Δύσκολη μέρα η χθεσινή για μένα, ακόμα πιο δύσκολη για έναν φίλο που τον έχω σαν αδερφό μου. Ξαφνικά έφυγε ο πατέρας του και χθες ήταν η κηδεία έτσι κατεβήκαμε όλη η παρέα στην Αθήνα για να είμαστε κοντά στον φίλο μας και να τον στηρίξουμε όσο μπορούμε. Δεν θυμάμαι ποτέ να έχω λυγίσει έτσι σε κηδεία ούτε για κοντινά μου πρόσωπα και αυτό έγινε χειρότερο όταν αντίκρισα τον φίλο μου να σπαράζει.
Μερικές φορές δεν μας αρκούν τα λίγα και θέλουμε πολλά τα όποια τελικά δεν έχουν νόημα.
Ο θεός να αναπαύσει την ψυχή του, θα σε θυμάμαι για πάντα κύριε Γιώργο σε ευχαριστώ για όσα μου πρόσφερες.
Καλό απόγευμα από τον Βόλο, όπου πραγματικά βρέχει καρέκλες.
Μάκη χθες δεν σε ξαναπήρα τηλέφωνο, γύρισα τα ξημερώματα σήμερα, θα τα πούμε όμως σύντομα γιατί οπως σου είπα είμαι γαμπρός στην Αθήνα.