Ανοίγω αυτό το θέμα διότι σίγουρα όλοι μας θα έχουμε βιώσει κάποια-ιες φορές δύσκολες και περιπετειώδεις στιγμές στις εξορμήσεις μας στη φύση.Ειτε αυτές ήταν μικρής επικινδυνότητας είτε μεγαλύτερης.Θα παραθέσω κάποιες περιπτώσεις που εχω βιώσει προς αποφυγήν και προς εκπαιδευτικούς λόγους προς ολους μας.Γιατι ως γνωστόν και ευκολος κατανοητό γινόμαστε καλύτεροι μαθαίνοντας απο τα λάθη και βιώματά μας.
Ιστορίες, γεγονότα & περιπέτειες επιβίωσης που εχουμε ζήσει στο βουνό και στη θάλασσα.
- Thread starter Sideris SBE 1
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ξεκινώ με μια περιπέτεια που ειχα στα βουνα της Βοιωτίας.Χειμωνας ηταν και ειχα δει το καιρο οπου ξεκίναγε χιονόπτωση με το ξημέρωμα μιας Κυριακής οπου αποφάσισα να παρω την ποιντερινα μου και να παω σε ενα σημειο να ψαξω για μπεκάτσες πραγματι εφτασα στο σημειο λιγο πριν ξημερώσει και οτι ξεκίνησε να χιονίζει βγηκα εξω με το σκυλι ψαξαμε για μπεκατσα η χιονόπτωση ολο και δυναμωσε και μεσα σε μιση ωρα εχει ηδη 10-15 πόντους χιονι.Τοτε λοιπον ειπα παμε για το αμαξι να φυγουμε σιγα σιγα γτ ολοενα και δυνάμωνε, μπαινω στο αμαξι (χωρίς αλυσίδες!) Και ξεκιναω σιγα σιγα οπου στο ισωμα ευτυχώς πηγαιναμε μια χαρα ελα που στη πρώτη ανηφόρα δεν ανεβαίναμε με τίποτα...(η χιονόπτωση εξακολουθεί να δυναμωνει οσο περναει η ωρα)...παιρνω στροφη να παω απο την αλλη μερια του δρομου να βγω τουλάχιστον απο το χωματόδρομο προς τα βορειότερα χωρια... πράγματι γύρισα και ξεκινησα προς την αντίθετη κατεύθυνση το τονιζω η χιονόπτωση οχι μονο δεν σταματα ολοενα και δυναμώνει...προχωραω περναω το σημείο που ημουν το πρωί συνεχίζω αντίθετα και φτανω σε ενα ρεμα οπου πρεπει να περασω το νερο και να συνεχίσω σε μια αλλη ανηφορα ακομα πιο δύσκολα απο την περασμένη με αποτελυοπως καταλαβαίνετε να μην παει εχω συνειδητοποιήσει οτι εχω εγκλωβιστεί σε ενα δρομο που δεν υπαρχει διαφυγή και η χιονόπτωση συνεχίζει απτόητη και αυξανόμενη με αποτέλεσμα να εχει ηδη 30 ποντους χιονι μετα απο σχεδον μιάμιση ωρα εγω με το σκυλι και το αυτοκίνητο να μην μπορω να παω πουθενα στη κυριολεξία...και ειπα θα ζητησω βοήθεια απο το κινητό μάταιο ομως δεν ειχε καθολου σημα... ψυχραιμία... αφήνω το αμαξι με το σκυλι μεσα με ελάχιστα το πισω παράθυρο ανοιχτό και με μπουφαν αδιάβροχο γάντια σκουφο τα παντα ολα ξεκινω με τα ποδια να βγω σε καποιο κεντρικο δρομο μπας και βρω καποια βοήθεια...Αφου εχω περπατησει στη χιονοθύελλα με ηδη κοντα μισο μετρο χιονι καποια στιγμη περπατώντας βλεπω αχνα να με πλησιαζει ενας βοσκός με ενα αγριο τσοπανοσκυλο απο την αντίθετη πορεία απο εμενα και λεω αυτο μου έλλειπε τωρα να με φαει το τσοπανόσκυλο πάραυτα δεν με πειραξε καθολου ισα ισα με πλησίασε ευλαβικά και ο ιδιος ο βοσκός μου ειπε "που βρεθηκες εσυ εδω ετσι μονος σου τι κανεις?"του λεω το και το και μου σε ακομα 6 χιλιόμετρα απο εδω ειναι το χωριο πήγαινε οπως πας και θα πας στη πλατεία του χωριου και θα βρεις ενα κύριο που πινει καφε αυτος θα οργανώσει μηχανημα να ανοιξουν οι δρομοι πραγματικά περπατησα οσο ειπε και φτανοντας στο χωριο πηγα στο καφενείο και αφου με ειδαν οι άνθρωποι οπως με ειδαν μετα απο λιγο ήρθε αυτος ο κυριος και μου λεες πρέπει να ανοιξω τους κεντρικούς δρόμους πρωτα και μετα θα ερθω απο την πισω μερια να σε τραβήξω....οπως καταλαβαίνετε επρεπε να παω παλι πισω να δω το σκυλι και το αμαξι και να τον περιμενω να ερθει εκει στην ερημια μονος μου με πανω απο μισο μετρο χιονι ...
με τα πολλα και μετα την φιλοξενία και περιποιηση των χωριανων τσιπουρα καφε και κολατσιό (να τους εχει καλα ο θεος τους ανθρώπους) γυρισα πισω και βρήκα σχεδον θαμμένο το αμάξι μπαιω μεσα βλεπω το σκυλι κοιμωταν ησυχα ευτυχως βαζω μπροστά δεν μπορουσε ουτε το καλοριφέρ να ζεστανει το αμαξι και η χιονόπτωση το ιδιο βγηκα εξω αναψα φωτια διπλα σε ενα ξωκλήσι που καταφερα να παω το αμαξι πριν γινει το χιονι τοσο πολυ και σχεδον μετα απο μιαμιση ακομα ωρα βλεπω μεσα στην χιονοθύελλα το JCB να με πλησιάζει σαν από μηχανής Θεός με έδεσε και με τραβηξε αφου μαζε ανοιγε και το δρομο...
Εδω ηταν οταν αφησα το αμαξι να παω με τα ποδια να βρω βοήθεια...
Ηθικό δίδαγμα
Ποτέ χωρις αλυσίδες
Και περιμένω και απο εσας τις απόψεις και σχόλια σας...
Ητανε πραγματικα παρα πολυ δυσκολο αυτα τα σχεδον 10 χιλιομετρα πήγανε ελα μεσα στη χιονοθύελλα...
με τα πολλα και μετα την φιλοξενία και περιποιηση των χωριανων τσιπουρα καφε και κολατσιό (να τους εχει καλα ο θεος τους ανθρώπους) γυρισα πισω και βρήκα σχεδον θαμμένο το αμάξι μπαιω μεσα βλεπω το σκυλι κοιμωταν ησυχα ευτυχως βαζω μπροστά δεν μπορουσε ουτε το καλοριφέρ να ζεστανει το αμαξι και η χιονόπτωση το ιδιο βγηκα εξω αναψα φωτια διπλα σε ενα ξωκλήσι που καταφερα να παω το αμαξι πριν γινει το χιονι τοσο πολυ και σχεδον μετα απο μιαμιση ακομα ωρα βλεπω μεσα στην χιονοθύελλα το JCB να με πλησιάζει σαν από μηχανής Θεός με έδεσε και με τραβηξε αφου μαζε ανοιγε και το δρομο...Εδω ηταν οταν αφησα το αμαξι να παω με τα ποδια να βρω βοήθεια...
Ηθικό δίδαγμα
Ποτέ χωρις αλυσίδες
Και περιμένω και απο εσας τις απόψεις και σχόλια σας...
Ητανε πραγματικα παρα πολυ δυσκολο αυτα τα σχεδον 10 χιλιομετρα πήγανε ελα μεσα στη χιονοθύελλα...
Last edited:
Σε κυνήγι αυθημερόν δεν μου έχουν συμβεί τοσο επικίνδυνες καταστάσεις αιφνιδιαστικά, ώστε να βρεθώ σε κατάσταση επιβίωσης. Σε μοναχικά κυνήγια με διανυκτέρευση που έκανα ναι, τα έχω βρει σκούρα, όμως ήμουν προετοιμασμένος για διανυκτέρευση έτσι κι αλλιώς. Το θέμα είναι να κουβαλάς πάντα πάνω σου μερικά πράγματα για τέτοιες καταστάσεις. Δεν χρειάζεται να μάθει κανείς πόσο δύσκολα ανάβει φωτιά (αν ανάψει) βρεγμένος μέχρι το κόκκαλο (γιατί δεν ήθελε να κουβαλά ένα μικρό αδιάβροχο ποντσο στο γιλέκο) και τρέμοντας σα να έχει Parkinson από το κρύο.Ξεκινώ με μια περιπέτεια που ειχα στα βουνα της Βοιωτίας.Χειμωνας ηταν και ειχα δει το καιρο οπου ξεκίναγε χιονόπτωση με το ξημέρωμα μιας Κυριακής οπου αποφάσισα να παρω την ποιντερινα μου και να παω σε ενα σημειο να ψαξω για μπεκάτσες πραγματι εφτασα στο σημειο λιγο πριν ξημερώσει και οτι ξεκίνησε να χιονίζει βγηκα εξω με το σκυλι ψαξαμε για μπεκατσα η χιονόπτωση ολο και δυναμωσε και μεσα σε μιση ωρα εχει ηδη 10-15 πόντους χιονι.Τοτε λοιπον ειπα παμε για το αμαξι να φυγουμε σιγα σιγα γτ ολοενα και δυνάμωνε, μπαινω στο αμαξι (χωρίς αλυσίδες!) Και ξεκιναω σιγα σιγα οπου στο ισωμα ευτυχώς πηγαιναμε μια χαρα ελα που στη πρώτη ανηφόρα δεν ανεβαίναμε με τίποτα...(η χιονόπτωση εξακολουθεί να δυναμωνει οσο περναει η ωρα)...παιρνω στροφη να παω απο την αλλη μερια του δρομου να βγω τουλάχιστον απο το χωματόδρομο προς τα βορειότερα χωρια... πράγματι γύρισα και ξεκινησα προς την αντίθετη κατεύθυνση το τονιζω η χιονόπτωση οχι μονο δεν σταματα ολοενα και δυναμώνει...προχωραω περναω το σημείο που ημουν το πρωί συνεχίζω αντίθετα και φτανω σε ενα ρεμα οπου πρεπει να περασω το νερο και να συνεχίσω σε μια αλλη ανηφορα ακομα πιο δύσκολα απο την περασμένη με αποτελυοπως καταλαβαίνετε να μην παει εχω συνειδητοποιήσει οτι εχω εγκλωβιστεί σε ενα δρομο που δεν υπαρχει διαφυγή και η χιονόπτωση συνεχίζει απτόητη και αυξανόμενη με αποτέλεσμα να εχει ηδη 30 ποντους χιονι μετα απο σχεδον μιάμιση ωρα εγω με το σκυλι και το αυτοκίνητο να μην μπορω να παω πουθενα στη κυριολεξία...και ειπα θα ζητησω βοήθεια απο το κινητό μάταιο ομως δεν ειχε καθολου σημα... ψυχραιμία... αφήνω το αμαξι με το σκυλι μεσα με ελάχιστα το πισω παράθυρο ανοιχτό και με μπουφαν αδιάβροχο γάντια σκουφο τα παντα ολα ξεκινω με τα ποδια να βγω σε καποιο κεντρικο δρομο μπας και βρω καποια βοήθεια...Αφου εχω περπατησει στη χιονοθύελλα με ηδη κοντα μισο μετρο χιονι καποια στιγμη περπατώντας βλεπω αχνα να με πλησιαζει ενας βοσκός με ενα αγριο τσοπανοσκυλο απο την αντίθετη πορεία απο εμενα και λεω αυτο μου έλλειπε τωρα να με φαει το τσοπανόσκυλο πάραυτα δεν με πειραξε καθολου ισα ισα με πλησίασε ευλαβικά και ο ιδιος ο βοσκός μου ειπε "που βρεθηκες εσυ εδω ετσι μονος σου τι κανεις?"του λεω το και το και μου σε ακομα 6 χιλιόμετρα απο εδω ειναι το χωριο πήγαινε οπως πας και θα πας στη πλατεία του χωριου και θα βρεις ενα κύριο που πινει καφε αυτος θα οργανώσει μηχανημα να ανοιξουν οι δρομοι πραγματικά περπατησα οσο ειπε και φτανοντας στο χωριο πηγα στο καφενείο και αφου με ειδαν οι άνθρωποι οπως με ειδαν μετα απο λιγο ήρθε αυτος ο κυριος και μου λεες πρέπει να ανοιξω τους κεντρικούς δρόμους πρωτα και μετα θα ερθω απο την πισω μερια να σε τραβήξω....οπως καταλαβαίνετε επρεπε να παω παλι πισω να δω το σκυλι και το αμαξι και να τον περιμενω να ερθει εκει στην ερημια μονος μου με πανω απο μισο μετρο χιονι ...
Εδω ηταν οταν αφησα το αμαξι να παω με τα ποδια να βρω βοήθεια...
Ηθικό δίδαγμα
Ποτέ χωρις αλυσίδες
Και περιμένω και απο εσας τις απόψεις και σχόλια σας...
Ητανε πραγματικα παρα πολυ δυσκολο αυτα τα σχεδον 10 χιλιομετρα πήγανε ελα μεσα στη χιονοθύελλα...
Όλοι όσοι κυνηγάμε πρέπει να έχουμε κάποια βασικά πράγματα στο αυτοκίνητο με αφορμή το τι έπαθε ο συνάδελφος .Σας λέω έχοντας αλλάξει αυτοκίνητα και κουρσες και τζιπ πάντα τι έχω μέσα,μόνιμα κυκλοφορώντας και στην πόλη.Συρματοσκοινο ή σχοινί ρυμούλκησης ικανό για φορτηγό όχι ιχ, Σετ με εργαλεία πλήρης,κομπρεσερακι αέρα και μακαρόνια επισκευής ελαστικού ,καλώδια για ρευμα, 2/3 ζυγαριά γάντια ένα σκερπανι, και ένα καπνογόνο αλυσίδες όταν είναι χειμώνας μόνο και ένα κομμάτι μεγάλο σχοινί το οποίο μπορεί να τυλιχτεί ανάλογα τη ζάντα και στο λάστιχο που έχει κίνηση και να σε τραβήξει κάπως αλλά να κάνει καθώς σε ένα βαθμό χρέη αλυσίδας τυλίγοντας το γύρω γύρω από τα κένα της ζάντας ,και ένα WD40 ,και νερό ,Κονονικα χρειάζεται και μια σακούλα παξιμάδια και ένα μπουκάλι τσίπουρο .
Ξέχασα έχω και ένα σωληνάκι βενζίνης γιατί στην Alfa Romeo που έχω τώρα δουλεύει όλο γκάζι μου έχει χαλάσει δύο φορές τη μία έμεινα αλλά δεν ξαναγίνεται το αλλάζω μπαμ μπαμ μου χάλασε και πριν λίγο καιρό στο χωριό και το αντικατέστησα άμεσα.
Στο αυτοκίνητο αυτά που γράφεις Γιάννη είναι απαραίτητα, μαζί με ένα φαρμακείο και έναν πυροσβεστήρα καλό, γιατί οι περισσότεροι έχουν ληγμένο. Το θέμα είναι αν δεν βρεις το αυτοκίνητο, αν είσαι πολύ μακριά από αυτό και είσαι τραυματισμένος ή αν πρέπει να το εγκαταλείψεις τι γίνεται; Μερικά πράγματα πρέπει να είναι μόνιμα στο γιλέκο - τσάντα. Με έχει απασχολήσει πολύ αυτό γιατί συνήθως κυνηγάω μόνος μου και περπατάω πολύ. Όποτε εύκολα αν είχα κάποιο τραυματισμό, θα με εύρισκε αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το αυτοκίνητο. Φυσικά πάνω μας δεν γίνεται να κουβαλάμε πολύ βάρος, οπότε υπάρχει περιορισμός. Εδώ ο συνάδελφος χρειάστηκε να περπατήσει χιλιόμετρα μέσα στο χιόνι, για να φτάσει στο χωριό να καλέσει βοήθεια. Θα μπορούσε να του είχε συμβεί οτιδήποτε σε αυτή τη διαδρομή και θα τον εύρισκε μόνο, υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες και μακριά από το αυτοκίνητο. Ευτυχώς που όλα πήγαν καλά.
Τα καλύτερα υλικά για ταχύτερο και ευκολότερο άναμμα φωτιάς ( σπινθηριστες δεν ενδείκνυται) , ένα αδιάβροχο, ένα μπουκαλάκι νερό, ένα ελαφρύ και πολύ κοφτερό σουγιαδακι, σφυρίχτρα και κάτι πολύ ελαφρύ για φαγητό επιβάλλεται να είναι πάνω μας, παντού και πάντα. Ξέρω ότι θα μπορούσα να έχω κι άλλα πράγματα, αλλά καλύτερα λίγα, καλα και πάντα μαζί σου, παρά ένα βαρύ πακέτο που θα μείνει στο αυτοκίνητο.
Θα πω και εγώ με την σειρά μου το συγκλο που μου συνέβη σε καρτέρι για φάσσες .
Έχει χιόνια , 1100 υψόμετρο , δεν πετάει ούτε τσονι και λόγο κρύου με το παρεάκι ανάβουμε φωτιά και το ρίχνουμε στα τσίπουρα από τοσ 10 το πρωί . Μετά από αρκετά καραφάκια και ξάπλα στο έδαφος με τα όπλα σε άγνωστο σημειο παρατημένα εκτός του βεληνεκές του χεριου μας , βλέπω κάτι στο βάθος μακριά στον ορίζοντα . Ρωτώ το φίλο δίπλα , ρε το βλέπεις και εσύ , κοιτάει ναι το βλέπω ρε μου λέει , φασσα είναι , όχι ρε για Κουρούνι ή γεράκι το κόβω του λέω , όχι ρε. Φασσα είναι πάει πολύ γρήγορα μου λέει , πανικός ψάχναμε τα ντουφέκια τος μπαλασκες τα φυσίγγια κλπ κάνουμε να σηκωθούμε και ότι προλάβουμε να σταθούμε περνάει ενa f4 και ίσα που προλάβαμε να το κλαμπανισουμε για το αισιχτιρ …
Παραισθησιογόνα τα τσίπουρα μετά από κάποια στιγμή
Έχει χιόνια , 1100 υψόμετρο , δεν πετάει ούτε τσονι και λόγο κρύου με το παρεάκι ανάβουμε φωτιά και το ρίχνουμε στα τσίπουρα από τοσ 10 το πρωί . Μετά από αρκετά καραφάκια και ξάπλα στο έδαφος με τα όπλα σε άγνωστο σημειο παρατημένα εκτός του βεληνεκές του χεριου μας , βλέπω κάτι στο βάθος μακριά στον ορίζοντα . Ρωτώ το φίλο δίπλα , ρε το βλέπεις και εσύ , κοιτάει ναι το βλέπω ρε μου λέει , φασσα είναι , όχι ρε για Κουρούνι ή γεράκι το κόβω του λέω , όχι ρε. Φασσα είναι πάει πολύ γρήγορα μου λέει , πανικός ψάχναμε τα ντουφέκια τος μπαλασκες τα φυσίγγια κλπ κάνουμε να σηκωθούμε και ότι προλάβουμε να σταθούμε περνάει ενa f4 και ίσα που προλάβαμε να το κλαμπανισουμε για το αισιχτιρ …
Παραισθησιογόνα τα τσίπουρα μετά από κάποια στιγμή
το νο 1 που πρέπει να το χουν όλοι ειναι Ενεση αδρεναλίνης. Και όποιος δεν είναι αλλεργικός μην νομίζει ότι είναι οκ. Αλλάζει αυτό. Μπορεί ξαφνικά στα 50 να γίνεις αλλεργικός στο τσίμπημα Σφήκας πχ. Μου τυχε περιστατικό στο ψάρεμα μ ένα φίλο, τα δα όλα. Ευτυχώς το Νοσοκομείο κοντά και οκ
Πριν δύο χρόνια αντιλήφθηκα ότι είμαι πλέον αλλεργικός στα θαλασσινά, σε εξέταση στο νοσοκομείο / επείγοντα μου έβαλαν σκιαγραφικό στην πεταλούδα (το οποίο έχει βάση κάποια ουσία από θαλασσινά ) , με το που πέρασαν δύο λεπτά ένιωθα να τρώγομε κάτω από το δέρμα παντού , με πλάκωσαν στα αντιαλλεργικά και με μαστουρώσανε για ένα τρίωρο . Το παράδοξο είναι ότι είχα κάνει εξέταση για αλλεργίες πριν 5 χρόνια και δεν μου είχε βγάλει αποτέλεσμα για τα θαλασσινά ( κάποια ουσία από αυτά προφανώς )
Ναι μπορεί να σου ρθει ξαφνικα. Είδα άνθρωπο απο σφήκα να αφήνει την μηχανή και να πέφτει πρησμένος κάτω. Τελικά τον έσωσε ένας φαρμακοποιός με ενα epipen νομιζω λέγεται. Ειδικά καλοκαιρι αλλά και χειμώνα ένα έντομο ή ενα αγκάθι απο ενα βατο.........
μετά απο 18 χρωνιας γνοριμιας με τη γυναίκα μου μη σε πω που εβγαλα αλεργια θα πεσεις κατω........
Τι είδους θαλασσινά Γιώργο? Τι πρέπει να αποφεύγεις? Ψάρια? Οστρακοειδή?
Η οδηγία τώρα που το διαπίστωσες ποια είναι?
ελα ρε, αν και νομίζω αυτή είναι τοπική. Αλλό η γενική. Εχεις δοκιμάσει ν αλλάξεις γυναίκαι;;;; μήπως φταίει αυτή;;;;;;;;;;
herbi αστειεύομαι ετσι.
Μου είπε ο Γιατρος στο νοσοκομείο ότι μάλλον εχω αλλεργία στα θαλασσινά , του λεω δηλαδή ? , μου λέει το υγρο που βάλαμε είχε βάση κάποια ουσία απο θαλασσινά , κάποια στιγμή θα πρέπει να παω σε αλλεργιολόγο πάλι για περαιτέρω διερεύνηση.
Μάλλον θέλει ψάξιμο για να μην έχεις άλλες περιπέτειες.
Το ιώδιο εννοούν, το ενδοφλέβιο σκιαγραφικό είναι ιωδιούχο
Από πιτσιρικας ήμουν αλλεργικος στην σφήκα,μέλισσα κλπ.
Τα συμπτωματα ήταν άμεσα κ μετά από λίγα λεπτα, κοκκινίλες κ φαγούρα που ξεκινουσε από την περιοχή της κοιλιάς κ επεκτείνοταν σε όλο το σώμα....
Καμπανάκι κινδυνου.......
Ο γιατρός είπε πως υπάρχει περιπτωση μεγαλώνοντας να το ξεπεράσω...
Και θεωρω πως αυτό έχει συμβεί γιατί από τότε μέχρι σήμερα όσες φορές με έχει τσιμπήσει σφήκα(τελευταία φορα πρόπερσι) δεν είχα θέμα..
Αλλά αυτό επ ουδενί δεν σημαίνει πως εχω επαναπαυτεί....
Όσο για την μελισσα αξίζει να ξαναπω ένα περιστατικό που συνέβει στον πατερα ενός φίλου..
Πήγε στα κτήματα του ένα πρωι, κ το μεσημέρι περνώντας ένας από εκεί βλέπει καρφωμενη την "κλουβα" του πανω σε ένα δέντρο κ το αμάξι γκαζωμενο να βγάζει καπνούς..
Θεώρησε πως τρακαρισε κ έτρεξε γρήγορα εκεί...
Είχε πεσει πανω στο τιμόνι κ δεν μπορουσε να βγάλει λέξη, μόνο του έδειξε το αυτί του που ήταν πρησμενο...
Το κατάλαβε κ γρήγορα στο αγροτικό ιατρείο όπου κ τον προλαβε από θαυμα.....
Αν δεν έτυχε να περασει απο εκει ο μπαρμπα Νικόλας δεν θα ζουσε σήμερα...
Θα πω μια ιστορία που δεν έχει αντιξοότητες αλλά μια τεράστια παρεξήγηση η οποία παραλίγο να αποβεί μοιραία για τη μητέρα μου... Αυτή η ιστορία με έχει στιγματίσει και είναι μια ιστορία με τόσες συμπτώσεις μαζεμένες που την κάνει σχεδόν μοναδική
Πάνε 27 χρόνια περίπου, αν υπολογίζω σωστά γιατί έγινε αφού είχα απολυθεί(1997) απο φαντάρος και είχα το πρώτο μου κινητό 1-2 χρόνια αργότερα, οπότε περίπου 1998-99
Είμαι σ/κ στο χωριό για κυνήγι με φίλο απ τον στρατό και κάνουμε περπατητό σε ένα μεγάλο ρέμα που ξεκινά απ το χωριό και φτάνει θάλασσα, περπατάμε ήδη αρκετές ώρες και έχουμε φτάσει κοντά στο βάλτο. Ο πατέρας μου είναι κι αυτός στο χωριό για κυνήγι με φίλους του οι οποίοι είναι στο σπίτι. Με παίρνει τηλέφωνο να μου πει ότι του είπαν να έχει μπάλιζες στα κανάλια(βάλτο). Το λέω στο φίλο και λέμε βουρ όπως είμαστε με το πόδι, χαμηλώνουμε κινητά και καταδρομικά πάμε στα κανάλια αριστερά δεξιά μήπως μας βγούνε. Κάποια στιγμή κοιτάω το κινητό μου και έχω 5-6 αναπάντητες απ τη μάνα μου, ε λέω κρίσιμη στιγμή θα την πάρω αργότερα. Ο λόγος που με έπαιρνε είναι γιατί την πήρε ο θείος μου τηλέφωνο να της πει....
-Βλέπεις τηλεόραση?
-Όχι απαντά η μάνα μου
-Ο Σπύρος που είναι την ρωτά
-Για κυνήγι του λέει, αλλά γιατί ρωτάς του απαντά ? έγινε κάτι ?
Ακολουθεί ένα διάλογος υπεκφυγών μέχρι που φτάνει να της πει ότι στις ειδήσεις λένε για έναν με το ονοματεπώνυμο μου(συνωνυμία δεν υπάρχει στο επιθετό μου, μόνο συγγενείς) που πνίγηκε, σαστισμένος κι αυτός δεν κατάλαβε και δεν της εξήγησε ακριβώς την περίπτωση...
Αφού δεν με βρίσκει η μάνα μου στο τηλέφωνο, παίρνει τον πατέρα μου αλλά κι αυτός μαστορεύοντας κάτι στο σπίτι δεν απάντησε και παίρνει καπάκι στο σταθερό του σπιτιού στο χωριό και το σηκώνει ο Τάσος(φίλος του πατέρα μου)..... Έντρομη ρωτά, ο Σπύρος που είναι ??? Για κυνήγι στο βάλτο της απαντά..... ε και εκεί σωριάζεται, ευτυχώς ήταν στο σπίτι κάποιος-κάποια συγγενής(?) όπου την συνέφερε
Αφού πλέον και ο Τάσος κατάλαβε ότι κάτι έχει γίνει, φωνάζει τον πατέρα μου, του εξηγεί, μιλά με την μάνα μου και με παίρνει αμέσως τηλέφωνο ,το σηκώνω και μoυ λέει...
-Είσαι καλά? Που είσαι ?
-Καλά είμαι, στον βάλτο είμαι για μπάλιζες...
-Πάρε τη μάνα σου ένα τηλέφωνο, θα μας πεθάνεις...
Παίρνω γρήγορα τηλέφωνο τη μάνα μου ,το σηκώνει με τρεμάμενη φωνή που ίσα έβγαινε και εκεί πλέον αφού με ακούει ξεσπά στο κλάμα που δεν μπορέσαμε να μιλήσουμε.....να ανοίξει η γη να με καταπιεί
Και όλο αυτό ξεκίνησε κάπως έτσι...
Φίλος ξάδελφου δυστυχώς πνίγηκε σε βουτιά στο ψαροντούφεκο άλλη στιγμή και άλλη μέρα και όλο αυτό σαν ανασκόπηση-είδηση με τα ονοματεπώνυμα μπλεγμένα παρερμηνεύτηκαν απ τον Θείο, που σαστισμένος κι αυτός τα έμπλεξε όλα, ο οποίος ξάδελφος αν θυμάμαι καλά απλά μίλησε για τον φίλο του ή ήταν στην βάρκα της εξόρμησης εκτός νερού
Ηθικό δίδαγμα: Ποτέ μην αγνοήσετε κλήση στο κυνήγι-ψάρεμα κανενός και ειδικά της οικογένειας
Πάνε 27 χρόνια περίπου, αν υπολογίζω σωστά γιατί έγινε αφού είχα απολυθεί(1997) απο φαντάρος και είχα το πρώτο μου κινητό 1-2 χρόνια αργότερα, οπότε περίπου 1998-99
Είμαι σ/κ στο χωριό για κυνήγι με φίλο απ τον στρατό και κάνουμε περπατητό σε ένα μεγάλο ρέμα που ξεκινά απ το χωριό και φτάνει θάλασσα, περπατάμε ήδη αρκετές ώρες και έχουμε φτάσει κοντά στο βάλτο. Ο πατέρας μου είναι κι αυτός στο χωριό για κυνήγι με φίλους του οι οποίοι είναι στο σπίτι. Με παίρνει τηλέφωνο να μου πει ότι του είπαν να έχει μπάλιζες στα κανάλια(βάλτο). Το λέω στο φίλο και λέμε βουρ όπως είμαστε με το πόδι, χαμηλώνουμε κινητά και καταδρομικά πάμε στα κανάλια αριστερά δεξιά μήπως μας βγούνε. Κάποια στιγμή κοιτάω το κινητό μου και έχω 5-6 αναπάντητες απ τη μάνα μου, ε λέω κρίσιμη στιγμή θα την πάρω αργότερα. Ο λόγος που με έπαιρνε είναι γιατί την πήρε ο θείος μου τηλέφωνο να της πει....
-Βλέπεις τηλεόραση?
-Όχι απαντά η μάνα μου
-Ο Σπύρος που είναι την ρωτά
-Για κυνήγι του λέει, αλλά γιατί ρωτάς του απαντά ? έγινε κάτι ?
Ακολουθεί ένα διάλογος υπεκφυγών μέχρι που φτάνει να της πει ότι στις ειδήσεις λένε για έναν με το ονοματεπώνυμο μου(συνωνυμία δεν υπάρχει στο επιθετό μου, μόνο συγγενείς) που πνίγηκε, σαστισμένος κι αυτός δεν κατάλαβε και δεν της εξήγησε ακριβώς την περίπτωση...
Αφού δεν με βρίσκει η μάνα μου στο τηλέφωνο, παίρνει τον πατέρα μου αλλά κι αυτός μαστορεύοντας κάτι στο σπίτι δεν απάντησε και παίρνει καπάκι στο σταθερό του σπιτιού στο χωριό και το σηκώνει ο Τάσος(φίλος του πατέρα μου)..... Έντρομη ρωτά, ο Σπύρος που είναι ??? Για κυνήγι στο βάλτο της απαντά..... ε και εκεί σωριάζεται, ευτυχώς ήταν στο σπίτι κάποιος-κάποια συγγενής(?) όπου την συνέφερε
Αφού πλέον και ο Τάσος κατάλαβε ότι κάτι έχει γίνει, φωνάζει τον πατέρα μου, του εξηγεί, μιλά με την μάνα μου και με παίρνει αμέσως τηλέφωνο ,το σηκώνω και μoυ λέει...
-Είσαι καλά? Που είσαι ?
-Καλά είμαι, στον βάλτο είμαι για μπάλιζες...
-Πάρε τη μάνα σου ένα τηλέφωνο, θα μας πεθάνεις...
Παίρνω γρήγορα τηλέφωνο τη μάνα μου ,το σηκώνει με τρεμάμενη φωνή που ίσα έβγαινε και εκεί πλέον αφού με ακούει ξεσπά στο κλάμα που δεν μπορέσαμε να μιλήσουμε.....να ανοίξει η γη να με καταπιεί
Και όλο αυτό ξεκίνησε κάπως έτσι...
Φίλος ξάδελφου δυστυχώς πνίγηκε σε βουτιά στο ψαροντούφεκο άλλη στιγμή και άλλη μέρα και όλο αυτό σαν ανασκόπηση-είδηση με τα ονοματεπώνυμα μπλεγμένα παρερμηνεύτηκαν απ τον Θείο, που σαστισμένος κι αυτός τα έμπλεξε όλα, ο οποίος ξάδελφος αν θυμάμαι καλά απλά μίλησε για τον φίλο του ή ήταν στην βάρκα της εξόρμησης εκτός νερού
Ηθικό δίδαγμα: Ποτέ μην αγνοήσετε κλήση στο κυνήγι-ψάρεμα κανενός και ειδικά της οικογένειας