονες στο μυαλο μου .
Ετσι λοιπον Παρασκευη ημερα , αφου ετοιμαζα τα πραγματα μου μια εβδομαδα πριν, ηταν ολα φορτωμενα στο αμαξι . Ξεκινησα λοιπον απο το σπιτι χαιρετωντας την οικογενεια ,με πρωτη σταση στο σπιτι του συνκυνηγου μου . Αφου επιβηβαστηκε και πηραμε τα πρωτα απαραιτηα εφοδια για τον βαλαμε προορισμο για το Δελτα του Εβρου . Η διαδρομη σχετικα ευκολη και με καλη παρεα γινετε ενα ομορφο ταξιδακι περιπου 5 ωρων .
Φτανοντας προς το χωριο Δορισκο το τοπιο αλλαξε αμεσα , ομιχλη και πτωση θερμοκρασιας . Αφου μπηκαμε πλεον σε αγροτικους δρομους ξεκινησαν οι πρωτες εικονες , ενας μικρος λαγος μας περιμενε στην ακρη του δρομου σαν να μας καλοσοριζε στα μερη του. Στα επομενα μετρα εμφανιστηκαν αγέρωχα και ηρεμα τα πρωτα αγρια αλογα , κατευθείαν νιωσαμε πως ειμαστε σε ενα μοναδικο μερος , να ξαφνου πεταγεται και ενα τσακαλι . Μπαινοντας μολις λιγα χιλιομετρα προς το δελτα του Εβρου εχεις δει τοσα πολλα πραγματα .
Μετα απο κανενα 30 λεπτο δρομου μας παρελαβε με την βαρκα ο ανθρωπος που θα μας φιλοξενουσε . Καλωσορισματα αγκαλιες κτλπ φτανουμε στην καλυβα . Ξεφορτωσαμε τα πραγματα και μια ομορφη ,ζεστη ,φωτεινη καλυβα μας περιμενε .
Αφου τακτοποιηθηκαμε στα γρηγορα και ανταλλαξαμε λιγες κουβεντες ηρθε η ωρα να ξαπλωσουμε γιατι το πρωινο ξυπνημα εφτανε. Φωτα κλεινουν ,πορτες κλειδωνουν και η απολυτη ησυχια ... Εκει που το σκοταδι κυριαρχουσε , σαν φως ακουστηκε η φωνη απο μια καστανιά , να , ακουγονται και φωνες απο σαρσελια . Απο εκει που ειχα ζαρώσει στο κρεβατι η αδρεναλινη αρχιζει να ανεβαινει.
Αυπνος φυσικα καθως δεν μπορεσα να κοιμηθω ,χτυπαει το ξυπνητηρι στις 4. Ετοιμαζουμε τον καφε , φοραμε τα απαραιτητα ρουχα ετοιμαζουμε το σακιδιο με τα απαραιτητα τροφιμα κτλπ και τσουπ βρισκομαι μεσα στην βαρκα . Η ομιχλη δεν ειχε υποχωρησει με αποτελεσμα να καθιστα δυσκολη την πλευση μεσα στον ποταμο Εβρο . Ο "βαρκαρης" αν μου επιτρέπεται να τον πω ετσι με τοση μαεστρία και εμπειρια μας οδηγησε στο τοπο που θα καναμε το πρωινο μας καρτερι .
Πατωντας στερια ξεκινησε το δυσκολο κομματι , με τις μποτες στηθους και ολο τον εξοπλισμο ξεκινησαμε το περπατημα για το καρτερι . Στα πρωτα μερικα μετρα φαινοταν κατι "ευκολο" , μπαινοντας πιο μεσα ομως αρχισε το πραγμα να δυσκολευει . Μερη που το καλοκαιρι ειναι ξερα την στιγμη εκεινη ειχαν νερο ως το γονατο περιπου , οπου με την λασπη μαζι να καθιστα το περπατημα αρκετα δυσκολο.
Τα πνευμονια μου αρχιζουν να παραδιδουν ( καπνισμα ) οι τετρακεφαλοι απο τα ποδια μου εχουν πρηστεί σαν του χαλκ, η δε πλατη μου απο το βαρος των πραγματων λες και μου την σουβλιζαν καθε στιγμη. Το ποσα ειχα σκεφτει εκεινη την ωρα ουτε μπορω να θυμηθω , μια μικρη σταση για μερικες ανασες και θυμαμαι τοτε που υπηρετησα εκει και ειχα κανει 6 χλμ πορεια και βολη ... φωναζω στον εαυτο μου οτι το σωμα μπορει να αλλαξε( περιττά κιλα) αλλα η ψυχη δεν πεθαινει και ετσι εσφιξα τα δοντια ωστε να φτασουμε στο καρτερι .
Αφου φτασαμε και μας εβαλε στα καρτερια αποχωρησε απο τον τοπο , πλεον εγω , ο κουμπαρος , οι παπιες και το απεραντο χαος μονοι μας. Ξημερωνει και βλεπω απεναντι τουρκικα μερη ,ομορφα. Αρχιζω και χαζευω το τοπιο ,τους ηχους , τις παπιες και οτι αλλο υπηρχε γυρω μου .
Καναμε το πρωτο μας κυνηγι και επιστροφη στην καλυβα.. Ψηνουμε ωστε να γευματισουμε για μεσημερι . Αφου ξαπλωσαμε ηρθε η ωρα για το απογευματινο καρτερι . Παλι στην βαρκα και βουρ για να παρουμε θεσεις , ξαναπεφτει ομιχλη και μεσα στα νερα μοιαζει σκηνικο απο θριλερ. Διαφορες φωνες απο ζωα , ηχοι που δεν ακους συχνα στην υπαιθρο. Δεν μας πτωει τιποτα , αρχιζουν τα πρωτα βουητα απο τις παπιες κανουμε τις τουφεκιες μας και παλι πισω .
Αφου επιστρεψαμε αναβω ενα τσιγαρο , βγαζω τα ρουχα και πεφτω σαν αρκουδα για υπνο . Αυπνος 36 ωρες βλεπεις. Το ιδιο σκηνικο και την δευτερη και ετσι κλεισαμε ενα διημερο σε αυτο τον υπεροχο τοπο. Ηρθε λοιπον η ωρα της αναχωρησης και της ανασυγκρότησης . Μεσα μου ενιωθα οτι δεν θα ξανα εκανα ενα τετοιο ταξιδι γιατι ταλαιπωρηθηκα αρκετα. Ομως αφου μπηκα στο αμαξι ,εβαλα την μουσικουλα μου και χαλαρωσα ειπα πως αυτο το μερος ειναι για μενα , αυτο το μερος ειναι οτι ονειρευτηκα και οτι εικονα επλασα στο μυαλο μου . Ετσι θελω απο εδω και περα καθε χρονο αν ειναι εφικτο να κανω ενα διημερο ταξιδι εκει.
Ο γυρισμος μας επιφυλαξε και αυτος μια εκπληξη , καθως αναχωρουσαμε πανω σε χωματοδρομο βλεπω κατι να τρεχει , φτανω πιο κοντα και βλεπω ειναι ενας πρασινοκεφαλος . Καμαρωτος καμαρωτος με τα στηθη προς τα εξω ετρεχε να μπει στα χορτα. Τον πιανει ο κουμπαρος και φαινεται να ειναι καλα στην υγεια του. Φυσικα του δωσαμε την ευκαιρια να ζησει , τον αφησαμε να δουμε αν μπορει να φυγει αλλιως θα του διναμε τις πρωτες βοηθειες . Και ο μαγκας κανει ενα φτερουγισμα και το κουακ κουακ ,εφτασε στα ουρανια . Ο καλυτερος αποχαιρετισμος απο αυτο το μερος δεν θα μπορουσα να εχω . Εις το επανιδειν λοιπον αγαπητε φιλε και ευχαριστουμε για την φιλοξενια.
ΥΓ Δεν εβγαλα ουτε μια στιγμη καμερες και κινητα για φωτογραφιες , ηθελα να σας ετοιμασω ενα βιντεο αλλα ο ενθουσιασμος δεν με αφηνε να ασχοληθω με φωτογραφιες . Τα κατεγραψα ολα στην καλυτερη μνημη που υπαρχει , την καρδια και τα ματια.
Συγνωμη αν σας κουρασα αλλα ο ενθουσιασμος μου για αυτο το μερος ειναι μεγαλος. Ελπιζω να πατε ολοι απο μια φορα εκει και θα δειτε οτι η καρπωση ερχεται σε δευτερη μοιρα .
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΠΑΠΙΑΤΖΙΔΕΣ ΜΟΥ.
Τυχεροί όσοι ζείτε τέτοιες στιγμές ! Τα υδρόβια είναι το αγαπημένο μου θήραμα και το δέλτα είναι ο παράδεισος τους . Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω και να κάνω και εγώ ένα ταξίδι στον Έβρο.
Αν δεν σου είναι τρομερά δύσκολο να κάνεις ένα ταξίδι τέτοιο οργάνωσε το . Και γενικά όταν νιωθεις μια έντονη επιθυμία καλό είναι να την υλοποιείς .
Στο εύχομαι αυτό το ταξίδι από καρδιάς
πολύ καλή εξηστόριση και από τα λεγόμενα σου φενεται οτι το ευχαριστηθήκατε ,,,
μια ερώτηση τι κόστος είχε το διήμερο σαν ταξίδη χορίς το πηγενε έλα
Καλημέρα , όντως το ευχαριστήθηκαμε . Ο άνθρωπος που μας φιλοξένησε ήταν παραπάνω από άψογος .
220€ περιπου το άτομο . Χωρίς διόδια και κόστος καυσίμων.
Τα περισσότερα έξοδα αν τύχεις σε μέρα με παπιά θα είναι στα φυσίγγια
Δεν χρειάζεται να κυνηγάει κάποιος υδρόβια ή δεν χρειάζεται να είναι καν κυνηγός για να μπορέσει να μπει στο νόημα κ να καταλάβει έτουτα λόγια που έγραψε ο Νίκος Μίχας το 1986..
Όποιος το έχει σκεφτεί κ έχει την δυνατότητα για αυτό το ταξίδι να μην το αργεί....
Και θηράματα να μην βρει είναι σίγουρο πως θα γεμίσει με πρωτόγνωρες εικόνες κ εμπειρίες που ίσως να μην τις συναντήσει σε άλλη περιοχη της πατριδας μας...
Από τα πολλά που εχω διαβάσει κ δει (δυστυχώς όχι από κοντά) για αυτό το μέρος ποτέ μου δεν κατάλαβα την μανία κάποιον να μεταβαίνουν στο εξωτερικό για παπιά...
Το ίδιο κ για τα τρυγόνια αντί να πηγαίνουν στην Μάνη.....
Εκτός κ το μοναδικό ζητούμενο είναι οι (πολλές) τουφεκιές, τότε παω πάσο.....
Είναι κ αυτό μια άποψη σεβαστή παρολο που δεν την ασπάζομαι....
Το παν για εμενα είναι να σε "καλεί" ο τόπος κ υστερα τα υπόλοιπα....
Όποιος το έχει σκεφτεί κ έχει την δυνατότητα για αυτό το ταξίδι να μην το αργεί....
Και θηράματα να μην βρει είναι σίγουρο πως θα γεμίσει με πρωτόγνωρες εικόνες κ εμπειρίες που ίσως να μην τις συναντήσει σε άλλη περιοχη της πατριδας μας...
Από τα πολλά που εχω διαβάσει κ δει (δυστυχώς όχι από κοντά) για αυτό το μέρος ποτέ μου δεν κατάλαβα την μανία κάποιον να μεταβαίνουν στο εξωτερικό για παπιά...
Το ίδιο κ για τα τρυγόνια αντί να πηγαίνουν στην Μάνη.....
Εκτός κ το μοναδικό ζητούμενο είναι οι (πολλές) τουφεκιές, τότε παω πάσο.....
Είναι κ αυτό μια άποψη σεβαστή παρολο που δεν την ασπάζομαι....
Το παν για εμενα είναι να σε "καλεί" ο τόπος κ υστερα τα υπόλοιπα....
Είναι μεγάλη κουβέντα το "να σε καλεί ο τόπος", να αφήνεις ένα κομμάτι της καρδιάς σου εκεί όταν φεύγεις... Ο Έβρος είναι μια μοναδική εμπειρία για πολλούς κ διάφορους λόγους με τελευταίο την καρπωση... Είναι σχεδόν σίγουρο πώς οποίος πάει πρώτη φορά κ δεν είναι τυχερός να πέσει σε καιρό, δύσκολα θα κάνει παπιά κ θα κάνει κ αρκετά έξοδα... Όποιος πάει μόνο για τα παπιά θα μείνει να λέει ότι ο Έβρος είναι για να χαζεύουμε τα παπάρια του καλυβιερη, μην πας, δεν αξίζει, δεν κάνει κτλ κτλ, οποίος πάει για την παρέα κ την εμπειρία θα καταφέρει να δεί την σπάνια κ ιδιαίτερη ομορφιά αυτού του τόπου μέχρι που μπορεί να έρθει κ η μέρα που θα θέλει να φιλήσει το χώμα...
Τον γκιαουραντα η τον λατρεύεις, η τον μισείς, δεν υπάρχει μεση κατάσταση... Έχει απίστευτη ταλαιπωρία αν θέλεις να τον κυνηγήσεις με όλη τη σημασία της λέξης κ άγρια ομορφιά, ωμή πολλές φορές, πού δύσκολα συναντάς σε άλλους τόπους... Από τους τελευταίους παραδείσους θα έλεγα...
Υ.γ Τάσο τα λόγια του Νίκου Μίχα με στοίχειωναν πολλά χρόνια από πιτσιρικάς που είχα διαβάσει το βιβλίο του... Τότε για άγνωστο λόγο, αργότερα γιατί κάπου εκεί ταυτίζομασταν...
Τον γκιαουραντα η τον λατρεύεις, η τον μισείς, δεν υπάρχει μεση κατάσταση... Έχει απίστευτη ταλαιπωρία αν θέλεις να τον κυνηγήσεις με όλη τη σημασία της λέξης κ άγρια ομορφιά, ωμή πολλές φορές, πού δύσκολα συναντάς σε άλλους τόπους... Από τους τελευταίους παραδείσους θα έλεγα...
Υ.γ Τάσο τα λόγια του Νίκου Μίχα με στοίχειωναν πολλά χρόνια από πιτσιρικάς που είχα διαβάσει το βιβλίο του... Τότε για άγνωστο λόγο, αργότερα γιατί κάπου εκεί ταυτίζομασταν...
Μιας και το έφερε η συζήτηση του χρόνου προγραμματίζουμε ταξίδι στο δέλτα προφανώς και δεν περιμένω να κάνουμε τους ντακ κομαντερ αλλά Έστω ότι είναι μια μέτρια σεζόν στατιστικά θα μας βγαίνουν 10 παπιά την ημέρα στο τουφέκι μας? Άσχετα αν τα κλαμπανιαζουμε εμείς.
Και δεύτερη ερώτηση αξίζει να πάρουμε και απο ένα σκύλο φερμας για μπεκάτσα μπεκατσινια?
Και δεύτερη ερώτηση αξίζει να πάρουμε και απο ένα σκύλο φερμας για μπεκάτσα μπεκατσινια?