Εγώ πιστεύω ότι δεν έχει καμιά σημασία. Είτε μαλακό είναι το αμορτισέρ, είτε σκληρό, η πλήρης συμπίεσή του γίνεται κατά την αρχική φάση της πυροδότησης, τότε που αναπτύσεται η μέγιστη πίεση, οπότε τη στιγμή που η γόμωση περνά από τον κώνο στον κυρίως αυλό, είναι ήδη συμπιεσμένο όσο παίρνει, στην ουσία είναι ήδη μια άκαμπτη κυλινδρική τάπα, όπως και η συμπιεσμένη "μάλλινη", και έτσι (με αυτή τη μορφή) συνεχίζει να ωθεί τη γόμωση μέχρι το στόμιο. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι στην αρχή της συπίεσής του στραβώσει λίγο, αυτό κρατά για απειροελάχιστο χρόνο, και την ίδια στιγμή η φούστα έχει διογκωθεί και σφραγίσει το χώρο καύσης.
Ο Λευτέρης λέει να κρατήσουμε τη φούστα και το κυάθιο, ο προβληματισμός του είναι μόνο για το αμορτισέρ, αν κατάλαβα καλά.
Η γνώμη μου είναι ότι περίπτωση διαφυγής αερίων αποκλείεται. Όσο για την συγκέντρωση και την ποιότητα της κατανομής στον πίνακα, αν υπάρξει διαφορά μεταξύ των δυο περιπτώσεων, αυτή θα οφείλεται μόνο στη διαφορετική καμπύλη καύσης και στο διαφορετικό ύψος της μέγιστης πίεσης, λόγω διαφορετικού βαθμού συνολικής συμπίεσης του πλαστικού αμορτισέρ και της "μάλλινης", δηλαδή διαφορετικής μεταβολής του αρχικού χώρου καύσης. Που ίσως να έχει ως αποτέλεσμα διαφορετικό βαθμό παραμόρφωσης σκαγιών.
Εννοείται αυτό είναι "θεωρητική" προσωπική μου άποψη... Δεν έχω κάμει συγκριτικές δοκιμές τέτοιες που να έχω ασφαλές συμπέρασμα ...
