Νίκο πολύ σωστά όσα είπες συμφωνω σε όλα. Χωρίς να μπορώ να το αποδείξω, πιστεύω πως το αλεύρι κάνει και κάτι ακόμα εξίσου σημαντικό στην έξοδο των σκαγιων από την κάνη και συγκεκριμένα την στιγμή που τα πτερύγια του βύσματος ανοίγουν. Την στιγμή εκείνη η στήλη των σκαγιων είναι συμπαγής και δέχεται ταυτόχρονα πιέσεις και από μπροστά και από πίσω. Από μπροστά είναι η αντίσταση της ατμόσφαιρας, ενώ από πίσω ο πάτος του βύσματος. Η πίεση από πίσω είναι μεγαλύτερη όταν το βύσμα δεν έχει πτερύγια,( τα οποία ανοίγουν σαν αλεξίπτωτο και φρεναρουν το βύσμα).Σε κάθε περίπτωση η στήλη είτε συμπιέζεται και από μπροστά και από πίσω, είτε μόνο από εμπρός, χάνει την συνοχή της και διαστέλλεται. Είναι κυρίως ο αέρας που εισχωρεί από μπροστά ανάμεσα στα σκάγια που προκαλεί την διασπορά προς τα πλάγια των σκαγιων. Το αλεύρι ή όποιο άλλο μπαφερ περιορίζει το φαινόμενο αυτό και διατηρεί για κάποια απόσταση την στήλη σχετικά συμπαγή με αποτέλεσμα μεγαλύτερη συγκέντρωση και ίσως μεγαλύτερες μενουσες ταχύτητες.Στεφανε το αλευρι προστατευει τα σκαγια κατα την πυροδοτηση....εκει κανει και την ποιο πολυ ''δουλεια''.
Επισεις και κατα την διαδρομη τους μεσα στην καννη οπως πολυ σωστα λες ...και ολα οσα γραφεις...
Το μεγαλυτερο σκορτσο το τρωνε οι κατω στιβαδες ( 2-3 ) σκαγιων που βρισκονται στον πατο του
ποτηριου κατα την πυροδοτηση....
Γι' αυτον τον λογο πριν ριξουμε τα σκαγια , στο κατω μερος του ποτηριου βαζουμε λιγο αλευρι ωστε
τα σκαγια να κατσουν πανω σε αυτο....και μετα το υπολοιπο αλευρι και ανακατευουμε...
Σε δοκιμες μου εχω διαπιστωσει καλυτερες συγκεντρωσεις και κατανομες με αυτον τον τροπο απο το
να ριχνουμε ολο το αλευρι μετα απο τα σκαγια φιλε!!!