ο Μάριος συμπληρώνει δεν διορθώνει μια χαρά τα είπες
και δεν θεωρώ τον εαυτό μου εξπερ, απλά ψάχνομαι
Μάλλον πρέπει να καθορίσουμε τι εστί δραστικό βεληνεκές του λειόκαννου με σκάγια (όχι δράμια ή μονόβολα)
Πριν σχεδόν έναν αιώνα η εταιρεία Ithaca έλεγε:
μια βολή στις 40 γυάρδες (36,5 μ) είναι μια μακρινή βολή
μια βολή στις 50 γυάρδες (45,7 μ) είναι μια πολύ μακρινή βολή
μια βολή στις 60 γυάρδες (54,8 μ) είναι μια βολή που δεν πρέπει να επιχειρήσουμε
πείτε με αναχρονιστή αλλά αυτό ασπάζομαι και σήμερα.....
Όχι γιατί δεν υπάρχουν συνδυασμοί τσοκ-φυσιγγίου που να μου δίνουν την έρμη την απαραίτητη συγκέντρωση των 70% στα 50 - 60 -70 μέτρα, αλλά γιατί 1ον δεν θα μπορέσω να την εκμεταλλευτώ και 2ον θα χάσω ή θα διαλύσω όλα τα θηράματα που θα μου βγουν κάτω από τα 35μ...
Λοιπόν η απόσταση των 40 γιαρδών 36,5 μ (ή 35μ κατά την μέθοδο του Βερολίνου), επιλέχθηκε επειδή είναι ΜΙΑ ΜΑΚΡΥΝΗ απόσταση, δεν επιλέχθηκε τυχαία, δεν κόβουν όλα τα φυσίγγια το ίδιο στα 35 μ, ούτε είναι εύκολο να βρεις φυσίγγι που να "σκοτώνει καλά" στα 35μ (εδώ διαφωνώ μαζί σας, ο Βασίλης θα το καταλάβει τώρα που έμπλεξε με τον Ομπερφελλ).
Όμως αυτό που τα πάει καλά στα 35 μ τα πάει καλά και στα 20 και στα 40μ!
Οι Oberfell & Thompson δεν ήταν τυχαίοι, ήταν ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΕΣ και έφτιαξαν την μέθοδο δοκιμών αναλύοντας δεδομένα από χιλιάδες τουφεκιές.
Υφίσταται η ακόλουθη λογική:
Να δοκιμάζουμε ακόμα και κύλινδρο στα 36,5 μ και αν μας δώσει καλές βαθμολογίες με 40% συγκέντρωση θα μας δώσει εξαιρετικά αποτελέσματα στην απόσταση που θα έχουμε +-70% συγκέντρωση!
Ένα λογικό λάθος που κάνουμε όλοι μας είναι ότι θεωρούμε ότι η ίδια τουφεκιά αλλάζει με την απόσταση, ότι άλλη τουφεκιά είναι στα 25 μ άλλη στα 35μ άλλη στα 45μ.... Λάθος φίλοι μου, η τουφεκιά είναι -σχεδόν- ίδια, απλά είναι πιο αραιή ή πιο πυκνή, αλλά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της είναι ίδια. Κρίσιμη και δυσνόητη λεπτομέρεια.
Ούτως ή άλλως λίγα πράγματα μπορούμε να κάνουμε αφού η κατανομή των σκαγίων υπόκειται στην ακολουθία Φιμπονάτσι. Για να μην αρχίσω να λέω για πίνακες Γκάλτον κ.λ.π. σας λέω ΠΡΑΚΤΙΚΑ τι συνέβη σε ΕΜΕΝΑ.
όταν πριν καμιά 30αρια χρόνια άρχισα να τουφεκάω χαρτιά και να ψάχνω την βέλτιστη κατανομή, έψαχνα υπερσυγκεντρωτικά φυσίγγια με μεγάλες διατρήσεις και πυκνά κέντρα κ.λ.π. Διαπίστωσα λοιπόν πως στην ΠΡΑΞΗ τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά.
Κάποτε ανακάλυψα την μέθοδο Oberfell & Thompson, λέω νομπελίστες είναι κάτι παραπάνω από την αφεντιά μου ξέρουν κι άρχισα τις δοκιμές.
Στην πράξη τώρα: συνδυασμός τσοκ - φυσιγγίου με καλή βαθμολογία, στο κυνήγι θερίζει. Τόσο απλά