Ειναι μια προσωπική επιλογή και απαράδεκτη κάθε ρατσιστική αντιμετώπιση.
Ο καθένας μπορεί να λέγεται όπως όπωςομως θέλει και να πάει με όποιον θέλει.
Δε μπορείς όμως να επιλέξεις και να φτιάξεις νέου τύπου οικογένεια. Σαν μορφή κοινωνικής συμβίωσης αποτέλεσε τις πρώτες μορφές αλλάζοντας μέσα στους αιώνες δομή και διαρθρωση κι αυτό ανάλογα τον τρόπο παραγωγής της κοινωνίας κάθε φορά.
Βασικά στοιχεια της ο άντρας και η γυναίκα, ο γάμος κλπ.
Ένα νεογέννητο όμως δε μπορεί να επιλέξει τι είδους οικογένεια θέλει στη ζωή του, την οικονομική κατάσταση της, τη συμπεριφορά, το χρώμα των γονιών κλπ.
Το σίγουρο είναι πως τα παιδιά πρέπει να μεγαλώσουν και με τα δύο πρότυπα, με μπαμπα και μαμά, τη γυναίκεια και ανδρική παρουσία κι όχι γονέα 1 και 2.
Καταλαβαίνετε λοιπόν κάτι τέτοιο που θα οδηγήσει... Πόσο μάλλον που σήμερα εγώ πιστεύω αυτό είναι και ένας μοχλός πίεσης προς τις πολιτείες για παραπέρα πράματα τα οποία δρομολογούνται υπόγεια.
Μπλέκεται φυσικά και το σύστημα και η πολιτική. Η ιστορία όταν μια κοινωνία αρχίζει και σαπίζει φέρνει στο φως τη βασική αντίθεση που πρέπει να λυθεί, να ξεπεραστεί και να φέρει μια νέα οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας. Κάθε φορά οι αντιθέσεις άλλαζαν μορφή η ουσία όμως ήταν η ίδια: αναντιστοιχεια και σύγκρουση παραγωγικών δυνάμεων - σχέσεων παραγωγής.
Από δω λοιπόν κάθε ιστορική εποχή, από τις ίδιες τις αντιθέσεις φέρνει μπροστά τις δυνάμεις εκείνες που είναι προοδευτικές και θα αποτελέσουν τις κινητήριες ας το πούμε δυναμεις αλλαγής της κοινωνίας.
Άρα είναι κοινωνικές δυνάμεις. Άρα το κίνημα θα έχει κοινωνικά χαρακτηριστικά, άρα και κοινωνική θέση, πιο συγκεκριμένα ταξική θέση αφού στην κοινωνία δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Άρα κινημα γκει δεν υπάρχει, και το φυλετικο ζήτημα δε μπορεί αντικειμενικά να υπερβεί το ταξικο.
Όσοι γεννούν τέτοια κινήματα θέλουν να συγκαλυψουν και να συσκοτησουν την έννοια των κινηματων και την ταξικοτητα της κοινωνιας
Ο καθένας μπορεί να λέγεται όπως όπωςομως θέλει και να πάει με όποιον θέλει.
Δε μπορείς όμως να επιλέξεις και να φτιάξεις νέου τύπου οικογένεια. Σαν μορφή κοινωνικής συμβίωσης αποτέλεσε τις πρώτες μορφές αλλάζοντας μέσα στους αιώνες δομή και διαρθρωση κι αυτό ανάλογα τον τρόπο παραγωγής της κοινωνίας κάθε φορά.
Βασικά στοιχεια της ο άντρας και η γυναίκα, ο γάμος κλπ.
Ένα νεογέννητο όμως δε μπορεί να επιλέξει τι είδους οικογένεια θέλει στη ζωή του, την οικονομική κατάσταση της, τη συμπεριφορά, το χρώμα των γονιών κλπ.
Το σίγουρο είναι πως τα παιδιά πρέπει να μεγαλώσουν και με τα δύο πρότυπα, με μπαμπα και μαμά, τη γυναίκεια και ανδρική παρουσία κι όχι γονέα 1 και 2.
Καταλαβαίνετε λοιπόν κάτι τέτοιο που θα οδηγήσει... Πόσο μάλλον που σήμερα εγώ πιστεύω αυτό είναι και ένας μοχλός πίεσης προς τις πολιτείες για παραπέρα πράματα τα οποία δρομολογούνται υπόγεια.
Μπλέκεται φυσικά και το σύστημα και η πολιτική. Η ιστορία όταν μια κοινωνία αρχίζει και σαπίζει φέρνει στο φως τη βασική αντίθεση που πρέπει να λυθεί, να ξεπεραστεί και να φέρει μια νέα οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας. Κάθε φορά οι αντιθέσεις άλλαζαν μορφή η ουσία όμως ήταν η ίδια: αναντιστοιχεια και σύγκρουση παραγωγικών δυνάμεων - σχέσεων παραγωγής.
Από δω λοιπόν κάθε ιστορική εποχή, από τις ίδιες τις αντιθέσεις φέρνει μπροστά τις δυνάμεις εκείνες που είναι προοδευτικές και θα αποτελέσουν τις κινητήριες ας το πούμε δυναμεις αλλαγής της κοινωνίας.
Άρα είναι κοινωνικές δυνάμεις. Άρα το κίνημα θα έχει κοινωνικά χαρακτηριστικά, άρα και κοινωνική θέση, πιο συγκεκριμένα ταξική θέση αφού στην κοινωνία δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Άρα κινημα γκει δεν υπάρχει, και το φυλετικο ζήτημα δε μπορεί αντικειμενικά να υπερβεί το ταξικο.
Όσοι γεννούν τέτοια κινήματα θέλουν να συγκαλυψουν και να συσκοτησουν την έννοια των κινηματων και την ταξικοτητα της κοινωνιας