Καθυστερημένα σου απαντώ Ηρακλή γιατί μου διέφυγε. Όπως σωστά λες είναι πάρα πολλά για να τα γράψουμε εδώ. Ο Μάριος έχει γράψει ήδη την κεντρική ιδέα της χρήσης μονοβολων σε λείες κάνες, όπως έχουν προσθέσει επίσης οι Βασίλης, Τζων,Γιάννης και ο λάτρης της ακρίβειας. Οι παράγοντες που επηρεάζουν την ακρίβεια σε λείες και σε ραβδωτες κάνες, είναι διαφορετικοί, να πω κάτι για το σωβεστρ, στην πρώτη δοκιμή που αναφέρθηκα μου είχε κάνει εντύπωση μία αναφορά του αρθρογράφου στον τρόπο που σταθεροποιειται το σωβεστρ χωρίς περιστροφή. Έλεγε πως η ουρά του που ήταν πολύ πιο φαρδιά από την διάμετρο του βλήματος, πολύ ακαμπτη επίσης, το επαναφερει στην ευθεία κάθε φορά πού λοξοδρομει, γιαυτό και στην αρχή της διαδρομής του και έως τα 30 με 40 μέτρα από το στόμιο έχει έντονες ταλαντώσεις έως ότου σταθεροποιηθει γύρω στα 50 μέτρα και πως η ακρίβεια του φαίνεται στα 70 με 150 μέτρα. Το φαινόμενο αυτό σε μικρότερο βαθμό ισχύει και για τα ραβδωτα και επηρεάζεται από το βήμα της ραβδωσης. Το δεύτερο εξίσου σημαντικό είναι η σχεδίαση του κελύφους που το κάνει να αποσπάται από το βλήμα χωρίς να το πιέζει ασύμμετρα, ανοίγοντας τα δύο τμήματα πρώτα από πίσω, προς την ουρά. Ένα μεγάλο πλεονέκτημα του όσο αφορά την εσωτερική βλητική είναι που σε αντίθεση με τα υπόλοιπα σαμποτ που για να δουλέψουν στις ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ κάνες πρέπει να είναι πολύ συμπιεσμένα, αυτό λόγω των ειδικών ενώσεων του κελύφους επιτρέπει την διαστολή-συστολή δίχως απώλεια εμφραξης. Στο τεστ που αναφέρθηκα η ακρίβεια με μία franchi και red dot ήταν μία τρύπα σαν τριφύλλι στα 100 μέτρα και έγραφε < αυτή η ακρίβεια ίσως μπορεί να την πετύχει από τύχη κάποιο άλλο μονοβολο, αλλά δεν πρόκειται να ξεπεραστεί>.