λοιπόν θα πω και εγώ κάτι που μου συνέβη και όσο και να ξαναπροσπάθησα δεν κατάφερα να το κάνω πάλι.
Είμαι Σχιστό τετάρτη μεσημέρι.
Είναι δύο σκοπευτές έτοιμοι να ρίξουν στο αριστερό τερέν , δεν τους ήξερα αλλά από τα ονόματα στο γιλέκο κατάλαβα ποιοί ήταν , που πάντα είναι σε καλές θέσεις στους αγώνες .
- Να ρίξω και εγώ μαζί σας ,φυσικά μου απαντούν και μπαίνω στον τρίτο βατήρα.
Έχω λοιπόν φτιάξει σενάριο στο μυαλό μου και λέω , αυτοί κατεβαίνουν συνέχεια σε αγώνες ευκαιρία να προπονηθείς στην ψυχολογία και να "φανταστείς" πως είσαι σε αγώνα.
Ξεκινάμε , σκύβω κάτω το κεφάλι , δεν κοιτάω ούτε δεξιά ούτε αριστερά , έχω αποκοπεί τελείως από τον κόσμο και είμαι καρφωμένος μόνο στα πιατάκια.
3ος - 4ος- 5ος βατήρας παίρνω και τα 15 , και γυρνάω να πάω στον πρώτο να ρίξω, ρίχνω το πρώτο πιάτο το παίρνω και περιμένω να ρίξω .
περιμένω να ακούσω δύο τουφεκιές για να ετοιμαστώ , περιμένω - περιμένω - περιμένω ........... τίποτα.
Γυρνάω και βλέπω τους δύο να έχουν πιάσει κουβεντούλα (προφανώς για κάποιο πιάτο που δεν έσπασε ή κάτι τέτοιο ). Ξαναγυρνάω μπροστά και προσπαθώ να μην χάσω την συγκέντρωσή μου και περιμένω - περιμένω - περιμένω ..........τίποτα.
Έχω αρχίσει και τα παίρνω , κοιτάω τον Χριστόφορο ( τον πούλερ ) και αυτός σηκώνει τους όμως σαν να μου λέει , τι να κάνω ??
Ξαναπεριμένω τίποτα , οι μάγκες απτόητοι την κουβεντούλα τους. Έχω γίνει έξαλλος και μου έχει ανέβει το αίμα στο κεφάλι . Ρε φούστη μου λέω και πήγαινα τόσο καλά , άντε και γαμ...σου μακάκες.
Γυρνάω στο Χριστόφορο μέσα στα νεύρα και του φωνάζω , ΡΙΧΤΑ ΜΟΥ ΟΛΑ ΝΑ ΦΥΓΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ.
Και γίνεται το εξής φανταστικό.
Καλώ τα πιάτα , σχεδόν δεν επωμίζω , το πιάτο ζήτημα να προλαβαίνει να φύγει 4-5 μέτρα από την μηχανή και έχει γίνει σκόνη.
ααααααααααααα - μπαμ - σκόνη
ααααααααααααα - μπαμ - σκόνη
γεμίζω και σχεδόν ταυτόχρονα φωνάζω καλώντας το πιάτο και ρίχνω σαν τον Ρίνγκο χωρίς να ετοιμάζομαι , χωρίς να σκέφτομαι , χωρίς καλά καλά να σημαδεύω .
Ρίχνω μέσα σε ΤΕΡΑΣΤΙΑ νεύρα να τελειώσω και να σηκωθώ να φύγω.
Τα 9 επόμενα πιάτα έσπασαν όλα μονοντουφεκιές , με το τρόπο που περιέγραψα. Όλα σκόνη και όλα ελάχιστα μέτρα από τις μηχανές και όλα χωρίς καλά καλά να τα σημαδέψω .Γέμιζα , φώναζα κλείνοντας το όπλο , έριχνα σε μηδέν χρόνο με το που έβλεπα το πιάτο.
Μόλις σπάω και το τελευταίο σταματάω για κάποια δευτερόλεπτα και σκεφτόμουνα .......... τι έγινε τώρα ρε συ !!!!!!!!!!
Γυρνάω και κοιτάω τον Χριστόφορο ο οποίος γέλαγε και μου είπε " άμα είναι να ρίχνεις έτσι να σε νευριάζουμε κάθε φορά "
Τα δε δύο παιδιά μου σήκωσαν το χέρι με επιδοκιμασία.
Για πείτε τώρα εσείς τι έγινε εκεί. Και να σας πω ότι προσπάθησα κανά δυό φορές να "νευριάσω" και να το ξανακάνω αλλά ......τζίφος.
Και μετά σου λέει , πρέπει να είσαι ήρεμος και συγκεντρωμένος .........
ΜΕΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΛΟ μυστήριο τα μυαλό του ανθρώπου λέω εγώ.........
