Πρεπει να εχει περασει και τα ξυλα με βερνικι χωρις καμια προεργασια. Κατευθειαν απο πανω απο τα χτυπηματα και τις γρατσουνιες και τις ψαθες. Τις καννες δε μπορω να διακρινω καλα σε τι κατασταση ειναι εξωτερικα.Εγώ θα επερνα αυτό να το βρουν και οι αρχεολογοι μετά από 200 χρόνια στο τάφο μουhttps://www.car.gr/xyma/view/312976997-dikanno-super-poze-allilepitheto-baikal-iz-27-made-in-ussr
Σκέφτομαι να αγοράσω... Αρχείο
- Thread starter ΑΝΔΡΕΑΣΠ
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Παλιο μοντελο αλλα πολυ καλο.........δεν μπορουμε να καταλαβουμε και πολλα απο τις φωτο αλλα αν παμε να κανουμε ολες αυτες τις μετατροπες που αναφερει ο κατοχος δεν αξιζει.......θα παρεις αλλο οπλο που τα εχει ολα ετοιμα........συν οτι θα ειναι και με τσοκ.
Ποια η διαφορα της σφυρηλατης βασης απο αυτης που εχει γινει με χυτευση ακριβειας?
Υπαρχει καποιος γνωστης να μας δωσει τα φωτα του?
Υπαρχει καποιος γνωστης να μας δωσει τα φωτα του?
Απο τα λίγα που ξέρω είναι ότι η χύτευση έχει το πλεονέκτημα ότι επειδή το μέταλλο θερμαίνεται σε μεγαλύτερες θερμοκρασίες μέχρι να λιώσει μπορείς να αλλάξεις την δομή του αναμιγνύοντας περισσότερα μέταλλα ή συσαστικά ώστε να διαμορφώσεις ανάλογα την τελική δομή του μετάλλου. Όπως γίνεται πχ. στο αλουμίνιο που ανάλογα τα συστατικά το σκληραίνουν ή το μαλακώνουν και δίνουν συγκεκριμένες ιδιότητες στο τελικό προϊόν. Όμως στη χύτευση επειδή το λιώνεις το μέταλλο συνήθως η δομή του τελικού προιόντος είναι πορώδη και δεν έχει την αντίστοιχη συνοχή και αντοχή που έχει ένα σφυρίλατο μέταλλο. Τώρα η χυτευση ακριβείας αν δεν κάνω λάθος είναι μια πιο ελεγχόμενη χύτευση όπου ελέγχουν με μεγαλύτερη ακρίβεια την δομή του μετάλλου ώστε να περιορίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα γενικότερα μειονεκτήματα της χυτευσης σαν διαδικασία. Βεβαια με την εξέλιξη της τεχνολογίας μπορούν με την χύτευση να βγάλουν πολύ καλά προιόντα που να έχουν πιο ελεγχόμενες ιδιότητες όπως πχ μέταλλα που να είναι ταυτόχρονα ανθεκτικά μέχρι έναν βαθμό που απαιτείται ανάλογα την χρήση που προορίζονται αλλά να είναι και ελαφρυά κλπ κλπ.
Αντίθετα στο σφυρίλατο ουσιαστικά δίνεις σχήμα σε ένα μέταλλο θερμαίνοντας το σε χαμηλότερες θερμοκρασίες από ότι είναι η θερμοκρασία τήξης χωρίς να χαλάς την δομή του αφού το επεξεργάζεσαι όσο ειναι σε στέρεη μορφή. Το σφυρίλατο γενικότερα δίνει πιο ανθεκτικό προιόν με μεγαλύτερη αντοχή και πιο συμπαγής δομή. Επίσης το σφυρίλατο στοιχίζει περισσότερο και ειναι δυσκολότερη διαδικασία σε σχέση με την χύτευση. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα εργαλεία που προορίζονται για σκληρή χρήση όπως τσεκούρια ,σφυριά , μαχαίρια κλπ είναι σφυρίλατα όλα.
Last edited:
Η Beretta ,η browning Ιαπωνίας, οι άλλοι Ιταλοί κατασκευαστές ποια μέθοδο χρησιμοποιούν σήμερα;
Ψυχρή σφυρηλάτηση κάνει η merkel στις κανες τις η bereta τις δημιουργεί με τρυπανισμο οι υπόλοιποι δεν αναφέρουν αποφεύγουν να πουν συγκεκριμένα.
.Σας δείχνω ένα άρθρο από την κυνηγετικά που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.
Ένα από τα θέματα που συζητιούνται έντονα όπου συνευρίσκονται κυνηγοί είναι για όπλα «που σκοτώνουν» ή που «δεν σκοτώνουν». Τέτοιου είδους συζητήσεις πολλές φορές παίρνουν θυελλώδη μορφή, ενώ δεν λείπουν και τα φαινόμενα φραστικών συγκρούσεων μεταξύ οπαδών δύο συγκεκριμένων ιταλικών αυτογεμών να επιδίδονται μεταξύ σοβαρού κι αστείου σε «ιντερνετικές» συνήθως… μάχες για το ποια μάρκα «σκοτώνει» καλύτερα από την άλλη!
Ένα τόσο αμφιλεγόμενο θέμα είναι δύσκολο να εξεταστεί αντικειμενικά κι έτσι αφού το έπιασα να το εξετάσω, θα θέσω υποκειμενικά τους δικούς μου ορισμούς, τουλάχιστον απ’ ότι έχω καταλάβει από τέτοιες συζητήσεις. Ειδικά ο όρος «δεν σκοτώνει», εάν εκληφθεί κυριολεκτικά είναι τουλάχιστον αστείος, αφού όλα τα κυνηγετικά όπλα σκοτώνουν, ειδικά σε πολύ μικρές αποστάσεις. Ο όρος «δεν σκοτώνει» λοιπόν χρησιμοποιείται για να περιγράψει φαινόμενα τραυματισμών θηραμάτων, κοντά στα όρια του βεληνεκούς του κυνηγετικού όπλου. Με άλλα λόγια με υπαιτιότητα του όπλου, θηράματα που θα έπρεπε να σκοτώνονται ακαριαία, τραυματίζονται και αυτό συμβαίνει με τέτοια συχνότητα που να αποτελεί στατιστικό δείγμα. Για να ειπωθεί κάτι τέτοιο, βεβαίως, εξυπακούεται, ότι έχουν εξεταστεί όλα τα προφανή, ότι δηλαδή το φυσίγγι είναι καλής ποιότητας και κατάλληλο για το θήραμα, τις κλιματικές συνθήκες και την απόσταση που εβλήθη, το τσοκάρισμα που αντιστοιχεί στην απόσταση και στο μέγεθος του σκαγιού, το κοντάκι ταιριάζει στο σωματότυπο του κυνηγού και η σκοπευτική του δεξιότητα είναι επαρκής, ώστε να κεντράρει την πλειοψηφία των θηραμάτων στις τουφεκιές του. Βλέπετε λοιπόν πόσο δύσκολο είναι να δει κανείς ένα τέτοιο θέμα αντικειμενικά, αφού όλα τα ανωτέρω που ανέφερα διέπονται από απόλυτη υποκειμενικότητα. Αλλά ας υποθέσουμε για χάρη της συζήτησής μας ότι φυσίγγι, τσοκ, κοντάκι και σκοπευτής ήταν σωστά και ότι για τον τραυματισμό ευθύνεται όντως μία κάννη που δεν αποδίδει. Τι σημαίνει αυτό και πώς μπορεί μία κάννη να είναι υπεύθυνη για τον τραυματισμό του θηράματος, ενώ θα έπρεπε κανονικά να σκοτωθεί ακαριαία; Θα πρέπει λογικά η κάννη να επηρεάσει αρνητικά είτε τη συγκέντρωση των σκαγιών είτε την ταχύτητά τους ή και τα δύο μαζί. Αυτό λοιπόν που καλούμαστε να εξετάσουμε είναι κατά πόσον μπορεί να αποδειχτεί, ότι μία κάννη μπορεί να επηρεάσει προς το καλύτερο ή το χειρότερο την απόδοση ενός φυσιγγίου που γνωρίζουμε ότι είναι επαρκές. Πριν προχωρήσω στην όσο το δυνατόν αντικειμενικότερη εξέταση του θέματος, οφείλω να ομολογήσω ότι προσωπικά συνομολογώ ότι όντως υπάρχουν υπαρκτές και χειροπιαστές διαφορές στην βλητική απόδοση διαφορετικών καννών και μάλιστα όντας κυνηγός καρτεριού κατά κύριο λόγο, η βλητική απόδοση είναι από τους βασικούς παράγοντες που καθορίζουν την απόκτηση ενός καινούριου όπλου ή τον αποχωρισμό κάποιου άλλου.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά λοιπόν που επηρεάζουν την βλητική απόδοση μιας κάννης; Ας τα δούμε ένα ένα.
- Advertisement -
Η εσωτερική γεωμετρία μίας κάννης είναι κατ’ εμέ η κατ’ εξοχήν παράμετρος που επηρεάζει τη βλητική της. Χαρακτηριστικά όπως το μήκος και η γωνία του κώνου προσαρμογής, η κωνικότητα ή η παραλληλότητα του συνολικού μήκους ή μερών του εσωτερικού κοίλου, η διαμόρφωση των τσοκ αν αποτελούν σταθερό μέρος της κάννης, ότι δηλαδή σχεδιαστικά προέβλεψε ο κατασκευαστής, ώστε να προσδώσει στην κάννη συγκεκριμένα βλητικά χαρακτηριστικά. Είναι παρατηρημένο ότι όσο μακρύτερος είναι ο κώνος προσαρμογής, τόσο πυκνότερες είναι και οι συγκεντρώσεις από μία τέτοια κάννη, καθώς επίσης και κάννες που είναι κωνικές σε όλο τους το μήκος, τείνουν να παράγουν σφικτότερες κατανομές, με λιγότερα παραμορφωμένα σκάγια.
Ο αυλός της κάννης, η εσωτερική διάμετρος του κοίλου της δηλαδή, δεν ευθύνεται ευθέως για δυσάρεστες βλητικές εκπλήξεις, αρκεί να τηρούμε κάποια προφανή μέτρα αντιστοίχισης του βάρους της γόμωσης με τη διάμετρο του αυλού. Είναι γνωστό ότι όσο μεγαλύτερη διάμετρο αυλού έχει ένα όπλο, τόσο πιο σωστά ανταποκρίνεται σε μεγάλα βάρη γομώσεων, κάτι όμως που δεν έχει αποδειχτεί πέραν αμφιβολίας. Παράλληλα έχω συναντήσει από άριστες βλητικά κάννες μέχρι άχρηστες κάννες σε όλο το εύρος διαφορετικών αυλών, άρα οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι ο αυλός από μόνος του είναι μάλλον αδιάφορη παράμετρος.
Το σύστημα λειτουργίας του όπλου έχει πολλάκις κατηγορηθεί ότι ευθύνεται για απώλειες στη «δύναμη» της τουφεκιάς, ειδικά στα αυτογεμή αερίων. Η προσωπική μου εμπειρία, μου έχει αποδείξει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει επ’ ουδενί και επομένως τα δίκαννα εν γένει δεν «κόβουν μακρύτερα» από τις καραμπίνες!
Ο τύπος του ατσαλιού που χρησιμοποιείται για την κατασκευή της κάννης φέρει ένα σημαντικό μέρος ευθύνης για την τελική της βλητική απόδοση, γι αυτό εξάλλου όσο καλύτερο και ακριβότερο είναι ένα όπλο, τόσο συχνότερα τείνει να αναφέρει ο κατασκευαστής τη χρήση συγκεκριμένων τύπων ατσαλιών, τα οποία είναι γνωστά για τις ιδιότητές τους. Η αλήθεια είναι ότι πλέον η σύγχρονη μεταλλουργία μας προμηθεύει με ατσάλια πολύ ανώτερα και καθαρότερα από αυτά μερικών δεκαετιών πίσω, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός, ότι όσο περισσότερο κοστίζει ένα όπλο, τόσο πιο ακριβό ατσάλι χρησιμοποιείται για τις κάννες του. Οι ιδιότητες δε που απαιτείται να συνδυάζει ένα καλό ατσάλι κάννης (δομική αντοχή, μοριακή ομοιογένεια, αντοχή στην οξείδωση, ελαστικότητα και μη θρυμματισμός κατά τη ρήξη) είναι αρκετά δύσκολο να συνδυαστούν, γι αυτό και πολύ σπάνια κάποιο συγκεκριμένο ατσάλι αριστεύει ταυτόχρονα σε όλες.
Ο τρόπος κατασκευής μιας κάννης είναι άλλη μία παράμετρος στην οποία αποδίδεται συνήθως ευθύνη ως προς την βλητική απόδοση και κατά τη γνώμη μου δικαίως. Προσωπικά θεωρώ ότι οι κάννες κατασκευασμένες με βαθύ τρυπανισμό, υπερτερούν βλητικά αυτών που κατασκευάζονται με θερμή ή ψυχρή σφυρηλάτηση.
Η ευθύτητα μιας κάννης μπορεί να αποτελεί επίσης τροχοπέδη σε καλές βλητικές αποδόσεις. Σίγουρα μία στραβή κάννη (είναι πολύ περισσότερες απ’ ότι πιστεύετε) επηρεάζει αρνητικά την ευθυβολία του όπλου, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να επηρεάσει και την ποιότητα της κατανομής της τουφεκιάς.
Η εσωτερική λείανση μίας κάννης είναι από τους πολύ σημαντικούς παράγοντες ως προς την βλητική απόδοση και κατ’ επέκταση η λείανση και του κώνου προσαρμογής και των τσοκ, είτε αυτά είναι σταθερά είτε εναλλασσόμενα. Τα ακριβά όπλα έχουν συνήθως κάννες λειασμένες σε εξαιρετικό επίπεδο, κάτι που απαιτεί πολλές εργατοώρες εξειδικευμένης εργασίας. Μάλιστα η εσωτερική λείανση και το γυάλισμα του κώνου προσαρμογής και των τσοκ, είναι από τις πιο απλές βελτιωτικές εργασίες που μπορούν να γίνουν σε ένα όπλο και μάλιστα χωρίς να επηρεάσουν την μεταπωλητική του αξία.
Η σκληροχρωμίωση του εσωτερικού της κάννης είναι ένα χαρακτηριστικό, που πλέον αποτελεί στάνταρ σε όλα τα σύγχρονα όπλα μαζικής παραγωγής. Τα πλεονεκτήματα είναι η προστασία της κάννης από εσωτερική οξείδωση, ως αποτέλεσμα ελλιπούς συντήρησης και η επίτευξη αρκετά υψηλού επιπέδου λείανσης. Το βασικό μειονέκτημα είναι ότι η χρωμίωση των καννών τις κάνει ανελαστικές και άκαμπτες. Είναι αυτό που όλοι έχετε ακούσει «αυτό το όπλο διαλέγει φυσίγγια», ή «το όπλο μου πάει εξαιρετικά το τάδε φυσίγγι». Είναι γεγονός ότι μία χρωμιωμένη κάννη που στερείται ελαστικότητας θα αποδώσει καλύτερα σε ένα συγκεκριμένο εύρος βαρών γόμωσης, θα προτιμήσει έναν τύπο συγκεντρωτήρα και θα βγάλει καλύτερες κατανομές με ένα συγκεκριμένο νούμερο σκάγια. Μία αχρωμίωτη κάννη δεν έχει τέτοιες… παραξενιές και φυσικά η συντριπτική πλειοψηφία των ακριβών όπλων, χειροποίητων και μη, έχουν αχρωμίωτες κάννες με λείανση και γυάλισμα καθρέπτη!
Η τελευταία παράμετρος που θα αναφερθώ ακούει στο όνομα «αρμονικές κάννης». Για όσους δεν έχετε ξανακούσει τον όρο, αποτελεί απλά μία περιγραφή του πώς οι δονήσεις κατά τον πυροβολισμό «ταξιδεύουν» μέσα στο ατσάλι της κάννης και πώς επηρεάζουν την ευθυβολία, τη συγκέντρωση και την ταχύτητα εξόδου της γόμωσης. Οι αρμονικές κάθε κάννης είναι μοναδικές όπως τα δακτυλικά αποτυπώματα και αυτό ίσως εξηγεί πώς όμοιες σε χαρακτηριστικά κάννες έχουν πολλές φορές έντονες διαφορές βλητικής απόδοσης.
Αντί επιλόγου θα σας διηγηθώ περιστατικό με μερακλή κυνηγό της επαρχίας με δύο πανομοιότυπα όπλα με συνεχόμενους σειριακούς αριθμούς, ίδιες κάννες, ίδια κοντάκια, ίδια τσοκ! «Το αγαπάς πολύ αυτό το όπλο μπάρμπα, για να ‘χεις δύο! Ευχαριστημένος;»
Κι ο παππούς δείχνοντας πρώτα το ένα και μετά το άλλο «Τι να σου πω παιδάκι μου… Μαζί τα αγόρασα, την ίδια μέρα. Αυτό… σφαζ’. Αυτό δεν… σφαζ’!»
Ένα από τα θέματα που συζητιούνται έντονα όπου συνευρίσκονται κυνηγοί είναι για όπλα «που σκοτώνουν» ή που «δεν σκοτώνουν». Τέτοιου είδους συζητήσεις πολλές φορές παίρνουν θυελλώδη μορφή, ενώ δεν λείπουν και τα φαινόμενα φραστικών συγκρούσεων μεταξύ οπαδών δύο συγκεκριμένων ιταλικών αυτογεμών να επιδίδονται μεταξύ σοβαρού κι αστείου σε «ιντερνετικές» συνήθως… μάχες για το ποια μάρκα «σκοτώνει» καλύτερα από την άλλη!
Ένα τόσο αμφιλεγόμενο θέμα είναι δύσκολο να εξεταστεί αντικειμενικά κι έτσι αφού το έπιασα να το εξετάσω, θα θέσω υποκειμενικά τους δικούς μου ορισμούς, τουλάχιστον απ’ ότι έχω καταλάβει από τέτοιες συζητήσεις. Ειδικά ο όρος «δεν σκοτώνει», εάν εκληφθεί κυριολεκτικά είναι τουλάχιστον αστείος, αφού όλα τα κυνηγετικά όπλα σκοτώνουν, ειδικά σε πολύ μικρές αποστάσεις. Ο όρος «δεν σκοτώνει» λοιπόν χρησιμοποιείται για να περιγράψει φαινόμενα τραυματισμών θηραμάτων, κοντά στα όρια του βεληνεκούς του κυνηγετικού όπλου. Με άλλα λόγια με υπαιτιότητα του όπλου, θηράματα που θα έπρεπε να σκοτώνονται ακαριαία, τραυματίζονται και αυτό συμβαίνει με τέτοια συχνότητα που να αποτελεί στατιστικό δείγμα. Για να ειπωθεί κάτι τέτοιο, βεβαίως, εξυπακούεται, ότι έχουν εξεταστεί όλα τα προφανή, ότι δηλαδή το φυσίγγι είναι καλής ποιότητας και κατάλληλο για το θήραμα, τις κλιματικές συνθήκες και την απόσταση που εβλήθη, το τσοκάρισμα που αντιστοιχεί στην απόσταση και στο μέγεθος του σκαγιού, το κοντάκι ταιριάζει στο σωματότυπο του κυνηγού και η σκοπευτική του δεξιότητα είναι επαρκής, ώστε να κεντράρει την πλειοψηφία των θηραμάτων στις τουφεκιές του. Βλέπετε λοιπόν πόσο δύσκολο είναι να δει κανείς ένα τέτοιο θέμα αντικειμενικά, αφού όλα τα ανωτέρω που ανέφερα διέπονται από απόλυτη υποκειμενικότητα. Αλλά ας υποθέσουμε για χάρη της συζήτησής μας ότι φυσίγγι, τσοκ, κοντάκι και σκοπευτής ήταν σωστά και ότι για τον τραυματισμό ευθύνεται όντως μία κάννη που δεν αποδίδει. Τι σημαίνει αυτό και πώς μπορεί μία κάννη να είναι υπεύθυνη για τον τραυματισμό του θηράματος, ενώ θα έπρεπε κανονικά να σκοτωθεί ακαριαία; Θα πρέπει λογικά η κάννη να επηρεάσει αρνητικά είτε τη συγκέντρωση των σκαγιών είτε την ταχύτητά τους ή και τα δύο μαζί. Αυτό λοιπόν που καλούμαστε να εξετάσουμε είναι κατά πόσον μπορεί να αποδειχτεί, ότι μία κάννη μπορεί να επηρεάσει προς το καλύτερο ή το χειρότερο την απόδοση ενός φυσιγγίου που γνωρίζουμε ότι είναι επαρκές. Πριν προχωρήσω στην όσο το δυνατόν αντικειμενικότερη εξέταση του θέματος, οφείλω να ομολογήσω ότι προσωπικά συνομολογώ ότι όντως υπάρχουν υπαρκτές και χειροπιαστές διαφορές στην βλητική απόδοση διαφορετικών καννών και μάλιστα όντας κυνηγός καρτεριού κατά κύριο λόγο, η βλητική απόδοση είναι από τους βασικούς παράγοντες που καθορίζουν την απόκτηση ενός καινούριου όπλου ή τον αποχωρισμό κάποιου άλλου.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά λοιπόν που επηρεάζουν την βλητική απόδοση μιας κάννης; Ας τα δούμε ένα ένα.
- Advertisement -
Η εσωτερική γεωμετρία μίας κάννης είναι κατ’ εμέ η κατ’ εξοχήν παράμετρος που επηρεάζει τη βλητική της. Χαρακτηριστικά όπως το μήκος και η γωνία του κώνου προσαρμογής, η κωνικότητα ή η παραλληλότητα του συνολικού μήκους ή μερών του εσωτερικού κοίλου, η διαμόρφωση των τσοκ αν αποτελούν σταθερό μέρος της κάννης, ότι δηλαδή σχεδιαστικά προέβλεψε ο κατασκευαστής, ώστε να προσδώσει στην κάννη συγκεκριμένα βλητικά χαρακτηριστικά. Είναι παρατηρημένο ότι όσο μακρύτερος είναι ο κώνος προσαρμογής, τόσο πυκνότερες είναι και οι συγκεντρώσεις από μία τέτοια κάννη, καθώς επίσης και κάννες που είναι κωνικές σε όλο τους το μήκος, τείνουν να παράγουν σφικτότερες κατανομές, με λιγότερα παραμορφωμένα σκάγια.
Ο αυλός της κάννης, η εσωτερική διάμετρος του κοίλου της δηλαδή, δεν ευθύνεται ευθέως για δυσάρεστες βλητικές εκπλήξεις, αρκεί να τηρούμε κάποια προφανή μέτρα αντιστοίχισης του βάρους της γόμωσης με τη διάμετρο του αυλού. Είναι γνωστό ότι όσο μεγαλύτερη διάμετρο αυλού έχει ένα όπλο, τόσο πιο σωστά ανταποκρίνεται σε μεγάλα βάρη γομώσεων, κάτι όμως που δεν έχει αποδειχτεί πέραν αμφιβολίας. Παράλληλα έχω συναντήσει από άριστες βλητικά κάννες μέχρι άχρηστες κάννες σε όλο το εύρος διαφορετικών αυλών, άρα οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι ο αυλός από μόνος του είναι μάλλον αδιάφορη παράμετρος.
Το σύστημα λειτουργίας του όπλου έχει πολλάκις κατηγορηθεί ότι ευθύνεται για απώλειες στη «δύναμη» της τουφεκιάς, ειδικά στα αυτογεμή αερίων. Η προσωπική μου εμπειρία, μου έχει αποδείξει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει επ’ ουδενί και επομένως τα δίκαννα εν γένει δεν «κόβουν μακρύτερα» από τις καραμπίνες!
Ο τύπος του ατσαλιού που χρησιμοποιείται για την κατασκευή της κάννης φέρει ένα σημαντικό μέρος ευθύνης για την τελική της βλητική απόδοση, γι αυτό εξάλλου όσο καλύτερο και ακριβότερο είναι ένα όπλο, τόσο συχνότερα τείνει να αναφέρει ο κατασκευαστής τη χρήση συγκεκριμένων τύπων ατσαλιών, τα οποία είναι γνωστά για τις ιδιότητές τους. Η αλήθεια είναι ότι πλέον η σύγχρονη μεταλλουργία μας προμηθεύει με ατσάλια πολύ ανώτερα και καθαρότερα από αυτά μερικών δεκαετιών πίσω, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός, ότι όσο περισσότερο κοστίζει ένα όπλο, τόσο πιο ακριβό ατσάλι χρησιμοποιείται για τις κάννες του. Οι ιδιότητες δε που απαιτείται να συνδυάζει ένα καλό ατσάλι κάννης (δομική αντοχή, μοριακή ομοιογένεια, αντοχή στην οξείδωση, ελαστικότητα και μη θρυμματισμός κατά τη ρήξη) είναι αρκετά δύσκολο να συνδυαστούν, γι αυτό και πολύ σπάνια κάποιο συγκεκριμένο ατσάλι αριστεύει ταυτόχρονα σε όλες.
Ο τρόπος κατασκευής μιας κάννης είναι άλλη μία παράμετρος στην οποία αποδίδεται συνήθως ευθύνη ως προς την βλητική απόδοση και κατά τη γνώμη μου δικαίως. Προσωπικά θεωρώ ότι οι κάννες κατασκευασμένες με βαθύ τρυπανισμό, υπερτερούν βλητικά αυτών που κατασκευάζονται με θερμή ή ψυχρή σφυρηλάτηση.
Η ευθύτητα μιας κάννης μπορεί να αποτελεί επίσης τροχοπέδη σε καλές βλητικές αποδόσεις. Σίγουρα μία στραβή κάννη (είναι πολύ περισσότερες απ’ ότι πιστεύετε) επηρεάζει αρνητικά την ευθυβολία του όπλου, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να επηρεάσει και την ποιότητα της κατανομής της τουφεκιάς.
Η εσωτερική λείανση μίας κάννης είναι από τους πολύ σημαντικούς παράγοντες ως προς την βλητική απόδοση και κατ’ επέκταση η λείανση και του κώνου προσαρμογής και των τσοκ, είτε αυτά είναι σταθερά είτε εναλλασσόμενα. Τα ακριβά όπλα έχουν συνήθως κάννες λειασμένες σε εξαιρετικό επίπεδο, κάτι που απαιτεί πολλές εργατοώρες εξειδικευμένης εργασίας. Μάλιστα η εσωτερική λείανση και το γυάλισμα του κώνου προσαρμογής και των τσοκ, είναι από τις πιο απλές βελτιωτικές εργασίες που μπορούν να γίνουν σε ένα όπλο και μάλιστα χωρίς να επηρεάσουν την μεταπωλητική του αξία.
Η σκληροχρωμίωση του εσωτερικού της κάννης είναι ένα χαρακτηριστικό, που πλέον αποτελεί στάνταρ σε όλα τα σύγχρονα όπλα μαζικής παραγωγής. Τα πλεονεκτήματα είναι η προστασία της κάννης από εσωτερική οξείδωση, ως αποτέλεσμα ελλιπούς συντήρησης και η επίτευξη αρκετά υψηλού επιπέδου λείανσης. Το βασικό μειονέκτημα είναι ότι η χρωμίωση των καννών τις κάνει ανελαστικές και άκαμπτες. Είναι αυτό που όλοι έχετε ακούσει «αυτό το όπλο διαλέγει φυσίγγια», ή «το όπλο μου πάει εξαιρετικά το τάδε φυσίγγι». Είναι γεγονός ότι μία χρωμιωμένη κάννη που στερείται ελαστικότητας θα αποδώσει καλύτερα σε ένα συγκεκριμένο εύρος βαρών γόμωσης, θα προτιμήσει έναν τύπο συγκεντρωτήρα και θα βγάλει καλύτερες κατανομές με ένα συγκεκριμένο νούμερο σκάγια. Μία αχρωμίωτη κάννη δεν έχει τέτοιες… παραξενιές και φυσικά η συντριπτική πλειοψηφία των ακριβών όπλων, χειροποίητων και μη, έχουν αχρωμίωτες κάννες με λείανση και γυάλισμα καθρέπτη!
Η τελευταία παράμετρος που θα αναφερθώ ακούει στο όνομα «αρμονικές κάννης». Για όσους δεν έχετε ξανακούσει τον όρο, αποτελεί απλά μία περιγραφή του πώς οι δονήσεις κατά τον πυροβολισμό «ταξιδεύουν» μέσα στο ατσάλι της κάννης και πώς επηρεάζουν την ευθυβολία, τη συγκέντρωση και την ταχύτητα εξόδου της γόμωσης. Οι αρμονικές κάθε κάννης είναι μοναδικές όπως τα δακτυλικά αποτυπώματα και αυτό ίσως εξηγεί πώς όμοιες σε χαρακτηριστικά κάννες έχουν πολλές φορές έντονες διαφορές βλητικής απόδοσης.
Αντί επιλόγου θα σας διηγηθώ περιστατικό με μερακλή κυνηγό της επαρχίας με δύο πανομοιότυπα όπλα με συνεχόμενους σειριακούς αριθμούς, ίδιες κάννες, ίδια κοντάκια, ίδια τσοκ! «Το αγαπάς πολύ αυτό το όπλο μπάρμπα, για να ‘χεις δύο! Ευχαριστημένος;»
Κι ο παππούς δείχνοντας πρώτα το ένα και μετά το άλλο «Τι να σου πω παιδάκι μου… Μαζί τα αγόρασα, την ίδια μέρα. Αυτό… σφαζ’. Αυτό δεν… σφαζ’!»
Δεν έχω ακούσει για τη Μerkel , αλλά η Beretta έχω διαβάσει ότι τις φτιάχνει με ψυχρή σφυρηλάτηση ... Απεναντίας θυμάμαι πολύ καλά διαφημίσεις της Fabarm, που λέει ότι είναι η μόνη ιταλική εταιρεία που φτιάχνει τις κάννες της με "βαθύ τρυπανισμό" ...
Γιαννη φιλε χαρα στο κουραγιο σου
Το αντέγραψαν σιγά μην το έγραφα εγώ όλο χαχαχαχαχα
Έχεις δίκιο σχεδόν όλοι ψυχρή σφυρηλάτηση κάνουν
Με βάση τα παραπάνω θέλω μια fabarm αχρωμιωτη αλλά που να τη βρω γιατί αν την αποχρωμιωση θα φτάσει 18.9 το λιγότερο από 18.7 ξεκίνημα χωνί μουνι μετά.
Η beretta φτιάχνει τις κάνες της με ψυχρή εξέλαση. Θα βρω και το σχετικό βίντεο που υπάρχει και θα το ανεβάσω στο thread. Αν δεν κάνω λάθος και οι υπόλοιπες ιταλικές φίρμες με βαθυ τρυπανισμό τις φτιάχνουν.
Όλα σχεδόν τα ακριβά όπλα έχουν κάνες με τρυπανισμο, με σφυρηλατιση δεν μπορεί να έχει την ίδια ακρίβεια και ευθύτητα το κοίλο της κάνης. Σφυρηλατηση σε βάση δεν νομίζω πως μπορεί να εφαρμοστεί, εκεί οι μηχανές cnc στην αρχή και το τελείωμα από χέρι τεχνίτη είναι η καλύτερη μέθοδος. Σε κάθε περίπτωση η ποιότητα των υλικών και η φροντίδα σε όλα τα στάδια είναι σημαντικότερες από την μέθοδο παραγωγής. Το ατσάλι πχ που χρησιμοποιεί η fabbri ή η caprinus δεν μπορεί να σφυρηλατηθει με αξιώσεις ποιότητας, ο Βαγγος μπορεί να μας πει πόσο εύκολο ή μη είναι να δουλευτεί ένα πολύ σκληρό ανοξείδωτο ατσάλι από ένα ευρείας χρήσης.
Η κουβέντα ξεκίνησε για τις βάσεις πια από τις δύο μεθόδους δίνει μεγαλύτερη αντοχή , αυτό ρώτησα κι εγώ ποια χρησιμοποιεί η κάθε εταιρεία και τελικά όλοι έδωσαν απάντηση για τις κάννες .
Δεν εχει σημασια η διαθεση σου να περασεις την ενημερωση αυτη που κατα τα αλλα θεωρω οτι απαντα σε ολο το ευρος των ερωτηματων που μπορει να εχει καποιος για το θεμα βλητικης των κανων σε συγχαιρω και οσο αφορα το περιεχομενο της αναφορας προσυπογραφω θετικα.
Ευχαριστώ η μετάδοση των παρατηρήσεων και των γνώσεων είναι το σημαντικότερο πράγμα πιστεύω .
Η Ruger κατασκευάζει όλες τις βάσεις των όπλων της με χύτευση.
Η S&W χρησιμοποιεί σφυρήλατο ατσάλι.
Φυσικά και στις δύο περιπτώσεις το τελείωμα γίνεται με μηχανουργική κατεργασία.
Κανένας δεν παραπονέθηκε για την αντοχή των Ruger. Για τα S&W....
τα σημερινα μηχανηματα στα εργοστασια κατασκευης οπλων δεν εχουν προβλημα στην κατεργασια των βασεων η στην σφυρηλατηση -τρυπανισμο καννων διοτι δεν χρησιμοποιουνται πολυ σκληρα μεταλλα.Εδω 5αξονικα κεντρα δουλευουν ατσαλια sverker με σκληροτητα 60-62 rockwell
- Status