Ούτε ο αριθμός των θυμάτων παγκοσμίως ούτε ο κίνδυνος της διασωλήνωσης και του ενδεχόμενου θανάτου δεν τους πτοεί.
Αυτό θα μπορούσε να αφορά και τους καπνιστές ή τους λάτρεις της ταχύτητας, που οι συνήθειές τους κάποτε, σαν σύμβολα της ελευθερίας προωθήθηκαν.
Όμως, όπως έχω ξαναπεί, το ότι οι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται τις κυβερνήσεις και την επιστημονική κοινότητα, θα πρέπει να απασχολήσει τις κυβερνήσεις και την επιστημονική κοινότητα. Ίσως αμφότερες έχουν απομακρυνθεί υπερβολικά από αυτό που υπηρετούν: τον Άνθρωπο.
Οι πιο λογικοί επικαλούνται συνταγματικά δικαιώματα για να μην ομολογήσουν τον φόβο τους.
Αυτά τα συνταγματικά δικαιώματα (τα οποία κάποιοι έχουν καταστήσει διακοσμητικά), νομίζω πως προέκυψαν λαμβάνοντας υπόψη τις ιατρικές πράξεις κάποιων άλλων επιστημονικά καταρτισμένων "σωτήρων" που σήμερα τους αποκαλούμε ψυχοπαθείς ναζιστές.
Επίσης, νομίζω πως, το παρόν Σύνταγμα (έστω σε επίπεδο διακήρυξης), έχει γραφτεί στο όνομα της Ελευθερίας, και δη του ατόμου, και όχι στο όνομα του φόβου.
ο εμβολιασμός είναι ένας κανόνας που επιτρέπει στην κοινωνία να προστατεύει τη ζωή των μελών της.
Συμφωνώ απόλυτα! Όπως επίσης και ο πυροσβεστήρας είναι ένας κανόνας που σε βοηθάει να σώσεις τον εαυτό σου και την οικογένειά σου από φωτιά και αυτό να σε κάνει ήρωα σε όλη την κοινωνία, όμως αν έχεις πυρπολήσει προηγουμένως ο ίδιος το σπίτι σου, η ιστορία θα σε κρίνει διαφορετικά.
Ο ορθολογισμός που επικαλείσαι, δεν είναι παρά ένα τμήμα από ένα σχέδιο με άκρως ανορθολογικό σκοπό, προϋπόθεση του οποίου είναι ο απόλυτος έλεγχος, η διεύθυνση και κατεύθυνση όλων ανεξαιρέτως των συμμετεχόντων. Ένα σχέδιο το οποίο, φροντίζοντας εξ αρχής να αφήνει εκτός των επιστημονικών μετρήσεών του την αρνητικότητα των επιλογών του, βγαίνει πάντα θετικό και αγιάζει τα μέσα του. Οι προθέσεις του όμως, μόνο κακές δεν είναι· το καλό όλων μας θέλουν οι θιασώτες του, όπως ακριβώς και οι προηγούμενοι αυτόκλητοι "σωτήρες" της ανθρωπότητας, αλλά εξίσου με μακιαβελικό τρόπο. Άλλωστε, είναι γνωστό πλέον πως,
ο δρόμος για την Κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις· απλά, η σύγχρονη Κόλαση απαιτεί και κάρτα μέλους.
Επίσης, ο ορθός λόγος, είναι ορθός πάντα σε σχέση με το φορέα του και αποδεικνύεται ορθός με την αποτελεσματικότητα του μέσου προς το σκοπό του. Όπως και ο πυροσβεστήρας όταν χρησιμοποιείται για να σβήσει μια φλόγα, αλλά, και για να σπάσει μια πόρτα ή ένα κεφάλι. Η επίτευξη των παραπάνω σκοπών, εν τέλει, ίσως σε κάνει ήρωα, αλλά, ίσως και εγκληματία ή αυτόχειρα. Το ορθολογικό και το ανορθολογικό, έχει να κάνει με το δάσος και όχι με την κάθε συστάδα δέντρων.
Με τον τρόπο που καταμερίζεται η εργασία για τον κοινωνικό σκοπό, με τον ίδιο τρόπο καταμερίζεται και η θεώρησή του. Η διαμόρφωση, η εκπαίδευση και η εξειδίκευση που λαμβάνουμε από καθαγιασμένους θεσμούς, μας οδηγεί στην αποξένωση από το έργο μας και την απώλεια του νοήματός του, ρίχνοντάς μας σε μια ατέρμονη χαμστερική κυκλικότητα. Είμαστε τεχνικώς ικανότατα pixels σε μια οθόνη υψηλής ευκρίνειας, η εικόνα της οποίας μας διαφεύγει. Είμαστε απόλυτα καταρτισμένοι να επιτελέσουμε το έργο που μας αναθέτουν αλλά όχι να κρίνουμε τον απώτερο σκοπό του. Η έλλειψη όμως της κριτικής δύναμης είναι ο επιστημονικός ορισμός της βλακείας, και, η εκπαίδευση που ενδιαφέρεται για την καλλιέργεια μόνο των υπόλοιπων νοητικών ικανοτήτων, μας καθιστά πανέξυπνους βλάκες και άψογα εξαρτήματα ενός μηχανισμού που μας υποδουλώνει (το επιβεβαιώνει και η Βιτάλη).
Ο φιλελευθερισμός διακήρυξε την ελευθερία του ατόμου και το τέλος της αυθεντίας. Ο νεοφιλελευθερισμός εγκαθίδρυσε την ελευθερία του
νομικού προσώπου επιστρατεύοντας κάθε άτομο και κάθε θεσμό για τους σκοπούς του, και, όλοι οι θεσμοί και οι σχέσεις της κοινωνίας, ακόμα και η συνείδηση των ατόμων και τα ένστικτά τους, διέπονται από έναν παραγωγικό και διευθυντικό σχεδιασμό αποβάλλοντας από την εργαλειοθήκη του κάθε τι ανθρωπιστικό. Ακόμα και πόλεις ολόκληρες έχουν χτιστεί έτσι ώστε να εξυπηρετούν την αποδοτικότητα του εργοστασίου, το οποίο διαχειρίζεται ακόμη και τον ελεύθερο χρόνο των υπαλλήλων του (πχ Λεβερκούζεν) διεκδικώντας κάθε πτυχή της ύπαρξής τους. Κατευθύνοντας τη ζωτική ενέργεια των ατόμων στην υψηλή παραγωγικότητα (η οποία πλέον, είναι και ένδειξη ψυχικής υγείας), έρχεται μετά να τους πουλήσει τις πάλαι ποτέ φυσικές δραστηριότητές τους (πχ κυνήγι) ως καταναλωτικά αγαθά και χόμπι. Δηλαδή ο σημερινός κυνηγός, βρίσκεται στην ίδια θέση ακριβώς με αυτήν προ γεωργικής επανάστασης, απλά, τώρα, πρέπει να πληρώσει για αυτήν και έχει να καθαρίσει εθελοντικά και κάτι χωματερές (κάνοντας τη δουλειά άλλων για την οποία τους πληρώνει). Αντί λοιπόν για την αυταρέσκεια των αυταρχικών ατόμων του παρελθόντος, σήμερα αντιμετωπίζουμε την αυταρέσκεια ενός αυταρχικού αλλά απρόσωπου οργανισμού, από τον οποίο θα απαλλαγούμε μόνο αν θέσουμε στην ιδεολογική μας γκιλοτίνα το δικό μας σβέρκο.
Όσο για τη δεισιδαιμονία, αναρωτιέμαι πόσοι από τους "φιλελεύθερους ορθολογιστές" ανά τον κόσμο απορρίπτουν τα τελετουργικά
Μυστήρια του γάμου, της βάπτισης και την Εκκλησία εν γένει. Ή μήπως, κάθε εμπόριο για καλό; Η δεισιδαιμονία έχει κι αυτή ικανότητες ιού και χαρακτηριστικά πανδημίας. Επιβιώνει ανά τους αιώνες δια της προσαρμογής και, σε εποχές που δεν καταφέρνει να πείσει με το φόβο, μαγεύει και θέλγει με το μεγαλείο της· την αίγλη της όμως ποτέ της δεν τη χάνει, και, ανά εποχές, παρουσιάζει και αυτή διάφορες μεταλλάξεις και εξάρσεις. Επειδή όμως, σε ένα μεγάλο βαθμό, βοηθάει και αυτή στον κοινωνικό έλεγχο και αποπροσανατολισμό, και μαζί με όλα τ' άλλα στον
πλούτο των εθνών, θα ήταν αντιφατικό να επενδύαμε στην επιστημονική αντιμετώπισή της.
Ας αφήσουμε λοιπόν το σύγχρονο κυνήγι μαγισσών κι ας αναζητήσουμε μέσα μας τον Δεσπότη που μας εξουσιάζει. Αυτός όμως είναι ο δρόμος της
αληθινής ελευθερίας και όχι της «Γαλάζιας». Το αίσθημα της καταπίεσης, είναι η υγιής αντίδραση στη σκλαβιά, η συνειδητοποίηση της οποίας, είναι η αρχή κάθε απελευθέρωσης. Μπορεί οι "ψεκασμένοι" συνωμοσιολόγοι, απλά να διεκδικούν μεγαλύτερο μερίδιο από τη μεγάλη εικόνα (σε σχέση με αυτούς που είναι ικανοποιημένοι με αυτό που ήδη κατέχουν) και έλεγχο στη ζωή τους, πράγμα το οποίο οι ειδικοί δεν δύνανται να τους το παρέχουν. Μεγαλωμένοι όμως με δεισιδαιμονικούς θεσμούς και παραμύθια, πέφτουν με την πρώτη ευκαιρία στην αγκαλιά που νιώθουν πιο οικεία.
Τι;;; Δεν ήτανε δικό σου;;;
Ντροπή σου!
ΥΓ. Συγνώμη για το κατεβατό Ηλία! Δεν μπόρεσα να το βγάλω πιο σύντομο.