Βρήκα ένα ωραίο άρθρο χωρίς να θέλω να δημιουργήσω αντιπαραθέσεις ο καθένας μπορεί να το αντιληφθεί κατά το δοκούν.
Το μόνο λεπτομερώς περιγραφόμενο πείραμα που έχω δει για το θέμα του σχήματος του τσοκ ήταν σε ένα άρθρο του ετήσιου οδηγου Gun Digest πριν κάποια χρόνια.
Πριν πάμε στο πείραμα, να πούμε ότι το σχήμα του τσοκ, κωνικό, παράλληλο, ελλιπτικό κλπ, είναι μέγα θέμα για τους κατασκευαστές λειόκαννων και τσοκ. Και ο κάθε κατασκευαστής προβάλλει τα δικά του προϊόντα με ανάλογη θέρμη, όπως είναι φυσιολογικό.
Στο πείραμα τώρα. Συνάδελφος κυνηγός-δημοσιογράφος πήρε μια παλιά καραμπίνα και έκοψε το τσοκ. Μετά πήρε ένα κωνικό καλούπι και πυρακτώνοντας το στόμιο της κάννης και βάζοντας το καλούπι στο στόμιο, με μια σφυριά έδινε μια κύρτωση των χειλιών του στομίου προς τα μέσα. Η τεχνική αντνακλάται και στον τίτλο του άρθρου Heat Ιτ and Beat It, πυράκτωσε το και δώσ’του σφυριά, σε ελεύθερη μετάφραση.
Μετά την κύρτωση-σύσφιξη του στομίου, ο συνάδελφος έκανε δοκιμαστικές βολές στον πίνακα για να δει την απόδοση αυτού του πρωτόγονου τσοκαρίσματος.
Η απόδοση ήταν όμοια με αυτή των παράλληλων εργοστασιακών τσοκ! Και αυτή η απόδοση διατηρήθηκε από το πιο ελαφρύ “τσοκάρισμα” δια σφυριάς έως το φουλ τσοκ.
Το δίδαγμα από αυτό το πείραμα είναι ότι το σημείο του τσοκ που μετρά στην απόδοση είναι το τελευταίο τμήμα, δηλαδή το χείλος του τσοκ. Η εσωτερική διαμόρφωση κρίνει πόσο θα αντέξει ένα τσοκ στη χρήση, πόσο εύκολο θα είναι στη συντήρηση και ίσως σε κάποιο βαθμό στην ελαχιστοποίηση της παραμόρφωσης μερικών (λίγων) περιφερειακών σκαγίων κατά την μετάβαση της γόμωσης. Επίσης μετρά και η εμφάνιση και πόσο αυτή επηρεάζει την αυτοπεποίθηση του σκοπευτή.
Το πως ακριβώς δουλεύει το τσοκ είναι θέμα της Φυσικής των Ρευστών. Κανείς δεν το έχει αναλύσει διεξοδικά, αλλά οι έρευνες που έχουν γίνει δείχνουν ότι η σύφιξη της γόμωσης, όπως και αν αυτή προκληθεί (από παράλληλο, κωνικό κλπ τσοκ) προκαλεί μια σύσφιξη των σκαγίων, και με τη σειρά της αυτή προκαλεί μια επιβράδυνση των εξωτερικών και επιτάχυνση του κεντρικού πυρήνα των σκαγίων προς τα εμπρός. Αυτή η επίδραση φαίνεται σε ταχυφωτογραφίες των σκαγίων μερικά εκατοστά από το στόμιο. Η επιμήκυνση της στήλης ανάλογα με το βαθμό του τσοκ είναι εμφανής. Αυτό το φαινόμενο δημιουργείται από τη σύσφιξη και μόνο και όχι από το σχήμα του τσοκ.
Υπάρχει μάλιστα και μια άποψη μερικών τεχνικών που λέει ότι η σύσφιξη πρέπει να είναι μικρού μήκους, λιγότερου του μήκους της στήλης των σκαγίων. Αν το παράλληλο τμήμα του τσοκ είναι μακρύ τότε παύει να δρα σαν τσοκ και δρα σαν μια πρόσθετη κάννη χωρίς τσοκ.
Τα πολλά τεχνικά κάποτε θολώνουν το θέμα. Οι παλιοί ρυθμιστές καννών δεν μετρούσαν τσοκ και κώνους. Μετρούσαν το αποτέλεσμα στον πίνακα. Αυτή η προσέγγιση είναι η λύση και για εμάς που ψάχνουμε για ένα αποτελεσματικό τσοκάρισμα για το κυνήγι ή το άθλημα που κάνουμε. Τίπτοε δεν αντικαθιστά την δοκιμή στον πίνακα.
Να το θέσουμε και αλλιώς, θα ήταν δυνατή μια διάγνωση της προέλευσης του τσοκ με αναφορά μόνο στον πίνακα και όχι στο τι γράφει το τσοκάκι; Στις δύο φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτό το κείμενο υπάρχουν δύο τουφεκιές και οι δύο από όπλα διαμετρήματος 20, με το ίδιο φυσίγγι Remington No 6, στην ίδια απόσταση και την ίδια ώρα και μέρα. Το ένα όπλο έχει σταθερό τσοκ και κοστίζει 200 Ευρώ, το άλλο έχει εξελιγμένα τσοκάκια με μακρύ κώνο και παράλληλο τμήμα ακριβείας και κοστίζει 3500 Ευρώ. Κρίνοντας από το αποτέλεσμα θα έλεγα ότι δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά, και οι δύο τουφεκιές είναι χαρακτηριστικές του μισού τσοκ, δηλαδή 3 άστρων.
Αυτά λέμε στον Οπλογνωσία και δεν σταυρώνουμε διαφήμιση!-
