φασιανος
Published on June 27th, 2014 |
by Kynoclub
1 Comments
Οι τελευταίοι καθαρόαιμοι κολχικοί φασιανοί της Ευρώπης στον Νέστο!
Κείμενο-φωτο: Ν. Φωτακόπουλος
Γνωρίζετε ότι όλοι οι φασιανοί που έχετε δει ή έχετε βάλει στο δισάκι σας μέχρι τώρα είναι ….μπάσταρδοι; Το πιθανότερο είναι να μην το γνωρίζετε ή να μην έχετε δώσει καμία σημασία σε αυτή τη «λεπτομέρεια», όπως και ο γράφων. Ο κολχικός φασιανός, λοιπόν, στην καθαρόαιμη εκδοχή του είναι εξαιρετικά σπάνιος και ο τελευταίος αμιγώς άγριος και καθαρόαιμος πληθυσμός συνεχίζει να επιβιώνει στο δέλτα του Νέστου και ειδικότερα στα απομεινάρια των «απείραχτων» κομματιών του παραποτάμιου πάλαι ποτέ μεγάλου δάσους του μυθικού «Κοτζά Ορμάν»; Ενδεικτικό της σπανιότητας του καθαρόαιμου κολχικού φασιανού είναι πώς, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Φασιανοειδών που εδρεύει στην Αγγλία, εκτός από το Δέλτα του Νέστου καθαρόαιμοι πληθυσμοί απαντώνται μόνο στην Αρμενία και στην Γεωργία για τους οποίους όμως δεν έχουμε περισσότερες πληροφορίες.
To ‘’Μεγάλο Δάσος’’
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και πρώτα από όλα από το ίδιο το «Κοτζά(μ) Ορμάν» που στα τούρκικα σημαίνει μεγάλο δάσος. Και έτσι ήταν κάποτε. Ήταν πραγματικά πολύ μεγάλο, αδιάβατο και παρθένο και η έκτασή του απλωνόταν στα 125.000 στρέμματα! Η συρρίκνωση του και ή καταστροφή επήλθε σταδιακά λόγω των παρεμβάσεων στην (μεταβλητή) εκτεταμένη κοίτη του Νέστου και την κατασκευή αναχωμάτων που εγκλώβιζαν την ελεύθερη ροή του και μαζί τα φερτά υλικά που απέθετε δημιουργώντας έτσι συνεχώς νέα εδάφη καταπληκτικής ευφορίας. Η εγκατάσταση προσφύγων της μικρασιατικής καταστροφής το 1922 και η ανάγκη εξεύρεσης καλλιεργησίμων εδαφών επέτεινε την εκχέρσωση η οποία ολοκληρώθηκε την δεκαετία του 1950 οπότε ουσιαστικά χάθηκε τελειωτικά ο μοναδικός αυτός θησαυρός και ένα από τα λίγα, έως τότε, άθικτα παραποτάμια δάση της Ευρώπης.
Οι πλημμύρες καταστρέφουν φωλιές και νεοσσούς…
Άστοχες παρεμβάσεις
Οι άστοχες παρεμβάσεις που έγιναν αργότερα, και κυρίως στην επταετία της χούντας, καθώς και η εκτεταμένη καλλιέργεια ξενικών ειδών όπως π.χ. λεύκες παραγωγής ξυλείας αλίωσαν σε μεγάλο ποσοστό την φυσιογνωμία του δάσους επιτείνοντας τα προβλήματα και μαζί και τα ενδιαιτήματα του κολχικού φασιανού. Σήμερα στο εναπομείναν δάσος των 5-6000 στρεμμάτων (!) το δασαρχείο Καβάλας καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να απομακρύνει τα ξένα και να επαναφέρει τα γηγενή είδη του οικοσυστήματος όπως είναι το σκλήθρο, η ιτιά η ντόπια λεύκη κ.λ.π. Παράλληλα και με την συνεργασία των θηραματολόγων της ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ και του Κυνηγετικού Συλλόγου Χρυσούπολης δημιουργούνται διάκενα και μωσαϊκά ποώδους βλάστησης που ευνοούν την ανάπτυξη του φασιανού κάτι που ήδη έχει δώσει θετικά μυνήματα.
Ο καθαρόαιμος κολχικός φασιανός δεν έχει το χαρακτηριστικό λευκό ”κολιέ” στο λαιμό που έχουν οι μιγάδες.
Ο καθαρόαιμος κολχικός φασιανός
Η ίδια η ύπαρξη του κολχικού φασιανού είναι συνηφασμένη με την ύπαρξη του παραποτάμιου δάσους διαγράφοντας παράλληλη πορεία. Άλλωστε το κύριο ενδιαίτημα του είδους είναι τα δέλτα των ποταμών και εκεί υπήρχαν οι μεγαλύτεροι πληθυσμοί. Παρ’ όλα αυτά μέχρι τον 19Ο αιώνα είχε ευρεία κατανομή σε όλη την Ελλάδα και υπήρχε σε πολλές περιοχές. Το 1923 απαγορεύτηκε η θήρα του κολχικού φασιανού και έκτοτε ουδέποτε επανήλθε σε στον κατάλογο των θηρεύσιμων. Αντίθετα η δασική υπηρεσία και οι Κυνηγετικές Οργανώσεις έδωσαν βαρύτητα στην εκτροφή και απελευθέρωση των υβριδίων.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 που άρχισε στο Δέλτα