Σημαδεύοντας την επικαιρότητα Αρχείο

Status
Not open for further replies.
Αυτό είναι από φίλο μου για να δούμε τι συμβαίνει ενώ κατά τη κυβέρνηση όλα ναι βαινουν καλώς σε τούτο το τόπο και μιλάμε για άνθρωπο που καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες και με τεράστιες ευθύνες και ρίσκο καθημερινώς
 

Attachments

  • IMG-7a5fb40b4324746ef8e48d8e32c63756-V.jpg
    IMG-7a5fb40b4324746ef8e48d8e32c63756-V.jpg
    167,4 KB · Προβολές: 53
Αυτό είναι από φίλο μου για να δούμε τι συμβαίνει ενώ κατά τη κυβέρνηση όλα ναι βαινουν καλώς σε τούτο το τόπο και μιλάμε για άνθρωπο που καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες και με τεράστιες ευθύνες και ρίσκο καθημερινώς
ο άνθρωπος αυτός αγωνίστηκε όλη του τη ζωή για να μην εκμεταλλεύεται άνθρωπος τον άνθρωπο.
Αυτός και χιλιάδες άλλοι βοήθησαν τους εκμεταλλευόμενους από μας του τρίτου κόσμου να ξεσηκωθούν.
Έτσι η Ευρώπη που με την αποικιοκρατία για 3-4 αιώνες μάζευε των πλούτο άλλων και ζούσε πλουσιοπάροχα, τώρα έχει πρόβλημα. Δεν μπορεί να συντηρήσει το υψηλό επίπεδο κοινωνικού κράτους. Δεν μπορεί να έχει το σύστημα υγείας που θέλουν οι πολίτες της, γιατί οι πολίτες της μοιράστηκαν την οικονομική τους δύναμη .
Ο πλούτος δεν φυτρώνει , από καποιον τον κλέβεις
 
Από τη μία, οι νεοπουριτανοί φανατικοί της πολιτικής ορθότητας, που αντικαθιστούν τις δηλωτικές φύλου καταλήξεις με @, ξορκίζουν ό,τι παραπέμπει σε χιούμορ ή σε σαρκική απόλαυση, ηδονίζονται ρίχνοντας κατάρες στην πατριαρχία, αποκαθηλώνουν ως και το ταλέντο ακόμα – "να το βράσω το ταλέντο σου, να τα κάψω τα βιβλία και τις ταινίες και τα τραγούδια σου, εάν περιέχουν ψήγμα έστω τοξικής αρρενωπότητας!"

Από την άλλη, τα ούγκανα του εθνικισμού. Οι χούλιγκαν του "Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια", σε τραμπική ή σε ελληναράδικη εκδοχή. Οι αντιεμβολιαστές, οι θρησκόληπτοι, οι φουκαράδες που αποκτούν αυτοπεποίθηση μόνο όταν παρελαύνουν ντυμένοι καουμπόιδες ή Μακεδόνες, βαράνε όλοι μαζί αρβύλες και τσαρούχια και τρίζει η γη…

Από την άλλη, οι "αριστεροί", οι ουδεμίαν σχέσιν έχοντες με την Αριστερά που πηγάζει από τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό. Απεχθάνονται -στα λόγια, όχι στον τρόπο ζωής τους- κάθετι δυτικό. Εναγκαλίζονται το όποιο "ηττημένο έθνος", το όποιο θύμα της πάλαι ποτέ αποικιοκρατίας. Κάνουν τα στραβά μάτια στην ειδεχθή φύση του επιθετικού ισλαμισμού. Στις εκπαραθυρώσεις των λοάτκι από τις ταράτσες στη Γάζα, στο "Σύνταγμα" της Χαμάς που ρητά αναφέρει ότι προορισμός της γυναίκας είναι να γεννάει άνδρες πολεμιστές. Χρήσιμοι ηλίθιοι; Ή πρόθυμοι συνοδοιπόροι;

Στο μουσικό φεστιβάλ, που έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο στον Χελμό, οι πιο παθιάρηδες, οι αιώνιοι έφηβοι, ενίοτε καραφλομαλλιάδες, ανέμιζαν σημαίες της Παλαιστίνης που στην πίσω όψη τους είχαν μια πειρατική νεκροκεφαλή και κάτι στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Τρικυμία σε ποτήρι; Πιάστο αβγό και κούρευτο; Απεγνωσμένη, κατά τη γνώμη μου, προσπάθεια να βρεθεί ένα νόημα. Να αποκτήσει η κατακερματισμένη πραγματικότητα μια συνοχή, έναν σκοπό που να μπορείς να τον υπηρετήσεις. Που να είναι καθαρός από τα τόσο κουραστικά "ναι μεν, αλλά" της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
 
Απεγνωσμένη θα συμφωνήσω και θα πω ότι η απόγνωση και η απελπισία κάποτε έφερναν ξεσηκωμούς και αλλαγές,σήμερα δυστυχώς χάθηκε και αυτό και η μόνη λύτρωση για τους πολύ θρησκόληπτους είναι η πίστη και η τιμωρία του Θεού, για τους ρεαλιστές και ριψοκίνδυνους της ζωής ο πόλεμος ,και για τους υπόλοιπους η επαιτεία εξαιρώ το κομμάτι που καπηλεύεται πάντα το όλο φτιαγμένο εξ επί τούτου σύστημα .Το σημαντικότερο όλων είναι ότι χάθηκε η ελπίδα και κανείς δε πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει κάτι απλά μαθαίνοντας να σκέφτεται και να ψηφίζει για το κοινό συμφέρον και όχι για της οικογένειας του.
 
Από τη μία, οι νεοπουριτανοί φανατικοί της πολιτικής ορθότητας, που αντικαθιστούν τις δηλωτικές φύλου καταλήξεις με @, ξορκίζουν ό,τι παραπέμπει σε χιούμορ ή σε σαρκική απόλαυση, ηδονίζονται ρίχνοντας κατάρες στην πατριαρχία, αποκαθηλώνουν ως και το ταλέντο ακόμα – "να το βράσω το ταλέντο σου, να τα κάψω τα βιβλία και τις ταινίες και τα τραγούδια σου, εάν περιέχουν ψήγμα έστω τοξικής αρρενωπότητας!"

Από την άλλη, τα ούγκανα του εθνικισμού. Οι χούλιγκαν του "Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια", σε τραμπική ή σε ελληναράδικη εκδοχή. Οι αντιεμβολιαστές, οι θρησκόληπτοι, οι φουκαράδες που αποκτούν αυτοπεποίθηση μόνο όταν παρελαύνουν ντυμένοι καουμπόιδες ή Μακεδόνες, βαράνε όλοι μαζί αρβύλες και τσαρούχια και τρίζει η γη…

Από την άλλη, οι "αριστεροί", οι ουδεμίαν σχέσιν έχοντες με την Αριστερά που πηγάζει από τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό. Απεχθάνονται -στα λόγια, όχι στον τρόπο ζωής τους- κάθετι δυτικό. Εναγκαλίζονται το όποιο "ηττημένο έθνος", το όποιο θύμα της πάλαι ποτέ αποικιοκρατίας. Κάνουν τα στραβά μάτια στην ειδεχθή φύση του επιθετικού ισλαμισμού. Στις εκπαραθυρώσεις των λοάτκι από τις ταράτσες στη Γάζα, στο "Σύνταγμα" της Χαμάς που ρητά αναφέρει ότι προορισμός της γυναίκας είναι να γεννάει άνδρες πολεμιστές. Χρήσιμοι ηλίθιοι; Ή πρόθυμοι συνοδοιπόροι;

Στο μουσικό φεστιβάλ, που έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο στον Χελμό, οι πιο παθιάρηδες, οι αιώνιοι έφηβοι, ενίοτε καραφλομαλλιάδες, ανέμιζαν σημαίες της Παλαιστίνης που στην πίσω όψη τους είχαν μια πειρατική νεκροκεφαλή και κάτι στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Τρικυμία σε ποτήρι; Πιάστο αβγό και κούρευτο; Απεγνωσμένη, κατά τη γνώμη μου, προσπάθεια να βρεθεί ένα νόημα. Να αποκτήσει η κατακερματισμένη πραγματικότητα μια συνοχή, έναν σκοπό που να μπορείς να τον υπηρετήσεις. Που να είναι καθαρός από τα τόσο κουραστικά "ναι μεν, αλλά" της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Ενώ λες αλήθειες,τσουβαλιάζεις συγχρόνως.
 
Status
Not open for further replies.
Back
Top