Μου άρεσε πολύ η τοποθέτηση του συγκεκριμένου πρόεδρου του κυνηγετικού συλλόγου Άμφισσας του Νομού Φωκίδος.
Το επισυνάπτω , είναι λίγο παλιό αλλά επίκαιρο.
Ευθύμιος Χαρ. Ταλάντης
Πρόεδρος του Κυνηγετικού Συλλόγου Άμφισσας
Σε λίγες μέρες ξεκινά η νέα κυνηγετική περίοδος 2013-14, ωστόσο, οι κυνηγοί και το κυνήγι γενικότερα, έχουν υποστεί στην εποχή μας, άκρατη συκοφαντική δυσφήμιση από μια μικρή, αλλά ισχυρή μερίδα της κοινωνίας, η οποία χρησιμοποιεί έντεχνα, τόσο τις προσβάσεις της στη διακυβέρνηση του Κράτους, όσο και την τεχνολογία των ΜΜΕ, για επηρεασμό της πλειοψηφίας της κοινής γνώμης, με απώτερο σκοπό να επιτύχει τη νομοθετική απαγόρευση του κυνηγίου.
Με ρητορικά μανιφέστα, ακόμα και κομματικών παρατάξεων, όπου οι υπερφίαλοι συντάκτες τους, εν πολλοίς, στοχεύουν να εγκλωβίσουν τις σκέψεις απλών πολιτών, και να κατευθύνουν τη λεγόμενη κοινή γνώμη. Και για να το πετύχουν δε διστάζουν να διαδίδουν μειωτικές εκφράσεις για τους κυνηγούς, όπως: αιμοβόροι, αιμοχαρείς, δολοφόνοι κ.ο.κ, αντιμετωπίζοντάς τους ως εκπροσώπους αρνητικών στερεοτύπων, που ενσαρκώνουν, το ανέντιμο, το ανήθικο, το δόλιο κλπ.
Στη «σύγχυση» που επικρατεί, συντελεί και σημαντική μερίδα του κυνηγετικού κόσμου, που δεν είναι σε θέση να τοποθετηθεί λεκτικά όταν αναφέρεται στην δραστηριότητα του κυνηγίου, δίνοντας απαντήσεις ευάλωτες, στο ερώτημα, τι είναι και τι αντιπροσωπεύει το κυνήγι στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου;
Θα μου επιτρέψετε να μοιραστώ εδώ μαζί σας, μερικές σκέψεις, που δίνουν απαντήσεις στο προαναφερθέν ερώτημα.
Το κυριότερο επιχείρημα των αντικυνηγών, είναι:
Πως, από τη στιγμή που ο άνθρωπος οργανώθηκε σε κοινωνίες, εκσυγχρονίστηκε κι άρχισε να εκτρέφει ζώα για παραγωγή πρωτεΐνης ζωικής προελεύσεως, εξέλειπε η ανάγκη του κυνηγίου! Και ερωτώ τους καλοπροαίρετους αναγνώστες. Από βιολογικής άποψης, έπαψε ποτέ ο άνθρωπος να είναι έμβιο ον, που ανήκει στα πρωτεύοντα θηλαστικά;….. Όχι βέβαια! Το γεγονός ό,τι ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται από την παραγωγή έναρθρου λόγου και αφηρημένων σκέψεων, τη δυνατότητα ηθικών κρίσεων και, της συνείδησης της αυτοτέλειάς του, και της ύπαρξης Δημιουργού Ουσίας (δηλαδή του Θεού), άραγε τον κατατάσσει ως κάποιο ξεχωριστό είδος, που τον απαλλάσσει της ανάγκης πρωτεϊνών ζωικής προέλευσης; Ή απλά τον τοποθετεί στην κορυφή της διατροφικής αλυσίδας των πρωτευόντων θηλαστικών του πλανήτη. Όλοι συμφωνούν (εκτός λίγων εξαιρέσεων) πως η βρώση πρωτεϊνών ζωικής προέλευσης, και ιδιαίτερα η κατανάλωση κρέατος, είναι σύμφυτη με τις διατροφικές ανάγκες του ανθρώπου. Σ’ αυτό τουλάχιστον δε διαφωνούν ούτε οι αντικυνηγοί. Η διαφορά τους έγκειται, στη θανάτωση ελεύθερου ζώντος οργανισμού από το οικοσύστημα. Έντεχνα λοιπόν προβάλουν τη δικιά τους ερμηνεία, (την οποία ενστερνίζονται και αρκετοί κυνηγοί), χαρακτηρίζοντας το κυνήγι Άθλημα. Άλλοι δε, το αποκαλούν αγγλιστί Σπορ (Αθλητικό Παιχνίδι)!... Ή ακόμα περισσότερο, Χόμπι (Hobby), δηλαδή ερασιτεχνική ενασχόληση, (όπως θα λέγαμε, μαζεύω γραμματόσημα!!!!)
Αλλά τι είναι το κυνήγι;
Το κυνήγι είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ θεοδώρητο κι αναφαίρετο (δεν αφαιρείται). Δόθηκε στον Άνθρωπο από τον Δημιουργό.
Στα σημαντικότερα αρχαία κείμενα, ως τέτοιο αναφέρεται: «Το μεν εύρημα θεών, Απόλλωνος και Αρτέμιδος άγραι και κύνες. έδοσαν δε και ετίμησαν τούτω Χείρωνα» μ’ αυτή τη φράση ξεκινά ο Ξενοφών, τον περίφημο Κυνηγετικό του, πριν από 2500 χρόνια. Δηλαδή «Τα κυνήγια και τα σκυλιά είναι δημιουργήματα των Θεών, του Απόλλωνα και της Αρτέμιδας, τα οποία παραχώρησαν και με τούτα τίμησαν τον Κένταυρο Χείρωνα για τη δικαιοσύνη του».
Αλλά και στα κείμενα της Αγίας Γραφής, που εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ευλαβούμαστε, στην Παλαιά Διαθήκη και στο κεφάλαιο της Γένεσης, διαβάζουμε: «και ειpεν ο θεός ποιήσωμεν ανθρωπον κατ' εiκόνα η μετέραν και καθ' ομοίωσιν και αρχέτωσαν των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινων του ουρανου και των κτηνων και πάσης της γης και πάντων των ερπετων των ερπόντων επι της γης. Δηλαδή: «Ας πλάσουμε άνθρωπο κατά την εικόνα μας, ώστε να γίνει όμοιός μας: και να εξουσιάζει τους ιχθείς της θάλασσας και τα πετεινά του ουρανού, τα κτήνη και όλη την γη και όλα τα ερπετά που έρπουν στην γη»
Βλέπουμε λοιπόν, ότι όλα δόθηκαν από τον Δημιουργού, στην εξουσία του ανθρώπου.
Οι άνθρωποι, δεν είμαστε απλοί παρατηρητές της φύσης, αλλά επικαρπωτές και διαχειριστές της. Παρεμβαίνουμε στη φύση για να εξυπηρετήσουμε τις παρουσιαζόμενες ανάγκες μας: ανοίγουμε δρόμους, φτιάχνουμε αεροδρόμια, λιμάνια, προβαίνουμε σε εξορύξεις κοιτασμάτων (υδρογονάνθρακες – λιγνίτη – Βωξίτη κλπ), υλοτομούμε, κ.ο.κ. γιατί η φύση δεν είναι ο Θεός, αλλά δημιουργήθηκε κατά θείο τρόπο από το Θεό και είναι υποταγμένη, όχι μόνο στο Θεό, αλλά και στον άνθρωπο, για να την αξιοποιεί προς όφελός του, να την προστατεύει, να τη σέβεται και να την κληρονομεί στους απογόνους του.
Οτιδήποτε συνθέτει τον πλανήτη Γη, (στεριά - ατμόσφαιρα – ωκεανοί) και γενικά το σύμπαν, αποτελείται από ηλεκτρικώς φορτισμένα σωματίδια (ύλη). Ακόμα και τα κύτταρα των έμβιων οργανισμών συνθέτονται από ηλεκτρικώς φορτισμένα σωματίδια, ωστόσο χαρακτηρίζονται από έλλειψη συνείδησης. Το μοναδικό ενσυνείδητο ον είναι ο άνθρωπος ως οντότητα, σ’ αυτό ομοιάζει (καθ' ο?μοίωσιν) με τη Δημιουργό Ουσία (το Θεό) που είναι διαφορετική ουσία πλήρως συνείδησης!
Έτσι λοιπόν, κατά την ταπεινή μου άποψη, το Κυνήγι δεν είναι άθλημα! Ούτε αθλητικό παιχνίδι! Ούτε χόμπι! Ανεξάρτητα εάν εμπεριέχει ορισμένα στοιχεία από όλα αυτά. Το κυνήγι είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ του ανθρώπου.
Το κυνήγι δεν είναι άθλημα, γιατί δεν εμπεριέχει το στοιχείο της επίδοσης. Το ίδιο ικανοποιημένος μπορεί να είναι ο κυνηγός που συμμετείχε σε μία κυνηγετική εξόρμηση και δεν καρπώθηκε κανένα θήραμα, με κάποιον άλλον, που είχε την μέγιστη επιτυχία. Η ικανοποίηση πηγάζει από την επαφή με τη φύση και το θήραμα.
Δεν είναι ούτε «Σπορ» με την έννοια του ψυχαγωγικού αθλητικού παιγνιδιού, αφού δε νοείται θανάτωση ζώντος οργανισμού ως «Παιχνίδι». Η θανάτωση ζώντος οργανισμού από το οικοσύστημα, γίνεται αποκλείστηκα και μόνο για τη βρώση αυτού.
Ένα επιπλέον στοιχείο που ξεχωρίζει τον άνθρωπο ως νοήμον ον, απ’ τα πρώτα χρόνια της παρουσίας του στη γη, εκτός των άλλων, είναι και ο τρόπος του κυνηγίου, έναντι των άλλων θηλαστικών, αλλά πρωτίστως ο τρόπος βρώσης των θηραμάτων.
Με βάση αυτή την αλήθεια πρέπει να αντιμετωπιστεί το κυνήγι, αλλά και γενικά η συμπεριφορά του ανθρώπου προς τη φύση.
Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί που αποδίδονται για το κυνήγι, όπως: Άθλημα, Σπορ, Χόμπι, (που δυστυχώς υιοθετούνται και να αναπαράγονται από πολλούς κυνηγούς), είναι εκ του πονηρού! Αφαιρούν το ΝΟΜΙΚΟ επιχείρημα του ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ για την ελεύθερη διεξαγωγή του κυνηγίου.
Μη ξεχνάμε ό,τι στη φεουδαρχική Ευρώπη, το κυνήγι ήταν προνόμιο των βασιλιάδων και των ευγενών. Ένα δε, από τα αιτήματα του λαού, κατά την Γαλλική Επανάσταση, ήταν και η ελεύθερη διεξαγωγή του κυνηγίου.
Και είναι εκ του πονηρού όλα αυτά, γιατί, ως άθλημα, σπορ, ή χόμπι, είναι εφικτό να διεξαχθεί σε ελεγχόμενες κυνηγετικές περιοχές με επιχειρηματικά κριτήρια. Οπότε καταργείται το ελεύθερο κυνήγι.
Και για να μην υπάρξει παρερμηνεία, ελεύθερο κυνήγι δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ασύδοτο κυνήγι! Οι πρακτικές και οι κανόνες που σήμερα διέπουν τη διεξαγωγή του, έχουν αποκρυσταλλωθεί στο διάβα του χρόνου, από την εμπειρία και τις παρατηρήσεις των κυνηγών, από τους οποίους προτάθηκαν κι έχουν θεσπιστεί ως Νόμοι του Κράτους.
Ο Νόμος που διέπει τη δραστηριότητα του κυνηγίου, και ρυθμίζει τα θηρεύσιμα είδη και τη διάρκεια του, λαμβάνει υπ’ όψιν την πληθυσμιακή ισορροπία των θηραμάτων, που διαταράσσεται συστελλόντων όλων των δραστηριοτήτων του ανθρώπου.
Με αφορμή το τελευταίο σχόλιο, θα ήθελα να απευθυνθώ στην συνδικαλιστική ηγεσία των κυνηγών, τον αξιότιμο κ. Παπαδόδημα και τους εξαίρετους συνεργάτες του, όπως επεξεργαστούν ως ιδέα, και να αιτηθούν την υποχρεωτική συμπλήρωση του εντύπου θηραματικής κάρπωσης (ΑΡΤΕΜΙΣ), με δυνατότητα ελέγχου στον κυνηγότοπο από τα εντελλόμενα όργανα φύλαξης, αλλά και ως προϋπόθεση ανανέωση της άδειας θήρας, για να κλείσουν μια και καλή τα στόματα των συκοφαντών.
Αλλά, μάταιος κόπος ρε φίλε! Δεν βρίσκεις άκρη ... Εγώ δεν ξέρω αν θα άντεχα συζητήσεις με τέτοιους τύπους. Δεν έχει νόημα, μόνο πως χαλιέσαι! Όπως το είπες κι εσύ, θέλει γερό στομάχι και γερά νεύρα μια τέτοια διαδικασία ...
.ha ha ha.
