gvp9000
Banned
Δεν ξέρω ποιος είναι ο αρχηγός αλλά η ομάδα ψηφίζει δαγκωτό κεκα ή όπως αλλιώς ονομαστεί.
Οι αρχηγοί της ομάδας (όλοι μας δηλαδή ) συμφωνήσαμε σήμερα.
Δεν ξέρω ποιος είναι ο αρχηγός αλλά η ομάδα ψηφίζει δαγκωτό κεκα ή όπως αλλιώς ονομαστεί.
Δεν λεs το αλλο ρε πατριδα ? Ελληναs στο Tenesse σπιτια ,γρασιδια ,μασουρια κυνηγι παπια θα αποφασιζει για σενα.Οχι ρε μαγκεs.Να ρωτήσω κάτι ρε παιδιά δλδ θα έχουν ψήφο αυτοί που ζουν 2000 και 3000χλμ μακριά από την Ελλάδα και θα αποφασίζουν για εμένα που ζω εδώ με 500€ και όλοι αυτοί με τους παχυλούς μισθούς σε άλλες χώρες θα κρίνουν την ζωή μας εε είμαστε Ελλαδισταν και καθαρά ψηφοθηρικος νόμος γι'αυτό και δεν ιδρώνει το αυτί αν χάσουν τους κυνηγούς-ψαραδες αναπληρώνουν τα κενά γνώμη μου.
Να ρωτήσω κάτι ρε παιδιά δλδ θα έχουν ψήφο αυτοί που ζουν 2000 και 3000χλμ μακριά από την Ελλάδα και θα αποφασίζουν για εμένα που ζω εδώ με 500€ και όλοι αυτοί με τους παχυλούς μισθούς σε άλλες χώρες θα κρίνουν την ζωή μας εε είμαστε Ελλαδισταν και καθαρά ψηφοθηρικος νόμος γι'αυτό και δεν ιδρώνει το αυτί αν χάσουν τους κυνηγούς-ψαραδες αναπληρώνουν τα κενά γνώμη μου.
Δυστυχώς υπάρχουν Έλληνες υπήκοοι, άνδρες και γυναίκες, με τίτλους και διδακτορικά, που μάχονται υπέρ των συμφερόντων της γείτονος, στο όνομα κάποιου μελλοντικού και αφηρημένου κέρδους για την Ελλάδα. Π.χ. κάποιες Ελληνικές επιτροπές πολιτικονομικών συμβούλων, εντός και εκτός Ελλάδος, που έχουν φτάσει μάλιστα στο σημείο να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες όπως να ζητούν από την Ελληνική κυβέρνηση να μην αντιταχθεί στις προσπάθειες της Τουρκίας να λάβει μέρος στα ευρωπαϊκά εξοπλιστικά προγράμματα. Με άλλα λόγια, να δεχθεί η Ελλάδα να βάλει τον (γκρίζο) λύκο να φυλάει τα (ελληνικά) πρόβατα. Και όπως φαίνεται, η παρούσα κυβέρνηση θα το δεχθεί.Αξίζει πραγματικά .Μπράβο κοπέλα μου .
Ιωάννα Καραδήμα
Η Λευκορωσία είναι κοντά... η Τουρκία κείται μακράν
https://www.pronews.gr/opinion-makers/989808_i-leykorosia-einai-konta-i-toyrkia-keitai-makran
Οι Ελληνες του εξωτερικού τουλάχιστονΝα ρωτήσω κάτι ρε παιδιά δλδ θα έχουν ψήφο αυτοί που ζουν 2000 και 3000χλμ μακριά από την Ελλάδα και θα αποφασίζουν για εμένα που ζω εδώ με 500€ και όλοι αυτοί με τους παχυλούς μισθούς σε άλλες χώρες θα κρίνουν την ζωή μας εε είμαστε Ελλαδισταν και καθαρά ψηφοθηρικος νόμος γι'αυτό και δεν ιδρώνει το αυτί αν χάσουν τους κυνηγούς-ψαραδες αναπληρώνουν τα κενά γνώμη μου.
Ούτως ή άλλως, οι κρίσιμες αποφάσεις για τις ζωές μας, 3000χλμ μακρυά λαμβάνονται, από κάτι άτομα με [πραγματικά] παχυλούς μισθούς. Τους ψηφοφόρους τους χρειάζονται μόνο για την αποποίηση ευθύνης. Αν ασκούσαμε πολιτική με την ψήφο...αυτοί που ζουν 2000 και 3000χλμ μακριά από την Ελλάδα και θα αποφασίζουν για εμένα που ζω εδώ με 500€ και όλοι αυτοί με τους παχυλούς μισθούς σε άλλες χώρες θα κρίνουν την ζωή μας
Οκ δεν θα μπω στην αντιπαράθεση σου οποίος ξέρει ξέρει έχω να πω ένα ότι όσοι έρχονται για διακοπές και μόνο στην Ελλάδα δεν μπορούν να μας κουνάνε το δάκτυλο για αυτά που ζούμε και παίρναμε κάθε μέρα και για το αμφίβολο των παιδιών μας και δεν νομίζω να πονάει κανείς περισσότερο από αυτούς που μένουν πίσω και όσοι επέλεξαν να φύγουν καλά έκαναν και μπράβο τους αλλά μέχρι εκεί δικαίωμα στην Χώρα κάνουν αυτοί που κατοικούν σε αυτή και για το χρηματικό άσε βλέπουμε κάθε καλοκαίρι τους λαζογερμανους και τούς υπόλοιπους να πετάνε το χρήμα και να κάνουν εφέ σε πανηγύρια ανά την Ελλάδα.Οι Ελληνες του εξωτερικού τουλάχιστον
Αλλά αγαπητέ Σταύρο, μην νομίζεις ότι είναι όλα ρόδινα εκτός Ελλάδας. Δεν υπάρχουν παχυλοί μισθοί αν δεν ξεκωλωθείς στη δουλειά και αν δεν το αξίζεις. Και να ξερεις, από τα 9,50Ευρώ την ώρα που είναι ο ελάχιστος μικτός μισθός εργάτη σήμερα στην Γερμανία, του μένουν τα 5,50 καθαρά. Υπολόγισε λοιπόν πώς μπορείς να ζήσεις οικογένεια με αυτά τα λεφτά όταν το ενοίκιο για 50τμ σπίτι είναι πάνω από 500Ευρώ τον μήνα.
- δεν τα "φάγαμε όλοι μαζί" , αντιθέτως ...
- ... έφερναν συνάλλαγμα στην Ελλάδα, σε αντιθεση με τους εντός των συνόρων που έβγαζαν συνάλλαγμα εκτός Ελλάδας (για διάφορους λόγους)
- ο παχυλός μισθός μου πηγάζει από 60 ωρες δουλειά την βδομάδα, κάθε βδομάδα, αξιοκρατικά.
- ο παχυλός μισθός μου πάει στα παχυλά έξοδα διαβίωσης και βασικής ανάγκης.
- last but not least, ασχετα αν είμαι 3000χλμ μακριά, η Ελλάδα είναι συνεχώς μέσα στην καρδιά μου, χωρίς υστεροβουλία. Και αυτό νομίζω ισχύει για όλους τους ξενιτεμένους Ελληνες.
ΥΓ: δεν μιλώ για τους Ελληνες εφοπλιστές του Λονδίνου, αλλά για τον απλό Ελληνα μετανάστη από το '50 μέχρι σήμερα.
ΥΥΓ: Και σίγουρα "εξ αποστάσεως" βλέπεις πιο ξεκάθαρα τα κακώς κείμενα στην πατρίδα. Και όταν τα λέμε, ίσως να σας πονάνε/πειράζει στην αρχή, αλλά μετά νομίζω τα καταλαβαίνετε.
Αν και συμμερίζομαι το συναίσθημα, αφού ο μοναδικός αδερφός μου ζει στο εξωτερικό, και συμφωνώ με τη σχετικότητα του "παχυλού" μισθού αλλά και την ευκρίνεια της αποστασιοποίησης, η στρέβλωση και ο ετεροκαθορισμός του αντικειμένου από τον (εν προκειμένω), συνήθως, αλλοτριωμένο παρατηρητή, δεν παύει να είναι στρέβλωση και ετεροκαθορισμός.Οι Ελληνες του εξωτερικού τουλάχιστον
Για κάντω μου λιανά, δεν σε πιάνω ...Αν και συμμερίζομαι το συναίσθημα, αφού ο μοναδικός αδερφός μου ζει στο εξωτερικό, και συμφωνώ με τη σχετικότητα του "παχυλού" μισθού αλλά και την ευκρίνεια της αποστασιοποίησης, η στρέβλωση και ο ετεροκαθορισμός του αντικειμένου από τον (εν προκειμένω), συνήθως, αλλοτριωμένο παρατηρητή, δεν παύει να είναι στρέβλωση και ετεροκαθορισμός.
... και σε λίγο την Θράκη.... Αποκαλούμε εθναρχες πρωθυπουργούς που πρόδωσαν αλλος την Κύπρο , αλλος τις αξέχαστες πατρίδες και την Μακεδονία.
Υποθέτοντας ότι δεν αναφέρεσαι στα όσα συμφωνώ, με τα υπόλοιπα εννοώ την αρνητική (διαβρωτική θα έλεγα) επιρροή στην εξέλιξη του χαρακτήρα του νεοέλληνα που είχαν, τόσο το συνάλλαγμα όσο και το life style του μετανάστη, με το οποίο, στην προσπάθειά του να αποδείξει πίσω στους πατριώτες του (αλλά, κυρίως, στον εαυτό του) το ορθό της «απόφασής» του να μεταναστεύσει, έφτανε πολλές φορές σε ακρότητες (εφέ) που στην πατρίδα του, λόγω άγνοιας, λαμβάνονταν για συνήθεις και νορμάλ συμπεριφορές του εξωτερικού, δημιουργώντας παράλληλα την ψευδή εικόνα του εύκολου πλουτισμού στη ξενιτιά. Αυτό, είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση της κουτοπονηριάς και της επαγγελματικής ανηθικότητας του Έλληνα (λαμόγιο) και τη δημιουργία του στρεβλού οικονομικού συστήματος της «αρπαχτής». Είμαι από δώδεκα χρονών στην οικοδομή (δεκαετία 80, καλοκαίρια και διακοπές), αρχικά ως γυψαδόρος με τον μπάρμπα και στη συνέχεια, μέχρι να πάω φαντάρος, εργάτης στα σοβατίσματα με τον πατέρα, ενώ, για ένα καλοκαίρι έκανα και στη διανομή παγωτών, και είδα από κοντά τον φτωχό πλην τίμιο οικοδόμο να μετατρέπεται σε στυγνό απατεώνα εργολάβο, που «βαρούσε στο κεφάλι» ακόμα και τους συγγενείς του, ενώ, τον άλλοτε συμπαθή και γραφικό καφετζή και ταβερνιάρη, σε άξεστο εστιάτορα και τουριστικό επιχειρηματία, που «έπιανε τον κώλο» των «λαζογερμανών» και των «αμερικάνων» κάθε Αύγουστο, με τον οποίο ήθελε να θρέψει όλους τους άλλους μήνες. Το χρήμα όμως που τσέπωνε με αυταρέσκεια, στο life style το σπαταλούσε, μιμούμενος το life style που συνόδευε το πολυπόθητο συνάλλαγμα. Με την πλήρη ένταξή μας στην ΕΟΚ, ήταν πλέον ηθικά και ιδεολογικά έτοιμο το θύμα του πελατειακού πολιτικού συστήματος, με τις επιδοτήσεις και τα τραπεζικά προϊόντα. Μια ιστορία απ’ την οποία η Γερμανία ήταν ο μεγάλος κερδισμένος, τουλάχιστον οικονομικά. Μπορεί λοιπόν ο Έλληνας του εξωτερικού να μην τα έφαγε μαζί μας, τα έφαγε όμως με τους άλλους, αφού, προετοίμασε το πάτριο έδαφος, εν αγνοία του, για το κλείσιμο του κύκλου της εκμετάλλευσης, τμήμα του οποίου αποτέλεσε και ο ίδιος.Για κάντω μου λιανά, δεν σε πιάνω ...
Χμμ, καθόλου περίεργο, συμφωνώ σε όλα αυτά που γράφεις, εκτός δύο θεμάτων:Υποθέτοντας ότι δεν αναφέρεσαι στα όσα συμφωνώ, με τα υπόλοιπα εννοώ την αρνητική (διαβρωτική θα έλεγα) επιρροή στην εξέλιξη του χαρακτήρα του νεοέλληνα που είχαν, τόσο το συνάλλαγμα όσο και το life style του μετανάστη, με το οποίο, στην προσπάθειά του να αποδείξει πίσω στους πατριώτες του (αλλά, κυρίως, στον εαυτό του) το ορθό της «απόφασής» του να μεταναστεύσει, έφτανε πολλές φορές σε ακρότητες (εφέ) που στην πατρίδα του, λόγω άγνοιας, λαμβάνονταν για συνήθεις και νορμάλ συμπεριφορές του εξωτερικού, δημιουργώντας παράλληλα την ψευδή εικόνα του εύκολου πλουτισμού στη ξενιτιά. Αυτό, είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση της κουτοπονηριάς και της επαγγελματικής ανηθικότητας του Έλληνα (λαμόγιο) και τη δημιουργία του στρεβλού οικονομικού συστήματος της «αρπαχτής». Είμαι από δώδεκα χρονών στην οικοδομή (δεκαετία 80, καλοκαίρια και διακοπές), αρχικά ως γυψαδόρος με τον μπάρμπα και στη συνέχεια, μέχρι να πάω φαντάρος, εργάτης στα σοβατίσματα με τον πατέρα, ενώ, για ένα καλοκαίρι έκανα και στη διανομή παγωτών, και είδα από κοντά τον φτωχό πλην τίμιο οικοδόμο να μετατρέπεται σε στυγνό απατεώνα εργολάβο, που «βαρούσε στο κεφάλι» ακόμα και τους συγγενείς του, ενώ, τον άλλοτε συμπαθή και γραφικό καφετζή και ταβερνιάρη, σε άξεστο εστιάτορα και τουριστικό επιχειρηματία, που «έπιανε τον κώλο» των «λαζογερμανών» και των «αμερικάνων» κάθε Αύγουστο, με τον οποίο ήθελε να θρέψει όλους τους άλλους μήνες. Το χρήμα όμως που τσέπωνε με αυταρέσκεια, στο life style το σπαταλούσε, μιμούμενος το life style που συνόδευε το πολυπόθητο συνάλλαγμα. Με την πλήρη ένταξή μας στην ΕΟΚ, ήταν πλέον ηθικά και ιδεολογικά έτοιμο το θύμα του πελατειακού πολιτικού συστήματος, με τις επιδοτήσεις και τα τραπεζικά προϊόντα. Μια ιστορία απ’ την οποία η Γερμανία ήταν ο μεγάλος κερδισμένος, τουλάχιστον οικονομικά. Μπορεί λοιπόν ο Έλληνας του εξωτερικού να μην τα έφαγε μαζί μας, τα έφαγε όμως με τους άλλους, αφού, προετοίμασε το πάτριο έδαφος, εν αγνοία του, για το κλείσιμο του κύκλου της εκμετάλλευσης, τμήμα του οποίου αποτέλεσε και ο ίδιος.
Από την άλλη, η αλλοτρίωση του [κάθε] μετανάστη από την πανίσχυρη οικονομικά και τεχνολογικά χώρα που τον φιλοξενεί –αφού, ως γνωστόν, για ένα κομμάτι ψωμί, δεν φτάνει μόνο η δουλειά–, τον κάνει να δικαιολογεί και να ευλογεί σε μεγάλο βαθμό, την προσαρμογή της πατρίδας του σε ξένα προγράμματα ανάπτυξης που δεν λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητές της, ή, έστω, το φαντασιακό των κατοίκων της, κρίνοντας μόνο και μόνο από την αποτελεσματικότητά τους στην [κυρίαρχη] χώρα που τα εκπόνησε.
Είναι άλλο πράγμα λοιπόν η άσκηση κριτικής, για την οποία η απόσταση βοηθάει στην αμερόληπτη και αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων, και άλλο η άσκηση πολιτικής, η οποία έχει άμεση επίπτωση στις ζωές των υποκειμένων της.