Μέτα από πολλές ταλαντεύσεις και με ελάχιστες ελπίδες να τις συναντήσω ο κύβος ερίφθει arg;a το βράδυ. Ετσι γύρω στις 5 παρά πήρα το δρόμο για τα ψηλά.
Οι πολλές και πυκνές ομίχλες που βρήκα στον δρόμο με καθυστέρησαν αρκετά στο ταξίδι. Φτάνοντας κοντά στην περιοχή ,το χιόνι άρχισε να είναι όλο και περισσότερο στο δρόμο.Απο κάποιο σημείο και μετά το χιονι ήταν πανω απο 25 εκατοστά και παγωμένο.Ετσι δεν το ρίσκαρα και συνέχισα με τα πόδια . Με όλα αυτά όμως είχα αργήσει και η ώρα ήταν 7.20. Εκείνη τη στιγμή και ενώ προχωρούσα γρήγορα σε χωματόδρομο χτυπάει το τηλέφωνο .Ηταν απο τη δουλειά .Την ώρα που το έβγαζα απο την τσέπη ,με καβαλούσε ήδη η πρώτη καριολίτσα.
Ωραία ξεκινήσαμε ....
Προς στιγμή προβληματίζομαι μήπως πρέπει να καθίσω εκει στο δρόμο ή να προχωρήσω για εκει που ήθελα να πάω.Συνεχίζω καμιά 70μ και σταματάω.Εκεινη τη στιγμή περνάνε άλλες 10 απο κει που με καβάλησε η πρώτη.Απο κάτω μου βλέπω άλλες 10,Σαστίζω και μενω ακίνητος μπροστά απο μια αρια .Βλέπω μακριά μια τριάδα και αποφασίζω να ρίξω.Με το δευτερο τη βλέπω να διπλώνει και να πέφτει πισω από λόφο και σε πλαγιά..Συνεχίζω να βλέπω πουλιά για 20 λεπτά παντού,αλλά κανένα σε απόσταση βολής. Αν ειχα μείνει στο σημείο που με καβάλησε η πρώτη,θα ειχα κάνει σιγουρα 5 η και 6 ντουφεκιές.
Αφού η κατάσταση ηρέμησε ,αρχίζω το ψαξιμο να βρω αυτή που τουφέκισα ,μα τίποτα.Ουτε το σκάσιμο της δεν έβρισκα.Έψαχνα μιση ώρα χωρίς αποτέλεσμα .
Κατηφορίζω και κάθομαι εκει που ήθελα για μια ώρα .Βλέπω ψηλά στην πλαγιά τα πουλιά να έχουν γυρίσει και μετα απο κατι κύκλους τα χάνω.Κατάλαβα οτι εχουν πιάσει σε ενα σημείο που ει ναι σαν παταράκι στην πλαγιά. Απο κεινα τα τυφλά σημεία που μπορει να γίνεται χαμός και να μην φαίνονται.Η ώρα περνάει και δεν κουνιέται τίποτα.Ανηφορίζω να παω προς τα κει να δω και το μερος.Πλησιάζοντας , βλέπω μια χοντροκώλα παχουλή ουκρανέζα να περνάει μέσα στις βελανιδιές .Την περιμένω σε ενα άνοιγμα και με ενα 6αρακι τη βλέπω να προσγειώνεται σαν αεροπλάνο.Ακούω να σκάει σε χιόνι μεσα σε πυκνό με μικρά ανοίγματα. Έψαχνα απο 10,45 εως 12 15. Μιάμιση ώρα και δεν μπορούσα να βρω ούτε πούπουλο. Έσπασα τα πόδια μου και ο ιδρώτας ειχε φτάσει στο γιλέκο. Ειλικρινά έσπασαν τα νεύρα μου.Είναι απο τις στιγμές που η χαρά του κυνηγίου μετατρέπεται σε εκνευρισμό και κει τελειώνουν όλα.έλω να σηκωθω να φυγω .Εκείνη τη στιγμή ακούω ενα βουητό σαν να περνάει φάντομ.Είναι καμιά 20αρια καριόλες που έρχονται απο πολύ ψηλά με κλειστά φτερά και βουτάνε σαν οβίδες.
Μάλλον πέφτοντας χώθηκε κάπου στο χιόνι και δεν την έβλεπα.Ειχε μεγάλες πέτρες ,και βλάστηση που σε συνδυασμό με το χιόνι δυσκόλευε πολύ την κατάσταση.Σε λίγο και αρκετά ψηλά ακούω ενα θρόισμα .Κοιτάω και βλέπω ένα κοπάδι γύρω στα 50 πουλιά με πορεία προς τον Βορρά. Έκατσα να πάρω μια ανάσα και με πολλές ψαλμωδίες και μπινελίκια γύρισα στο αμάξι να πιω νερό και να φύγω.Όμως με έτρωγε ....Αποφάσισα να εξαντλήσω το χρόνο που ειχα στη διαθεσή μου μέχρι τις 3,45 .Δεν ειδα τίποτα άλλο και εκει τελείωσαν όλα αφου έπρεπε να γυρίσω πίσω λόγω "ανωτέρας βίας".Προγραμματισμένης μαγνητικής ήθελα να πω ...
Ωραίες εικόνες ,ωραίο μέρες και με πουλάκια τελικά .Κρίμα όμως που δεν μπόρεσα να βρω τα δύο πουλιά που χτύπησα που θα ήταν και μια δικαιωση.
Και του χρόνου τωρα ναμαστε καλά και να ξαναβρεθούμε με τις αγαπημένες μας καριόλες .
