D
Deleted member 1
ΔΙΑΤΡΗΣΗ και ΣΚΟΤΩΜΑ
Το πως καταβάλλουμε ένα θήραμα, το είχα γράψει και παλαιότερα: Με 2 τρόπους
- Είτε με πλήγμα σε καίριο σημείο
- Είτε με αριθμό ταυτοχρόνων πληγμάτων, που τα σκάγια αποδιαμορφούμενα κατά την πρόσκρουση, μεταφέρουν την ενέργεια και προσβάλλουν το ΚΝΣ του θηράματος, επιφέρωντας τραυματικό σοκ. Δηλαδή σταματά από το σοκ η αναπνοή, ο παλμός της καρδιάς, κλπ. Προ ημερών καθάρισα λαγό και βρήκα 1 σκάγι στο σβέρκο (επουσιώδες) αλλά πάνω από 12 σκάγια 4αρια στη πλάτη/λαιμό στο δέρμα. Είχε κεραυνοβοληθεί.
Αν πάμε να συγκρίνουμε 2 τουφεκιές στο χαρτί με σκοπό να εξάγουμε την καλύτερη για τα θηράματα, ΔΕΝ γίνεται. Θέλει θήραμα και πολλές δοκιμές. Διότι άλλοτε το φυσίγγι με την υψηλή διάτρηση θα κάνει τη δουλειά του και άλλοτε θα μας δίνει ένα τραυματισμένο θήραμα με διαμπερή τραύματα, δηλαδή ΔΕΝ θα έχει βρει καίριο σημείο και λόγω υψηλής διάτρησης ΔΕΝ θα έχει εναποθέσει ενέργεια στο ΚΝΣ.
Οι εταιρείες φυσιγγίων αποβλέπουν στην επίτευξη μιας καλής συγκέντρωσης στις 40 γιάρδες (36 μέτρα) και μια υψηλή κινητική ενέργεια των σκαγιών στην απόσταση αυτή, προκειμένου να επιτευχθεί τραυματικό σοκ. Αντίθετα ως πρώην ιδιογομωτής, ενδιαφερόμουν προσωπικά για υψηλή διάτρηση, δηλαδή υψηλή αρχική ταχύτητα, προστασία σκαγιών από φθορά στη κάννη και υψηλό ειδικό βάρος / σκληροτητα σκαγιών. Το τελευταίο μου επέτρεπε να ελπίζω σε αύξηση του βεληνεκούς και με έμαθε να σκοπεύω τα θηράματα στο κεφάλι, αδιαφορώντας για το σώμα τους.
Με τον καιρό και την παρατήρηση/πείραμα, έμαθα ότι οι υψηλές αρχικές ταχύτητες έπεφταν γρηγορότερα στη πορεία τους προς τον στόχο, σε σχέση με τις πιο συμβατικές. Διαφορές της τάξεως των 20-30 m/sec αρχικής ταχύτητας, εκφυλίζονταν σε διαφορές των 4-8 m/sec στον στόχο στα 35 μέτρα. Είχα φθάσει να θεοποιήσω τη μαγική ταχύτητα μεταξύ 385-390 m/sec, κάτι που ακόμα πρεσβεύω.
Επίσης παρατήρησα ότι αυξάνοντας τη γόμωση σε βάρος, ΔΕΝ πετύχαινα περισσότερα θηράματα, αλλά μελάνιαζα τη πλάτη μου άσκοπα και ο κρότος μου έτρωγε τα τύμπανα.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ με καλής ποιότητας υλικά κατασκευής φυσιγγίων - κατάλληλα για τον αυλό μου σε ότι αφορά τη βυσμάτωση - και φυσιολογικές τιμές γομωσεων, είχα πολύ καλύτερα αποτελέσματα.
ΟΛΑ τα ΠΑΡΑΠΑΝΩ έγιναν στάχτη και μπούρμπερη, όταν έπεσα πάνω σε κάποιον σκοπευτή δάσκαλο που με έβαλε να κάνω τεστ Churchill. Είδα τα αποτελέσματα, ΕΜΑΘΑ τι ήταν λάθος και μετά κατάλαβα ότι δύσκολα να μην έχω επιτυχίες με σεταρισμένο όπλο. ΕΠΙΣΗΣ κατάλαβα ότι ένα καλό φυσίγγι πάντα θα δίνει επιτυχίες και ότι οι αποτυχίες είναι 95% σκοπευτικές και 5% οφείλονται σε άλλους παράγοντες.
Το σετάρισμα και το ζύγισμα στο όπλο μας, η χρήση λογικών ποιοτικών ταιριαστών γομώσεων που θα μας επιτρέπουν το τράβηγμα της σκανδάλης χωρίς φόβο και πάθος, η φυσική κατάσταση και ψυχική μας διάθεση, είναι σαφώς παράγοντες απείρως σοβαρότεροι από την χρωμιωμένη ή μη κάννη, τη μάρκα του όπλου, τον καιρό, κλπ.
ΥΓ: Και η εξωτερική βλητική (κυρίως άνεμος/πυκνότητα αέρα) παίζουν τον ρόλο τους, αλλά μια άλλη φορά αυτά.
Το πως καταβάλλουμε ένα θήραμα, το είχα γράψει και παλαιότερα: Με 2 τρόπους
- Είτε με πλήγμα σε καίριο σημείο
- Είτε με αριθμό ταυτοχρόνων πληγμάτων, που τα σκάγια αποδιαμορφούμενα κατά την πρόσκρουση, μεταφέρουν την ενέργεια και προσβάλλουν το ΚΝΣ του θηράματος, επιφέρωντας τραυματικό σοκ. Δηλαδή σταματά από το σοκ η αναπνοή, ο παλμός της καρδιάς, κλπ. Προ ημερών καθάρισα λαγό και βρήκα 1 σκάγι στο σβέρκο (επουσιώδες) αλλά πάνω από 12 σκάγια 4αρια στη πλάτη/λαιμό στο δέρμα. Είχε κεραυνοβοληθεί.
Αν πάμε να συγκρίνουμε 2 τουφεκιές στο χαρτί με σκοπό να εξάγουμε την καλύτερη για τα θηράματα, ΔΕΝ γίνεται. Θέλει θήραμα και πολλές δοκιμές. Διότι άλλοτε το φυσίγγι με την υψηλή διάτρηση θα κάνει τη δουλειά του και άλλοτε θα μας δίνει ένα τραυματισμένο θήραμα με διαμπερή τραύματα, δηλαδή ΔΕΝ θα έχει βρει καίριο σημείο και λόγω υψηλής διάτρησης ΔΕΝ θα έχει εναποθέσει ενέργεια στο ΚΝΣ.
Οι εταιρείες φυσιγγίων αποβλέπουν στην επίτευξη μιας καλής συγκέντρωσης στις 40 γιάρδες (36 μέτρα) και μια υψηλή κινητική ενέργεια των σκαγιών στην απόσταση αυτή, προκειμένου να επιτευχθεί τραυματικό σοκ. Αντίθετα ως πρώην ιδιογομωτής, ενδιαφερόμουν προσωπικά για υψηλή διάτρηση, δηλαδή υψηλή αρχική ταχύτητα, προστασία σκαγιών από φθορά στη κάννη και υψηλό ειδικό βάρος / σκληροτητα σκαγιών. Το τελευταίο μου επέτρεπε να ελπίζω σε αύξηση του βεληνεκούς και με έμαθε να σκοπεύω τα θηράματα στο κεφάλι, αδιαφορώντας για το σώμα τους.
Με τον καιρό και την παρατήρηση/πείραμα, έμαθα ότι οι υψηλές αρχικές ταχύτητες έπεφταν γρηγορότερα στη πορεία τους προς τον στόχο, σε σχέση με τις πιο συμβατικές. Διαφορές της τάξεως των 20-30 m/sec αρχικής ταχύτητας, εκφυλίζονταν σε διαφορές των 4-8 m/sec στον στόχο στα 35 μέτρα. Είχα φθάσει να θεοποιήσω τη μαγική ταχύτητα μεταξύ 385-390 m/sec, κάτι που ακόμα πρεσβεύω.
Επίσης παρατήρησα ότι αυξάνοντας τη γόμωση σε βάρος, ΔΕΝ πετύχαινα περισσότερα θηράματα, αλλά μελάνιαζα τη πλάτη μου άσκοπα και ο κρότος μου έτρωγε τα τύμπανα.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ με καλής ποιότητας υλικά κατασκευής φυσιγγίων - κατάλληλα για τον αυλό μου σε ότι αφορά τη βυσμάτωση - και φυσιολογικές τιμές γομωσεων, είχα πολύ καλύτερα αποτελέσματα.
ΟΛΑ τα ΠΑΡΑΠΑΝΩ έγιναν στάχτη και μπούρμπερη, όταν έπεσα πάνω σε κάποιον σκοπευτή δάσκαλο που με έβαλε να κάνω τεστ Churchill. Είδα τα αποτελέσματα, ΕΜΑΘΑ τι ήταν λάθος και μετά κατάλαβα ότι δύσκολα να μην έχω επιτυχίες με σεταρισμένο όπλο. ΕΠΙΣΗΣ κατάλαβα ότι ένα καλό φυσίγγι πάντα θα δίνει επιτυχίες και ότι οι αποτυχίες είναι 95% σκοπευτικές και 5% οφείλονται σε άλλους παράγοντες.
Το σετάρισμα και το ζύγισμα στο όπλο μας, η χρήση λογικών ποιοτικών ταιριαστών γομώσεων που θα μας επιτρέπουν το τράβηγμα της σκανδάλης χωρίς φόβο και πάθος, η φυσική κατάσταση και ψυχική μας διάθεση, είναι σαφώς παράγοντες απείρως σοβαρότεροι από την χρωμιωμένη ή μη κάννη, τη μάρκα του όπλου, τον καιρό, κλπ.
ΥΓ: Και η εξωτερική βλητική (κυρίως άνεμος/πυκνότητα αέρα) παίζουν τον ρόλο τους, αλλά μια άλλη φορά αυτά.
