Μάλλον γράφεται Krupp Essen, σωστά; Αν είναι έτσι, θα πρέπει να ψάξεις να βρεις και άλλο ένα όνομα, του Ιταλού μικροβιοτέχνη που το κατασκεύασε, πιθανόν να μην αναγράφεται, δεν ήταν σπάνιο. H Krupp ήταν και είναι ως Thyssen Krupp μια μεγάλη βιομηχανία χάλυβα στο Έσσεν της Γερμανίας που δεν κατασκευάζει αυτά τα συγκεκριμένα όπλα αλλά πουλούσε ημιτελής κάννες σε πάρα πολλές μικρές Ιταλικές φίρμες. Τα όπλα αυτά ήταν πολύ φτηνά. Προφανώς ξεσκαρτάρισαν και οι άλλες μεγάλες βιομηχανίες κυνηγητικών όπλων ότι ημιτελείς βάσεις κοκοροντούφεκων είχαν μετά τον πόλεμο αφού ήδη κυκλοφορούσαν φτηνά οπισθογεμή και εμπορικότερα όπλα όπως οι καραμπίνες.
Αναφέρω αυτά για να πω πως το οποιοδήποτε κόστος σε αυτό το όπλο μόνο συναισθηματική αξία θα του προσθέσει.
Η ανακαίνιση των κανών θα δείχνει ακόμη χειρότερα τα ξύλα, η ολική ανακαίνιση θα στοιχίσει περισσότερα από την αξία του αν πουλιόταν σήμερα καινούργιο.
Αν είχα ένα τέτοιο όπλο που δεν το χρησιμοποιούσα, θα του έκανα ένα πολύ καλό καθάρισμα και μετά ένα καυτό μπάνιο με μπόλικη σαπουνάδα και πολύ καλό ξέβγαλμα, θα το σκούπιζα προσεκτικά και θα το στέγνωνα προσεκτικά στις ρίγες με σεσουάρ. Θα το περνούσα με πολύ αργόρευστο λάδι συντηρήσεως και θα είχα το νου μου να το ελέγχω 2-3 φορές το χρόνο.
Το ξέβαμμα της βάσης, κάθε λακουβίτσα στα ξύλα του, κάθε γρατζουνιά στα μέταλλα είναι η ψυχή του, είναι η απόδειξη πως οι προκάτοχοι του το τίμησαν δεόντως.
Αν φοβάσαι πως θα μεγαλώσει η ζημιά, θα σου πρότεινα, αν έχεις πολύ ικανά και σταθερά δάκτυλα να βάλεις με ένα φτερό κομμένο σαν πένα, μόνο στο βάθος της σκουριάς μια ιδέα αντισκωριακού (φωσφάτωση) ή μια ιδέα ψυχρής βαφής.
δεν ξερω τι να κανω